Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Jaar na doodsmak keert Steff Cras terug in Baskenland: “We moeten zelf ook voorzichtiger zijn”
Interview In de valpartij die Jonas Vingegaard, Primoz Roglic en Remco Evenepoel vorig jaar een groot deel van hun seizoen en bijzonder veel schade kostte in de Ronde van het Baskenland, was Steff Cras (29) een van de grootste slachtoffers. Een jaar later is de Kempenaar van TotalEnergies echter opnieuw van de partij in de Baskische ronde, in tegenstelling tot de andere drie grote getroffenen.
Zo’n jaar geleden waren de gevolgen niet min voor Cras. Hij werd in het ziekenhuis opgenomen met een klaplong aan de rechterzijde, meerdere gebroken ribben en twee gebroken rugwervels. En dan was er ook de mentale impact. Cras kwam na zijn crash terecht in de betonnen goot die naast de weg lag. “Mocht ik op het betonnen blok daar vlakbij gevlogen zijn, dan had ik hier misschien niet meer gezeten.”
“De eerste halve minuut kreeg ik geen lucht en had ik het gevoel dat ik aan het stikken was. Het is gedaan, dacht ik. Maar na dertig seconden of zoiets is die long toch een beetje geopend en kreeg ik net genoeg lucht binnen om te ademen”, stelde hij destijds bij Sporza.
Revanchegevoelens
Is het dan juist wel of niet fijn om terug te keren naar de wedstrijd waar je veel onheil hebt meegemaakt, vroegen we afgelopen week aan Cras. “Het voelt enigszins positief om terug te keren. Vooral omdat ik met een revanchegevoel naar het Baskenland ga. Ik zie het als een kans om de negatieve momenten van vorig jaar uit te wissen.”
“Natuurlijk zit die val nog altijd ergens in mijn achterhoofd, het blijft bij mij. Maar het is niet dat ik er nog dagelijks aan terugdenk. Door mijn terugkeer in het Baskenland te maken, is de cirkel nu helemaal rond. Het is belangrijk om dat zeker niet te ontwijken en om met de volle goesting aan de start te staan. Ook voor de toekomst is het voor mij belangrijk dat wat er gebeurd is, vergeten kan worden.”
Cras is intussen terug op niveau – foto: Cor Vos
Worden de Baskische afdalingen nog een heikel punt? “Dat denk ik niet. Ik heb niet het gevoel dat ik nu minder snel naar beneden durf rijden dan een jaar geleden. Het was goed dat ik relatief snel heb kunnen hervatten na die valpartij. Mentaal is het allemaal goed gepasseerd, dus van daalangst heb ik nooit last gehad. Dat is een positief aspect in mijn herstel geweest.”
Maar nog belangrijker: Cras voelt zich fysiek ook weer optimaal. “Vorig jaar was een moeilijk en speciaal jaar. Ik heb mijn lichaam zwaar gepusht om nog in de Tour de France te starten, wat achteraf misschien niet het beste idee was. In het najaar kreeg ik last van oververmoeidheid en gordelroos. Mijn winter daarna was redelijk goed. Ik had voor de start van het seizoen wel nog even griep, maar intussen voel ik me echt terug 100% gezond. Ik kom in een goede conditie aan de start van het Baskenland, en dat doet me veel plezier.”
“De ambitie is dan ook om toch zo kort mogelijk te eindigen en prijs te proberen rijden. In mijn ogen is een mooie top 10-plaats altijd mogelijk, maar het is nog afwachten hoe ik terugkeer van hoogtestage. Ik ben recent in Sierra Nevada geweest, en normaal kom ik daar altijd wel goed van terug. In de voorbije wedstrijden voelde ik in elk geval dat het in stijgende lijn gaat met de vorm.”
Maatregelen?
Nu wordt het zaak om de week veilig door te komen, maar uit recente koersen kunnen we opmaken dat het wielrennen niet per sé veiliger is geworden dan een jaar geleden. “Ook in het Baskenland verwacht ik weinig extra maatregelen. Ik heb gezien dat er weer een aantal aankomsten liggen na een afdaling. Even geleden hadden ze gezegd dat ze dat niet meer gingen doen, maar dat is toch elk jaar weer het geval. Twee jaar geleden won Ide Schelling meteen aan het eindpunt van de afdaling. Dat was voor mij al iets wat niet kon. Je ziet altijd wel dat het daar terugkeert. De mensen daar houden van spektakel, je gaat dat er nooit uitkrijgen.”
Al wil Cras ook niet met een beschuldigende vinger naar de organisatoren wijzen. “Uiteindelijk is het heel moeilijk om dingen aan te passen, denk ik. Het zijn de organisatoren die de wedstrijden maken en veel geld betalen. Wij als renners kunnen iets voorzichtiger zijn, we moeten ook een deel van de verantwoordelijkheid dragen door iets veiliger te rijden. Buitenstaanders kunnen er soms weinig aan doen.”
Om te reageren moet je ingelogd zijn.