Interview Fabio Jakobsen besliste gistermiddag de Scheldeprijs in zijn voordeel met liefst twee fietslengtes voorsprong. Na afloop was hij zijn ploegmaats meer dan dankbaar. Met deze overwinning zit zijn klassieke voorjaar erop. Tot aan het NK wielrennen rijdt hij nog de rondes van Turkije en Californië.

Volgens Jakobsen werd het hem makkelijk gemaakt door zijn ploegmaats bij Deceuninck-Quick Step. “Oké, ik weet dat ik over een sterke sprint beschik en ik voelde in de training hiernaartoe al dat het wel goed zat, maar de jongens deden geweldig werk. Iedereen weet dat dit een ploeg is die altijd meestrijdt om de zege, maar ditmaal was het hele team er op tien kilometer van de meet en ze deden het geweldig”, vertelde hij na afloop. “Ik kon een perfecte sprint rijden. Het zag er misschien makkelijk uit, maar het is uiteindelijk het resultaat van perfect werk van iedereen.”

Vooraf werden de jonge Nederlander veel kansen toegedicht en ook bij de lezers van WielerFlits was hij de grote favoriet samen met Pascal Ackermann. Was het niet moeilijk koersen met die druk? “Ik kijk er anders naar. Als je rugnummer één draagt en je hebt de druk…daar doen we het eigenlijk voor. Hiervoor trainen en werken we en het motiveert me eigenlijk alleen maar meer. Dat ik de sprint mag doen en voor de winst kan gaan, daar droom ik van en daarom stop ik al die trainingsuren erin. Dus ik ervaar het niet echt als druk, maar juist als motivatie.”

foto: Cor Vos

Jakobsens tweede jaar bij Deceuninck-Quick-Step begon meteen met dagsucces in de Volta ao Algarve. Vervolgens mikte hij op een nieuwe zege in Parijs-Nice, waarin hij zo dicht mogelijk tegen zijn topvorm aan wilde leunen. Ziekte en pech gooiden echter zijn plannen in de war. Eerst moest hij het openingsweekend overslaan en vervolgens kwam ook Le Samyn te vroeg. In de Koers naar de Zon eindigde hij weliswaar tweemaal derde, maar moest hij de strijd vroegtijdig staken. En nu was er dan de nieuwe winst in de Scheldeprijs.

Balanceren op het randje van ziekte of topvorm
“Ook vorig jaar won ik met de Scheldeprijs mijn tweede koers. Als je een atleet bent, weet je dat je balanceert op het randje van ziekte of juist topvorm. Ik had een virus na de Algarve; vergeleken bij een patiënt in het ziekenhuis, stelde het niets voor. Maar als je profrenner bent, is een of twee procent meer of minder heel veel. Ik worstelde in Parijs-Nice, miste het openingsweekend. Maar sindsdien voel ik dat de conditie weer vooruit gaat, ik krijg het goede gevoel weer terug. Ik miste weliswaar een deel van het voorjaar, maar nu kijk ik uit naar het vervolg van het seizoen.”

Gebrand was hij op een nieuw succes in de Scheldeprijs, nadat hij zich in de vorige koersen in dienst stelde van het ploegbelang. “Ik wilde hier echt winnen. Sinds Parijs-Nice werkte ik voor de ploeg en voelde ik me onderdeel van Deceuninck-Quick-Step. Je weet dat je niet de enige kopman bent en ook niet de enige sprinter. Ik deed mijn werk en was blij dat ik er vandaag weer vol voor kon gaan en mijn eigen sprint kon rijden. En uiteindelijk ben ik erg blij dat het allemaal zo goed uitpakte.

foto: Cor Vos

Angst had hij niet voor de concurrentie, ook al stonden er met Pascal Ackermann, Marcel Kittel en André Greipel nog enkele andere snelle mannen aan het vertrek. “Ik vrees nooit iemand”, stelt de jonge sprinter, die al voor de 22e zege zorgde van The Wolfpack – zoals de renners van Deceuninck-Quick-Step ook wel worden genoemd. “Ik weet dat de ploeg sterk is en dat ik een goede sprint heb, dus ik focuste me slechts op mijn eigen koers. En aan de finish zou ik dan wel zien of ik de snelste was.”

Indrukwekkende erelijst
En dat bleek wel, waardoor zijn naam opnieuw kon worden bijgeschreven op de erelijst van de Scheldeprijs. Met Jakobsen en ook Marcel Kittel, Alexander Kristoff, Mark Cavendish, Tyler Farrar en Alessandro Petacchi wonnen de afgelopen jaren louter sprinters de Belgische wedstrijd. Jakobsen: “De Scheldeprijs heeft een indrukwekkende erelijst. Als je kijkt naar de vorige jaren, hebben alle grote sprinters hier gewonnen. De meesten van hen staan meerdere keren erop, dus ik ben erg blij dat ik er nu ook twee keer bij sta.”

Hoewel het peloton piepte en kraakte in de 107e editie van de Scheldeprijs door de stevige wind, hield Jakobsen knap stand. “Het eerste deel was heel nerveus, over smalle en open wegen, de snelheid lag hoog. Maar in de eerste honderd kilometer was ik nooit buiten de voorste waaier. Je weet dat als je koerst in Nederland met deze wind, dat je de focus nooit mag verliezen. Het kan de ene kilometer wind op kop zijn, maar in de volgende bocht kan je worden teruggeslagen in de tweede of derde waaier. Je moet gefocust blijven, dat is belangrijk in wedstrijden als deze.”

foto: Cor Vos

Hij dicht daarin ook een belangrijke rol toe aan Michael Mørkøv. Ook in het flashinterview roemde hij zijn 33-jarige ploeggenoot al om zijn koersinzicht en de rust die hij bewaarde, toen Jakobsen even in een verkeerde waaier zat. “Hij kan echt rustig blijven in zo’n wedstrijd. Hij geeft iedereen advies en allemaal luisteren ze naar hem.” Ook in de sprint kon hij vertrouwen op de Deen. “Hij deed geweldig werk door mij uit de wind te houden en ruimte te maken. Ik volgde slechts omdat ik weet dat hij ervaring heeft en sterk is. Hij is echt een van de beste lead-outs ter wereld.”

Via Turkije en Californië naar het NK wielrennen
Voor Jakobsen zitten de voorjaarsklassiekers er nu op. In wedstrijdverband keert hij volgende week terug tijdens de Presidential Tour of Turkey om daarna ook aan het vertrek te staan van de Amgen Tour of California. “Ik wil nog meer massasprints winnen in Turkije en Californië. En dan ga ik toewerken naar het NK wielrennen.” Hoe het seizoen er daarna uitziet is nog ongewis. Maar mogelijk behoort de Vuelta a España tot de mogelijkheden, waarmee hij voor het eerst zijn opwachting zou maken in een grote ronde. “Misschien”, antwoordde hij desgevraagd.