Jelte Krijnsen herpakt zich na misgelopen eerste voorjaar bij de profs

Video Het was niet het klassieke voorjaar waar profdebutant Jelte Krijnsen op had gehoopt. De 23-jarige Fries koos bewust voor Jayco AlUla, omdat hij daar al kansen zou krijgen de afgelopen weken. Door toedoen van twee ziekteperiodes haalde hij echter nooit zijn beste niveau. Maar opgeven staat niet in het woordenboek van de jongeling, zoals hij in de Alpecin Barbershop aan WielerFlits vertelt.

Vorig jaar was Krijnsen in het shirt van Parkhotel Valkenburg op basis van UCI-punten nog de beste Continental-renner ter wereld. Hij liet bewust interesse van Visma | Lease a Bike links liggen en koos dus voor de Australiërs. Afgelopen winter ambieerde hij nog dat hij een rol hoopte te spelen in finales van klassiekers in het voorjaar. “Ik heb met heel veel plezier rondgereden, maar fysiek was het wel een beetje een tegenvaller”, vertelt de Fries. “Dat was ook wel een beetje te verwachten. In de voorbereiding was ik twee keer flink ziek. Ik begon het voorjaarsblok met slechts een paar trainingen in de benen. En eigenlijk ben ik er nooit lekker ingekomen.”

“Het is natuurlijk niet helemaal gelopen zoals gehoopt, maar ik heb geprobeerd er het beste van te maken. Het team ondersteunen en daarna proberen – naast het afzien – te genieten van het koersen in de klassiekers. In de Scheldeprijs ben ik dan ook nog hard gevallen, met wat hoofdklachten en ik werd snel duizelig. Daardoor moest ik in Parijs-Roubaix ook opgeven. Momenteel zit ik in Spanje om weer op te bouwen naar de komende koersen. Het gaat stap voor stap beter, maar er moet nog wat gebeuren om in wedstrijdvorm te komen. Ik begin weer in Boucles de la Mayenne en werk dan in een blok toe naar de Nederlandse kampioenschappen.”

foto: Cor Vos

Nooit opgeven
Toch zit de jongeling allesbehalve bij de pakken neer. Krijnsen – die binnen twee weken zijn 24ste verjaardag viert – is namelijk een vechter. In 2019 reed hij als tweedejaars junior bij Willebrord Wil Vooruit. Waar toenmalig ploeggenoten Finn Fisher-Black, Olav Kooij, Roel van Sintmaartensdijk en Ben Tulett vrij snel de overstap van de beloften naar de profs maakten, bleef Krijnsen zelf in zijn U23-periode aanvankelijk op clubniveau steken. Sterker nog: na drie jaar WPGA en één seizoen bij De Jonge Renner, maakte hij pas in 2023 – als eerstejaars eliterenner – de overstap naar het Continental-niveau. Opvallend, want complicaties na een polsbreuk speelden hem toen parten.

“Dat was in 2023 toen ik nog bij JEGG-DJR Academy zat en eigenlijk heb ik daar tot oktober vorig jaar last van gehad”, vertelt Krijnsen. “Ik ben daar toen twee keer aan geopereerd, twee keer een maand in het gips middenin het seizoen. Dat was klote. Helemaal omdat ze eerst een botje over het hoofd hadden gezien, waardoor ik bijna heel het seizoen 2023 met een gebroken pols gefietst heb. Dat was heel pijnlijk. Na die tweede operatie had ik ook last van tintelingen en stijfheid in mijn vingers. Dat was gewoon heel vervelend. Uiteindelijk heeft het ook lang geduurd. Na het seizoen 2024 is de schroef uit mijn pols verwijderd en pas daarna kon ik helemaal pijnvrij fietsen.”

Het zorgde er ook voor dat Krijnsen tot die tijd minder kracht kon zetten in zijn sprints, vanwege die pijnlijke pols. “En het is ook een paar keer voorgekomen dat ik een kasseienkoers niet uit kon rijden, omdat ik gewoon mijn stuur niet meer kon vasthouden”, vertelt de Fries. “Ook had ik best wel vaak kramp, omdat ik door die polsbreuk anders op mijn fiets ging zitten. Ik kon niet echt kracht leveren met mijn linkerhand en ging wat anders zitten. Daardoor had ik vaak kramp in de finale waardoor ik geen goed resultaat kon rijden. Of ik daardoor nu pas de stap naar de profs maakte? Nee, zo heftig was het nu ook weer niet. Maar het is wel frustrerend als je weet dat je beter kan. Daarom moet je nooit opgeven. En niet wachten tot finales, maar zelf koers maken.”