Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Imponerende Tadej Pogacar rijdt concurrenten op een hoop in Luik-Bastenaken-Luik, offday Evenepoel
Tadej Pogacar heeft voor een derde keer in zijn carrière Luik-Bastenaken-Luik op zijn erelijst bijgeschreven. Voor de start werd er nog reikhalzend uitgekeken naar een duel met Remco Evenepoel, maar de Sloveen maakte kipkap van de concurrentie. Na een aanval op La Redoute soleerde de wereldkampioen op imponerende wijze naar de overwinning.
Zondag eindigde het wielervoorjaar met een knaller: Luik-Bastenaken-Luik. Wereldkampioen Tadej Pogačar en zijn grote uitdager Remco Evenepoel stonden opnieuw tegenover elkaar in de oudste monumentale klassieker. De winnaar van de edities van 2021 en 2024 versus de triomfator van de uitgaves van 2022 en 2023. Konden we ons opmaken voor een herhaling van de Amstel Gold Race? Of kregen we een ander koersverloop in de Ardennen?
Het parcours kende weinig verrassingen voor de renners. Ook dit jaar konden bekende hellingen als de Côte de Stockeu (1 km à 12,5%), – die we beter kennen vanwege het Eddy Merckx-standbeeld – Côte de la Haute-Levée (2,2 km à 7,5%), Col du Rosier (4,4 km à 5,9%) en de Côte de Desnié (1,6 km à 8,1%) niet ontbreken. De finale werd andermaal gekruid door de Côte de la Redoute (1,6 km à 9,4%), Côte des Forges (1,3 km à 7,8%) en Côte de la Roche-aux-Faucons (1,3 km à 11%), op weg naar de finish in Luik.
Sakarias Koller Løland in de nostalgische kleuren van 7-Eleven – foto: Cor Vos
Vroege vlucht met de nodige Belgen
De eerste aanvalspogingen werden nog in de kiem gesmoord, maar na twintig kilometer was de vlucht van de dag een feit. Mathis Le Berre (Arkéa-B&B Hotels), Hannes Wilksch (Tudor), Stan Van Tricht (Alpecin-Deceuninck), Jack Haig (Bahrain-Victorious), Sakarias Koller Løland (Uno-X/7-Eleven), Kamiel Bonneu (Intermarché-Wanty), Eduardo Sepúlveda (Lotto), Rayan Boulahoite, Valentin Retailleau (beiden TotalEnergies), Ceriel Desal, Johan Meens en Henri-François Renard-Haquin (allen Wagner Bazin-WB) waren de aanvallers met dienst.
Het peloton zag geen gevaar in deze omvangrijke kopgroep en liet de voorsprong dan ook oplopen tot goed zes minuten, maar verder lieten de troepen van UAE Emirates XRG en Soudal Quick-Step – de ploegen van topfavorieten Tadej Pogacar en Remco Evenepoel – het niet komen. Op de flanken van de Col de Haussire – de tweede helling van de dag – zagen we een eerste tegenaanval uit het peloton. Bob Jungels zag zijn moment gekomen om te anticiperen en de oud-winnaar van LBL kreeg na de top het gezelschap van zijn ploegmaat Tobias Foss.
INEOS Grenadiers in de tegenaanval
De twee INEOS-hardrijders hoopten met deze gedurfde duo-aanval de sprong te maken naar de koplopers, maar moesten nog wel eerst een kleine vijf minuten zien dicht te rijden. Foss en Jungels kwamen een heel eind, maar ook daarachter werd het tempo opgeschroefd in aanloop naar de belangrijke zone Côte de Wanne-Côte de Stockeu-Côte de la Haute-Levée, waardoor het eerder iets weg had van een chasse patate. Het peloton – dat door de mannen van Pogacar steeds verder werd uitgedund – wist de twee tegenaanvallers in de afdaling van de Côte de Wanne weer op te peuzelen.
Een duo-aanval van Foss en Jungels draaide uit op een chasse patate – foto: Cor Vos
Dit was voor UAE Emirates XRG echter geen reden om zijn voet van het gaspedaal te halen. Het bleek juist de aanzet om het tempo nog verder de hoogte in te jagen, in de hoop zo de concurrentie al in een eerder stadium af te matten. Op de korte maar wel bijzonder steile Côte de Stockeu stond de deur ook wagenwijd open: de mindere klimgoden moesten op zo’n tachtig kilometer van de streep onherroepelijk overboord. Ook in de kopgroep werd het kaf van het koren gescheiden. Haig, Le Berre, Løland, Sepúlveda en Boulahoite bleven vooraan over.
