Jasper Philipsen heeft de GP de Denain achter zijn naam gezet. Aan de streep was de Belgische sprinter van Alpecin-Fenix de sterkste in de eindsprint. Overigens had het niet veel gescheeld of een aanvaller was met de overwinning aan de haal gegaan; Michał Kwiatkowski, Stan Dewulf en Clément Davy werden pas ver in de laatste kilometer voorbijgestreefd door het peloton.

De nieuwe edtie van RIDE Magazine is nu verkrijgbaar! Onze nieuwe 188 pagina’s dikke voorjaars-editie staat vol met schitterende wielerverhalen over o.a. Mathieu van der Poel, Lotte Kopecky, Demi Vollering, Sepp Kuss en Matej Mohoric. Verzeker je van jouw exemplaar en bestel hem nu online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang 20% korting!

Parijs-Roubaix is nog maar twaalf dagen ver, dus was de GP de Denain een generale repetitie voor de Helleklassieker. Van het 200,3 kilometer lange parcours rond Denain ging immers 20,8 kilometer over kasseien, verdeeld over twaalf secteurs pavés. In 2020 kon de wedstrijd niet doorgaan en dit jaar moest die naar de eerste herfstdag worden verplaatst. Het parcours bestond uit drie lussen, waarvan de laatste twee keer moest worden verreden. In die lus waren ook de zes kasseistroken opgenomen. Na de laatste strook was het nog elf kilometer tot de aankomst.

Onder zonnige omstandigheden werd om half twaalf de koers in de Nord op gang gebracht. Vroeg in de wedstrijd ontstond een kopgroep met vijf man. De Fransen Clément Carisey (Delko), Dylan Kowalski en Maxime Urruty (beiden Xelliss-Roubaix Lille Métropole) en Jason Tesson (St Michel-Auber93) sloegen de handen ineen met de Canadees Adam de Vos (Rally) en zij pakten maximaal zes minuten voorsprong op het peloton. Door toedoen van Alpecin-Fenix en EF Education-Nippo liep het verschil terug in aanloop naar de eerste kasseistrook.

De Vos beschikt over goede benen
Op 91 kilometer van de streep sneed de kopgroep met een voorsprong van nog minder dan twee minuten de eerste kasseistrook aan. Daar kwamen voor de eerste keer de verhoudingen aan het licht. De Vos reed zijn medevluchters op een gaatje, terwijl Kowalski een gaatje moest laten. Op de twee stroken die volgden viel de kopgroep definitief uit elkaar. Carisey werd teruggeslagen met materiaalpech en ook Kowalski moest eraf, en op de derde strook reed De Vos weg bij Urruty en Tesson. De Canadese kampioen van 2019 had van voren de beste benen.

Daarachter voerde INEOS Grenadiers de forcing, terwijl tweevoudig winnaar Arnaud Démare door pech achteropraakte. Door de versnelling van de Britse ploeg werd De Vos op 77 kilometer van de finish als laatste vluchter bijgehaald. De Canadees kwam daarna terecht in een nieuwe kopgroep met Owain Doull, Michał Kwiatkowski, Luke Rowe (INEOS), Stan Dewulf (AG2R), Julius van den Berg (EF), Clément Davy, Olivier Le Gac (Groupama-FDJ), Quinten Hermans (Intermarché), Sep Vanmarcke (Israel Start-Up Nation), Connor Swift (Arkéa) en Jérémy Lecroq (B&B Hotels).

TotalEnergies had de slag gemist en moest een gat van veertig seconden dichtrijden. De Franse ploeg naderde de kopgroep tot op twintig seconden, maar omdat hulp uitbleef liep het verschil vervolgens weer op. Met een voorsprong van weer meer dan veertig seconden begonnen de elf vluchters, waarvan aanvaller van het eerste uur De Vos nog steeds deel van uitmaakte, aan de laatste lus door en rond Denain. Omdat TotalEnergies het gat niet dicht kreeg, werd ook de ploeg van Cofidis opgetrommeld in de achtervolging.

Kat-en-muisspel tussen de kopgroep en het peloton
Op de zevende kasseistrook trokken Edvald Boasson Hagen en ook Jasper Philipsen het peloton op een lint: het was nu aan de kopmannen zelf om te proberen de kloof te overbruggen. Toch liep het verschil daarna weer op tot vijftig seconden. Het begon een patroon te worden, want bij die marge versnelde het peloton opnieuw – deze keer met Alpecin-Fenix. Langzamerhand begon de voorsprong van de kopgroep wederom terug te lopen. Ook Groupama-FDJ hielp mee in functie van Démare, ondanks dat de ploeg twee mannen in de kopgroep had.

Het ging Taco van der Hoorn echter niet hard genoeg. De Nederlander probeerde in zijn eentje op de lange negende kasseistrook naar de kopgroep toe te rijden, en vlamde daarbij voorbij aan Swift die door materiaalpech was gelost. Vooraan zat men ook niet stil en waren het de mannen van INEOS Grenadiers die versnelden, met de hete adem van Van der Hoorn en het peloton in de nek. Door de versnelling van de Britse ploeg liep de kopgroep niet voor het eerst deze wedstrijd uit op het peloton.

Op weg naar de voorlaatste kasseistrook trok Kwiatkowski hard door en alleen Dewulf kon die versnelling beantwoorden, en op de strook naar Saulzoir stelde de Pool zijn mede-aanvaller fors op de proef. Hermans probeerde naar het kopduo toe te rijden, en met succes: na het afdraaien van de kasseien sloot de Belgische wielrenner-veldrijder van voren aan, net als de verrassend sterke Davy. De andere aanvallers waren verslagen, terwijl Vanmarcke kreeg af te rekenen met een lekke band.

Vanmarcke zet zich dan maar op kop
Vanmarcke zette zich dan maar met zijn ploeg Israel Start-Up Nation op kop van het peloton; de Belgische renner had sterke benen en zijn lekke band had op geen slechter moment kunnen komen. Op vijftien kilometer van de finish probeerde Tom Wirtgen in zijn eentje over te steken naar de vier koplopers, maar de Luxemburger bleef hangen. Alles reed binnen vijftien seconden van elkaar toen de kopgroep aan de laatste kasseistrook begon. Kwiatkowski trok hard door en daarmee bracht hij Hermans in de problemen.

Kwiatkowski, Dewulf en Davy hadden nog altijd achttien seconden toen zij van de laatste strook kwamen. Vanaf dat moment was het nog tien kilometer naar de streep. Kwiatkowski was de grote motor in de ontsnapping, terwijl ook Dewulf en Davy hun kopbeurten bleven doen. In het peloton nam de nervositeit toe omdat de kopgroep maar vooruit bleef rijden, terwijl de ploegen van de drie koplopers zoveel mogelijk probeerden af te stoppen. Met nog drie kilometer te gaan was het verschil nog nauwelijks tien seconden.

In de slotkilometer gooide Kwiatkowski al zijn krachten in de strijd om het peloton voor te blijven, en Dewulf had ook nog wat in de tank. Ondanks hun inspanningen werd was het toch het peloton dat om de overwinning ging sprinten. Jordi Meeus maakte er een lange spurt van, maar Jasper Philipsen wachtte het juiste moment af en ging zijn landgenoot vlak voor de streep voorbij. Voor de sprinter van Alpecin-Fenix was het al zijn derde succes in korte tijd. Vrijdagmiddag won hij nog het Kampioenschap van Vlaanderen en zondag schoot hij raak in Eschborn-Frankfurt.