Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Hennie Kuiper: “Het vuur in Mathieu van der Poel is ongekend sterk wapen”
Interview Mathieu van der Poel is de eerste Nederlander die erin is geslaagd om Milaan-San Remo voor een tweede keer te winnen. Arie den Hartog (1965), Jan Raas (1977) en Hennie Kuiper (1985) wisten de openingsklassieker eenmaal te winnen. De tweede zege van de kopman van Alpecin – Deceuninck heeft zaterdag veel indruk gemaakt.
“Wat een prachtige finale”, benadrukt Kuiper wanneer we hem naar de finale van Milaan-San Remo met Mathieu van der Poel, Tadej Pogacar en Filippo Ganna vragen. “Zo mooi en spannend, dat had je van tevoren niet kunnen verzinnen. De volle overgave waarmee deze grote kampioenen reden voor de overwinning. Grandioos.”
Wat viel je bij Mathieu van der Poel op?
“Het is onvoorstelbaar met welk zelfvertrouwen hij momenteel in het leven staat. Hij is sowieso altijd een hele slim renner geweest, maar je merkt nu aan alles dat hij volledig in balans is. In alle acties die hij onderneemt, hij twijfelt geen seconde. Er is ook niemand die meer druk op hem zet. Zoals hij het zelf al zei: Hij heeft al bijna alles gewonnen en ziet de extra grote overwinningen puur als bonus. Met die instelling kun je al je energie voor 100% in een wedstrijd stoppen.”
Welke actie sprak je het meest aan?
“De contra-attack op Pogacar op 400 meter van de top van Poggio vond ik spectaculair. Om dat te kunnen en te durven… Prachtig! Dan weet hij eigenlijk al dat de zege bijna binnen is. Al moest hij zich vervolgens niet vergissen in Ganna die na de afdaling terugkeerde. Dat hij in de sprint op 300 meter al het initiatief neemt en zelf aangaat, toont zijn vertrouwen. Bij de aanzet waren de anderen al geklopt.”
Hennie Kuiper wint Milaan – San Remo in 1985. Foto: Cor Vos
De aanval op de Cipressa van Pogacar, Van der Poel en Ganna is iets wat we jaren niet meer gezien hebben. Deed het je herinneren aan jouw gewonnen editie in 1985?
“In dat jaar was het Fons de Wolf die de koers op de Cipressa deed ontbranden. Maar het was niet dat er toen een handvol renners op die klim wegreden. Uiteindelijk plaatste ik mijn demarrage net na de afdaling van de Cipressa en kreeg de Italiaan Silvano Ricco mee. Later sloten Teun van Vliet en Patrick Versluys aan.
Dat het toen ook zo’n afvalwedstrijd was, kwam vooral door de weeromstandigheden. We hadden al een ijskoude en loodzware Tirreno-Adriatico achter de rug. Op de dag van Milaan-San Remo stond er langs de kust een fikse storm. De palmbomen gingen enorm te keer. Die wind maakte de wedstrijd heel zwaar, waardoor er in de finale makkelijker verschillen konden worden gemaakt.”
Mathieu van der Poel heeft nu zeven Monumenten gewonnen. Mag hij de beste eendagsrenner uit de Nederlandse wielergeschiedenis worden genoemd?
“Die cijfers spreken voor zichzelf. Al denk ik dat we de erelijst van Jan Raas ook niet mogen onderschatten. Vijf keer de Amstel Gold Race winnen, maar ook Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix en o.a. Milaan-San Remo is heel bijzonder. Bij Jan zat er altijd enorm veel druk om in het voorjaar toe te slaan. Een wedstrijd als Luik-Bastenaken-Luik liet hij lopen omdat hij dat niet zag zitten, maar ik ben altijd overtuigd dat hij daar ook voor de zege had kunnen mee doen.”
Jij wint vier Monumenten (Milaan-San Remo, Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix en Lombardije), terwijl je in 1980 ook nog eens tweede in Luik-Bastenaken-Luik eindigde. Dat geeft ook jouw klasse als eendagsrenner aan.