Vluchters worden ingerekend, wachten op vuurwerk
Van stilvallen was in de laatste tachtig kilometer geen sprake meer, maar de favorieten hielden hun kruit voorlopig nog droog. De Côte de la Haute-Levée en Col du Rosier werden nog in groep afgewerkt, al kwam er op deze laatste klim wel een einde aan het avontuur van de vijf overgebleven vluchters. Dit was voor Lidl-Trek het sein om de koers in handen te nemen. De Amerikaanse ploeg deed dit om zijn beschermde renners – met Mattias Skjelmose en Giulio Ciccone – uit de gevarenzone te houden richting de voet van de Côte de Desnié.
Op deze beklimming – een relatief nieuwe hindernis op het parcours – ging UAE Emirates XRG verder met zijn sloopwerkzaamheden, maar werd het geduld van de wielerfan nog wat meer op de proef gesteld. Het gehoopte vuurwerk bleef uit en zo was het toch weer wachten op de Côte de la Redoute: op deze iconische klim moest de wedstrijd dan toch weer ontbranden. Daar was men zich ook in het peloton van bewust. In de altijd verraderlijke afdaling richting de Redoute werd er op het scherpst van de snede gevochten om de beste posities.
Pogacar begint op de Redoute aan zijn zegetocht – foto: Cor Vos
Pogacar trekt door op de Redoute, Evenepoel zit veel te ver
Dit verliep gelukkig allemaal zonder ongelukken: iedereen kwam veilig en wel beneden, maar niet alle toppers zaten even goed gepositioneerd bij het opdraaien van de Redoute. Waar wereldkampioen Pogacar zeer goed bij de was, liet Evenepoel zich in alle hectiek wegdrummen, waardoor hij in de eerste klimmende meters al een flinke inspanning moest leveren om überhaupt weer in de voorste posities te geraken. De attente Pogacar maakte van het moment gebruik en gooide een eerste keer zijn kaarten op tafel.
De Sloveen sloeg meteen een flinke bres en begon met een veelbelovende voorsprong aan de afzink van de Redoute. En Evenepoel? De tweevoudig winnaar moest eerst nog de ene na de andere renner zien in te halen, maar gaf ook niet echt de indruk er nog naar toe te kunnen vlammen. Het moest dus vooral van eerste achtervolgers Tom Pidcock en Ben Healy komen, maar dit tweetal verloor alsmaar meer terrein. Was de topfavoriet vertrokken voor een opnieuw grootse solo? Of kregen we nog een ontknoping zoals in de Amstel Gold Race?
Grootse Pogacar soleert naar nieuwe monumentale zege, offday voor Evenepoel
Daar zag het niet meteen naar uit, want de ontketende Pogacar wist zijn voorsprong alsmaar verder uit te breiden in de kilometers tussen de Redoute en de Côte de la Roche-aux-Faucons, de laatste beklimming richting Luik. Wat Pidcock, Healy, Ciccone en een herboren Alaphilippe ook probeerden in de achtervolging, er stond andermaal geen maat op het wielerwonder uit Komenda. Die andere wielerklepper, Evenepoel, vocht vooral tegen zichzelf, al gooide hij ook niet zomaar de handdoek. Het speelde zich echter wel af in de schaduw van een grootse Pogacar.
Remco Evenepoel kende een slechte dag – foto: Cor Vos
De man in de regenboogtrui reed nog met bijzonder veel zwier de Côte de la Roche-aux-Faucons op en viel ook niet meer stil in de vlakke kilometers naar de Quai des Ardennes in Luik. Pogacar had na een imponerende solo van ruim dertig kilometer alle tijd om zijn derde overwinning in La Doyenne te vieren. De nog altijd maar 26-jarige coureur boekte zo niet alleen zijn derde zege in Luik, maar staat nu op negen monumentale overwinningen. Hiermee komt hij op gelijke hoogte met Costante Girardengo, Fausto Coppi en Sean Kelly.
Na de glorieuze binnenkomst van Pogacar was het uitkijken naar de strijd om de overige podiumplekken. Ciccone ne Healy, die waren weggereden op de Côte de la Roche-aux-Faucons, bleven in de finale net uit de greep van een grote groep met achtervolgers en mochten zo gaan sprinten om de tweede en derde plek. De op papier snellere Ciccone wist het klusje ook te klaren en eindigde zo als tweede, voor Healy. Simone Velasco was dan weer de snelste in de sprint voor plek vier, voor Thibau Nys, die zijn eerste LBL wist te bekronen met een knappe vijfde plaats.
Pogacar eert zijn overleden schoonmoeder – foto: Cor Vos
EENDAG 
Om te reageren moet je ingelogd zijn.