Interview Sport Vlaanderen-Baloise heeft de geschiedenis mee in Dwars door Vlaanderen. De koers is korter dan bijvoorbeeld de Ronde van Vlaanderen, wat het de renners van de ploeg in het verleden mogelijk maakte om zich te tonen. En zelfs een een-tweetje te pakken in 2015. “Als ik er op het einde nog bij ben, kan ik nog wel iets doen in de sprint”, zegt de 24-jarige West-Vlaming Jordi Warlop.

Warlop is uitstekend begonnen aan het nieuwe seizoen. In de Omloop het Nieuwsblad finishte hij in de eerste groep, in de GP Samyn finishte de Sport Vlaanderen-Baloise-renner als elfde en in de GP Jean-Pierre Monséré eindigde hij zevende.

Ben jij de troefkaart van de ploeg in Dwars door Vlaanderen? Je woont vlak bij de start in Rumbeke.
“We starten niet met een kopman. Ik denk dat we sowieso iemand mee willen hebben in de vroege vlucht. De jongens die niet mee zijn, zullen hun kans mogen gaan. Het is wel leuk dat de start in de buurt van mijn huis ligt, ik ga dikwijls op het parcours trainen. Als ik er op het einde nog bij ben, dan kan ik nog wel iets doen in de sprint.”

In de Omloop het Nieuwsblad ging je dit seizoen al met de eerste groep mee naar de meet.
“Ik wist dat ik een stap gezet had deze winter, maar dit had ik niet echt verwacht. Nu, stel dat Alaphilippe vooraan niet demarreert op de Berendries, dan blijft zijn groep normaal wel voor.”

Wat was je gemiddelde wattage na de Omloop het Nieuwsblad, waar je in de zelfde tijd als de winnaar over de finish kwam?
“Een normalized power van 338 watt had ik over heel de wedstrijd bekeken. Maar je moet in rekening brengen dat dat inclusief het makkelijkere begin is.”

Dit seizoen reed je verder nog heel wat goede prestaties bij elkaar. Alleen zondag, in Gent-Wevelgem, eindigde je buiten de ruime top-30. Hoe verliep jouw wedstrijd daar?
“Omdat mijn ploegmaat Lindsay De Vylder ten val kwam, reed de waaier met Van Aert weg. Hij viel over een verhoging aan een bushalte. Daar zat ik twee plaatsen achter. Het scheurde en we zijn nooit meer teruggekomen. Maar zelf was ik ook niet echt honderd procent.”

Bij de jeugd stond je bekend als een van de grootste Belgische talenten, met tal van uitschieters zoals een podiumplaats in Parijs-Roubaix voor beloften. Mik je dan op die transfer naar een WorldTour-ploeg?
“Ik hoop erop. Dit jaar heb ik opnieuw een grote stap gezet. Ik verbeter nog elk jaar, dus ik hoop dat het me lukt. Het WorldTour-niveau ligt wel echt hoog als ik kijk naar mijn metertje.”

Zijn er nadelen aan het rijden voor een kleinere ploeg als Sport Vlaanderen-Baloise, zo tussen al die WorldTour-ploegen?
“Het is altijd makkelijker positioneren als je in een grote ploeg zit. We zijn bovendien niet sterk genoeg om als ploeg naar voren te komen. En als je alleen komt, krijg je rare blikken. Ook al weet je dat het moment er is om naar voren te komen, maakt dat het voor ons niet makkelijk.”

Jordi Warlop vorig jaar in de Czech Tour – foto: Cor Vos

Vorige zomer probeerde je voor het eerst een hoogtetent uit. Daarna reed je drie keer top-10 in de Ronde van Luxemburg. Mogen we spreken van een succes?
“Ik was niet positief verrast van het effect. Ik was niet slechter, maar voelde ook geen beterschap.”

Is jouw hematocriet dan van nature al hoog? Van US Postal is het bekend dat ze de toegelaten grens van 50% opzochten. Hoe hoog is jouw hematocrietwaarde?
“Van kinds af is het bij mij al hoog, 49. Nu, ik wil wel nog eens een hoogtetent uitproberen. Misschien heeft het de tweede keer een beter effect.”

In 2018 werd je na goede jaren bij de jeugd prof. Maar door toxoplasmose ben je na enkele goeie prestaties in Mallorca wel meer dan een jaar verloren. Het duurde tot eind 2019 voor je weer vooraan meedeed. Hoe kijk je daarop terug?
“Dat was heel vervelend. Het jaar nadien was er dan ook nog eens corona, opnieuw een verloren jaar.”

In 2020 reed je de klassiekers niet, ook al had je ernaar toegewerkt. Hoe kwam dat?
“Ik zat met een liesbreukje. Dat is blijkbaar ontstaan door tijdens de coronabreak met steunzolen aan mijn scheve positie op de fiets te werken. Ik kon dan wel rechter zitten met die steunzolen, maar de nieuwe houding werkte in op mijn lies en na drie maanden kreeg ik last. In de Waalse Pijl moest ik opgeven van de stekende pijn. Ik had geen kracht meer in mijn benen, kon niet meer trainen en moest de klassiekers afzeggen.”

Je komt uit een familie van landbouwers in Stuivekenskerke, een polderdorp aan de IJzer. Ben je zelf net zo door de veeteelt en akkerbouw gefascineerd als Mauri Vansevenant? Kom je ook tot rust van naar de dieren te kijken?
“Eigenlijk niet. Mauri doet dat echt graag. Ik doe het wel eens in een rustperiode om het werk van mijn ouders wat te verlichten. Het is ook een verstrooiing, maar van Mauri hoor ik dat hij het echt met zijn hart doet. Dat heb ik niet.”

Mauri werd net als jij opgeleid bij de beloftenploeg van EFC-L&R-Vulsteke. Die ploeg, van ex-prof Michel Pollentier, heeft het nu lastig om te overleven na de vele geschrapte jeugdkoersen. Hoe belangrijk is die ploeg voor jou geweest?
“Heel belangrijk. Ik heb daar mooie jaren beleefd. Je mag zeggen dat het naast Lotto Soudal U23 altijd de beste Belgische belofteploeg is geweest. Het zou heel jammer zijn als de ploeg zou verdwijnen door de coronacrisis. Het is een heel mooie plaats om te zitten als belofte. Er was een goeie sfeer en er werd heel veel voor de ploeg gedaan.”