• zaterdag 25 juni 2022 om 08:15

Het gaat de goede kant op met Remco Evenepoel: óp, maar ook naast de fiets

Opinie Het voorbije voorjaar stelde ik het al vast en de laatste weken volgde alleen maar de bevestiging: Remco Evenepoel zet niet alleen op, maar ook naast de fiets stappen. De soms eigenwijze, bijwijlen ietwat arrogante ket (*) van vorig jaar maakt beetje bij beetje plaats voor een aimabele, steeds volwassener wordende jongeman. En daar is niemand rouwig om.

Bij zijn derde deelname aan het Belgisch kampioenschap tijdrijden heeft Remco Evenepoel eindelijk die Belgische driekleur te pakken. En daar was de nog altijd maar 22-jarige Vlaams-Brabander bijzonder blij mee. Net voorbij de finish volgde een gemeende knuffel met ploegmaat Yves Lampaert. Ook de interactie met de ploegleiding van Quick-Step-Alpha Vinyl was mooi om te zien. Tom Steels kreeg zowaar een kus op zijn kale voorhoofd.

Vriendin Oumi en mama Agna deelden uiteraard mee in de vreugde en na de podiumceremonie betrok Evenepoel ook zijn talrijk opgekomen fans in zijn overwinning. De Ket charmeerde, entertainde en kreeg zijn supporters aan het zingen, zoals u onderaan in de video ziet. Ook daarna bleef het goudhaantje van Patrick Lefevere gul. Geen interview was hem te veel en het viel ons op hoe goed Evenepoel in zijn vel zit.

Zwitserland
Akkoord, dat gaat natuurlijk allemaal een stuk gemakkelijker als je net Belgisch kampioen bent geworden. Maar vorige week kregen we ook al positieve signalen vanuit Zwitserland. Evenepoel zakte er een paar keer door het ijs, maar in plaats van weg te vluchten in de teambus, stond hij ook dan de media te woord. Het is ooit anders geweest. Ik herinner me de Giro van vorig jaar, toen we een paar keer tot acht uur ’s avonds in de perszaal zaten te wachten op een paar quotes die ons door de woordvoerder van de ploeg werden bezorgd.

Ook in het peloton lijkt Evenepoel zich anders te gedragen dan tijdens zijn eerste profjaren. Ik spreek persoonlijk best wat renners en kreeg een jaar geleden meermaals te horen dat de zogenaamde gunfactor die de piepjonge Remco had, steeds kleiner werd. Het moet zijn dat hij dat ook zelf besefte. Of dat hij er op gewezen werd door ploegmaats en entourage.

U herinnert zich als fervente wielerfan ongetwijfeld een aantal akkefietjes. Denk maar aan de woordenwisseling – vol in beeld – met Gianni Vermeersch in de Benelux Tour van vorig jaar. Of zijn uithaal richting de brave Shimano-mecanicien in dezelfde rittenkoers. Ten tijde van het WK stond zijn relatie met Wout van Aert dan weer op een laag pitje.

Werkpuntjes
“Dat zijn werkpuntjes”, vertelde Evenepoel (overigens een welopgevoede jongen) mij in januari tijdens een exclusief interview voor ons magazine RIDE. “Ik ben in het dagelijkse leven absoluut niet opvliegend, maar op de fiets – als de adrenaline zijn werk doet – is het niet altijd eenvoudig om mijn ontgoocheling te verbergen. Alsof alle negatieve gevoelens dan samenkomen. Dat moet in de toekomst anders.”

Intussen zijn we een half jaar verder en lijkt de metamorfose goed en wel ingezet. Uiteraard zal er nog af en toe sprake zijn van een uitschuiver. Zoals in de Brabantse Pijl, waar Ben Turner plots een por kreeg. Maar de incidentjes worden zeldzamer en het schuldbesef komt sneller. Ongetwijfeld met dank aan een aantal mensen uit zijn entourage. We denken aan Michael Verschaeve, mental coach bij Quick-Step-Alpha Vinyl, aan ploegmaat Iljo Keisse of aan ploegleider Klaas Lodewyck, die veel met Evenepoel optrekt.

Ook nieuw: al is Evenepoel nog steeds even ambitieus als vroeger, hij is voorzichtiger geworden in het overbrengen ervan. Zoals twee weken geleden, in de aanloop naar de Ronde van Zwitserland. Wanneer hij het vroeger alleen had over winnen, sprak hij het toen – lees het gerust na – over “een interessante test richting de Vuelta, met een top-5 of top-3 in het eindklassement als doel.”

Luik-Bastenaken-Luik
“Dat heeft deels te maken met mijn afkomst”, vertrouwde Evenepoel ons in januari nog toe. “Ik heb de Brusselse mentaliteit. Wij zijn gewoon te zeggen wat we denken. Dat is anders dan de doorsnee Vlaming, heb ik intussen geleerd. Het uitspreken van ambities wordt al eens verkeerd geïnterpreteerd. Als ik zeg dat ik dit jaar Luik-Bastenaken-Luik wil winnen omdat dat altijd een droom is geweest, dan is dat niet omdat ik hoog van de toren wil blazen. Ik besef heus goed genoeg dat de kans dat ik tiende of twintigste word, veel groter is dan de kans op winst. Je maakt nu eenmaal niet al je ambities waar.”

Maar ook daarin lijkt hij dus steeds meer het juiste evenwicht te vinden. Het woord ‘evenwicht’ is daarin overigens belangrijk. Het mag nooit de bedoeling zijn dat een klasbak als Remco Evenepoel zich niet meer durft uit te spreken. Bescheidenheid is een deugd, maar aan valse bescheidenheid hebben we ook niets. En we blijven realistisch, Remco Evenepoel zal altijd voor- en tegenstanders hebben. Dat hoort bij zijn status als topper in combinatie met zijn persoonlijkheid. Maar dat hij moeite doet om zich aimabeler op te stellen, verdient respect.

(*) Een ket is de bijnaam voor een Brusselse (straat)jongen. Evenepoel laat zich graag ket noemen.

Entertainen kan ‘m ook. En de fans (en dat waren er veel) smullen ervan #bktijdrijden pic.twitter.com/CnAyaEfJhn

— Nico Dick (@NicoDick) June 23, 2022