Joey Pidcock kijkt ogen uit in Parijs-Roubaix, maar maakt korte metten met vooroordeel

Video Sinds dit jaar is Joseph Pidcock – “Doe maar Joey, dat is makkelijker” – prof. De 23-jarige Brit vindt bij Q36.5 Pro Cycling zijn drie jaar oudere broer Tom Pidcock terug. Zondag kwam hij tijdens Parijs-Roubaix als allerlaatste de Vélodrome binnen, op ruim 53 minuten van winnaar Mathieu van der Poel. Maar dat deert hem niet. Wél dat mensen denken dat hij enkel prof is, omdat zijn broer voor dezelfde ploeg rijdt. Daarover is hij bij WielerFlits duidelijk in de Alpecin Barbershop.

Bij Sporza reageerde de jongste Pidcock zondag nog vol bewondering op het uitrijden van de Hel van het Noorden. Hij reed vanaf de eerste strook bij Troisville bijna drie uur lang in z’n eentje voor de bezemwagen. Pech kwam hij echter niet tegen. ”Ik ben nul keer ten val gekomen en nul keer lek gereden. Al heb ik wel eens geflirt met een val. Toen Wout van Aert ten gronde ging, heeft hij me lichtjes geraakt. Dat was heel nipt. Twee minuten later kon ik mijn ogen niet geloven: Wout keerde terug naar onze groep. Ongelooflijk. Ik reed nog eventjes in het spoor van Tadej Pogačar en was verbaasd hoe mager hij is in real life. Want tot zondag kende ik hem enkel van op tv.”

“Honderd kilometer voor de streep had ik plots door dat de bezemwagen achter mij reed”, gaat hij verder. “Ik voelde me schuldig tegenover de bestuurder, omdat ik hem ophield. Toen hij naast me kwam rijden, dacht ik dat het erop zat. Maar de sympathieke man wou me enkel water aangeven. Hij wist waarschijnlijk hoe magisch het voor een renner is om door te rijden tot de Vélodrome. Dat was ook mijn drijfveer. Hoeveel mensen krijgen de kans om zo’n speciale koers te rijden? Ik ben een van de happy few en wou in Parijs-Roubaix daarom koste wat kost de finish halen. Ik slaakte een zucht van opluchting toen ik er aankwam en verbaasde me dat er nog zoveel publiek was.”

Pidcock in het tenue van Q36.5 Pro Cycling – foto: Cor Vos

Zijn eigen plek afdwingen
We leren Joey Pidcock beter kennen dit jaar als hij in een emotionele post op Instagram in januari laat weten dat zijn leven compleet veranderd is sinds hij in november 2023 begonnen is met het nemen van medicijnen voor ADHD. Alsof hij plots stopte met het lopen door meters water, wat hij al heel zijn leven had gedaan. Hij voelde zich vaak ongemotiveerd en depressief. Het moeilijkste aan alles vond hij dat hij zichzelf niet kon helpen. De jongste Pidcock noemt het aannemelijk dat hij ADHD en Asperger heeft. Van labels wil hij niets weten, maar hij wil wel dat de wereld weet dat ADHD niet enkel betekent dat je niet kunt stilzitten in de schoolbanken. Het is veel meer dan dat.

“Ik moet zeggen dat ik nerveus was toen ik me voor het eerst bij de ploeg meldde”, vertelt Joey vanuit de kappersstoel. “Maar ik voelde me al snel comfortabel. Het is veel meer dan wat ik ervan verwachtte. Er zijn zaken waarvan je het bestaan niet eens af weet, maar die je wel kunnen helpen. En dat er oplossingen zijn voor problemen waarvan je normaal niet weet hoe je ermee moet omgaan. Of ik een voorbeeld kan noemen? Zeker. De laatste twee jaar had ik enorm veel kniepijn. Ik wist niet hoe ik dat kon verhelpen. Toen kwam ik hier bij Q36.5 Pro Cycling, hebben ze allerlei testen gedaan en nu gaat dat al stukken beter. Dat is heel erg fijn”, vertelt de jonge Brit.

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Joey (@joeypidcock)

Er zijn twee zaken die hij graag wil in zijn carrière: een profzege boeken en de Tour de France rijden. En Pidcock wil vooral komaf maken met het vooroordeel dat hij enkel prof is vanwege het succes van zijn broer Tom. “Dat is een makkelijke gedachte. Maar ik ga er niet van uit dat een team een renner neemt omdat het net toevallig een broertje is van. Ikzelf zou deze plek ook nooit accepteren als ik niet gedacht had dat ik prof had kunnen zijn. Ik heb problemen met mijn zelfvertrouwen. Maar iedereen binnen de ploeg helpt me daar wel mee”, stipt hij aan. “Ik heb ook een fase gehad waarbij ik veel nadacht over de achternaam Pidcock. Niet dat ik het haatte. Nu interesseert me dat niet meer. Ik probeer mijn eigen weg te vinden, wat kan ik nog meer doen?”