“Luik is inderdaad het enige Monument dat ik nooit heb gewonnen, terwijl die wedstrijd mij eigenlijk het best lag. In het eerste deel van mijn loopbaan was ik vooral bezig met de Tour de France. Die wedstrijd wilde ik zo graag winnen, dat het voorjaar daar eigenlijk altijd ondergeschikt aan was. Pas op oudere leeftijd ben ik me op aanraden van José de Cauwer meer op de klassiekers gaan toeleggen. Vanaf dat moment heb ik ook pas die successen geboekt. Had ik dat eerder gedaan, dan had mijn palmares er qua eendagswedstrijden anders uitgezien.”
Hennie Kuiper en Teun van Vliet op de Poggio in 1985. Foto: Cor Vos
Mathieu van der Poel is niet meer bezig met het winnen van de vijf Monumenten. Denk jij dat hij wedstrijden als Luik en Lombardije wel zou aankunnen?
“Vorig jaar eindigde Mathieu als derde in Luik. Terwijl hij toen eigenlijk vanuit een verloren positie halverwege de koers moest terug komen. Ik ben overtuigd dat hij Luik aankan. Maar ik geloof ook dat hij tot zijn beste prestatie komt wanneer hij geen obsessie van het winnen van die klassieker maakt. Hij moet in de toekomst gewoon weer eens in Luik starten en als alles goed valt kan hij zeker winnen. Hetzelfde geldt voor Lombardije.
Weet je, op die manier heeft zijn vader Adrie ook Luik gewonnen. Hij had in 1988 alles op Parijs-Roubaix gezet. Daar strandde hij teleurstellend op de 18e plaats, waarna hij zich bij de ploeg afmeldde voor Luik. Twee dagen later zijn Gerrie Knetemann en ik met hem gaan trainen. De ‘Kneet’ heeft toen zodanig op hem ingesproken dat Adrie alsnog naar Luik wilde. Hij reed daar met zoveel karakter rond dat niemand hem kon kloppen.”
Adrie van der Poel en hennie Kuiper ploegmaten bij Kwantum Hallen. Foto: Cor Vos
Je bent vier jaar ploeggenoot van Adrie geweest. Zie je overeenkomsten tussen vader Adrie en zoon Mathieu?
“Jazeker. Ze hebben allebei een geweldig temperament. Tijdens het trainen rustig fietsen, dat was er bij hem nooit bij. Hij wilde ook nooit opgeven. Ik herinner me dat we na een Dauphiné in de Franse Alpen bleven om de bergritten van de Tour te verkennen. We sliepen in een chalet op 1500 meter. Bergop raakte Adrie na een urenlange training achterop. Toen ik terug kwam zei ik tegen onze verzorger dat hij Adrie het beste kon oppikken met de auto. Maar dat weigerde Adrie. Hij zou met de fiets terugkeren tot aan ons chalet.
Dat beeld zag ik ook bij Mathieu in 2019 tijdens het WK in Yorkshire. Hij lag op koers om wereldkampioen te worden, maar door het slechte weer en niet goed in de wedstrijd te hebben gegeten moest hij in de finale afrekenen met een enorme hongerklop. Normaal zou iemand dan bij het luiden van de bel afstappen, maar Mathieu wilde per se de koers uitrijden. Dat karakter heeft hem zo ver gebracht. Dat vuur dat in de Van der Poels zit, dat is een ongekend sterk wapen.”
Een must have voor alle wielerfans! Met de Black Friday deal van RIDE Magazine haal je het ideale cadeautje voor de feestdagen in huis. Voor slechts € 13,95 ontvang je de najaars- en de winter-editie in jouw brievenbus. Dat betekent meer dan 300 pagina’s aan schitterende wielerverhalen. Wacht niet te lang, want OP=OP. Bestel nu jouw magazines en verzeker je van uren leesplezier.
Om te reageren moet je ingelogd zijn.