Kasper Asgreen heeft de E3 Saxo Bank Classic op zijn naam gezet. Nadat de Deen al een lange solo in de benen had, viel hij op vijf kilometer van de streep aan uit een kopgroep met onder meer Mathieu van der Poel en hield hij in zijn eentje stand tot aan de finish. Florian Sénéchal maakte het feest bij Deceuninck-Quick-Step compleet met de tweede plek. Van der Poel werd derde.

De nieuwe edtie van RIDE Magazine is nu verkrijgbaar! Onze nieuwe 188 pagina’s dikke voorjaars-editie staat vol met schitterende wielerverhalen over o.a. Mathieu van der Poel, Lotte Kopecky, Demi Vollering, Sepp Kuss en Matej Mohoric. Verzeker je van jouw exemplaar en bestel hem nu online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang 20% korting!

In 2020 ging er wegens de coronamaatregelen nog een streep door de klassieker. De organisatie zag het niet zitten om de koers in oktober te houden en richtte haar pijlen op het nieuwe jaar. “We streven naar een nieuwe topeditie in 2021 met het sterkst mogelijke deelnemersveld”, klonk het bij monde van PR-verantwoordelijke Jacques Coussens. Met onder andere Mathieu van der Poel en Wout van Aert aan het vertrek had men in Harelbeke alvast een startlijst om door een ringetje te halen. Even dreigden strengere coronamaatregelen wederom roet in het eten te gooien, maar uiteindelijk kreeg de koers groen licht.

Peloton vertrekt zonder BORA-hansgrohe
Om kwart over twaalf werd in Harelbeke het startsein gegeven voor de koers over 203,9 kilometer. Het peloton trok in gang zonder BORA-hansgrohe. De ploeg van Nils Politt had te maken met een positieve coronatest van haar renner Matthew Walls en verscheen niet aan het vertrek. Na een erg snelle beginfase kwam in stappen de vroege vlucht tot stand. Bahrain Victorious (Haller en Milan) en Movistar (Jacobs en Mas) hadden een koppel vooraan, de Nederlanders Taco van der Hoorn, Julius van den Berg en Niki Terpstra, de Belgen Jelle Wallays en Lindsay De Vylder, André Greipel, Alexys Brunel en Rasmus Tiller waren de andere namen vooraan.

foto: Cor Vos

Op weg naar La Houppe, de eerste van de hele ris beklimmingen in de laatste 120 kilometer, werd het verschil met de kopgroep tussen de twee en drie minuten gehouden door Deceuninck-Quick-Step en Jumbo-Visma. Vlak voor de klim kwam Jhonatan Narváez ten val en Fernando Gaviria buitelde over hem heen. Voor beide renners waren daarmee hun kansen in de wedstrijd verkeken. De koers trok over La Houppe, de Kanarieberg en de Oude Kruisberg, waarna de nervositeit in de aanloop naar de Knokteberg toenam en het dringen werd in de spits van het peloton. De vluchters hadden op dat moment nog meer dan twee minuten voorsprong.

Op de Knokteberg testte Victor Campenaerts de tegenstand eens en hij kreeg onder anderen de Belgische kampioen, Dries De Bondt, mee in zijn wiel. Het peloton kraakte en achter in de koers stond de deur open. Ook had het consequenties voor het verschil met de kopgroep, die plots een halve minuut kwijtraakte. Op de Kortekeer, de volgende klim, versnelde dan Quinn Simmons. De jonge Amerikaan reed even vooruit, maar werd in de eerste meters van de Taaienberg bijgehaald door de mannen van Deceuninck-Quick-Step. Zdenek Štybar en Kasper Asgreen zorgden voor de eerste schifting en zij zagen Wout van Aert en Mathieu van der Poel aansluiten.

Elitegroep met negen man na Taaienberg
Zoals verwacht stelde de passage van de Taaienberg niet teleur. Na het machtsvertoon van Deceuninck-Quick-Step ontstond een elitegroep met negen man, met naast Štybar, Asgreen, Van Aert en Van der Poel ook Yves Lampaert, Florian Sénéchal, Matteo Trentin, Michael Matthews en Jasper Stuyven. In aanloop naar de Berg Ten Stene raapten zij al de geloste Milan en Van den Berg uit de vroege vlucht op, terwijl Van Aert kreeg af te rekenen met een lekke band. De Belg viel daardoor terug. Op zeventig kilometer van de streep daalde de achtervolgende groep met onder anderen Van der Poel neer op de lange ontsnapping, waardoor we negentien man vooraan kregen.

foto: Cor Vos

Op de Boigneberg, met nog 67 kilometer te gaan, gaf Štybar eerst stevig gas, waarna ploegmaat Asgreen op kousenvoeten wegreed. De mannen van Deceuninck-Quick-Step hielden hun benen stil, zodat de Deen afstand kon nemen. In aanloop naar de Eikenberg smolten de achtervolgende groepen samen tot een omvangrijke groep. Op de Eikenberg en daarna probeerden meerdere renners wat te forceren, maar niemand geraakte echt weg. Asgreen reed intussen nog steeds vooruit. Met achttien seconden voorsprong begon de Deense hardrijder aan de volgende klim, de Stationsberg.

Daar ging Terpstra op zoek naar Asgreen. Van der Poel nam dan over van Terpstra, maar kreeg Van Aert en Štybar mee in zijn wiel. Stefan Küng bracht de rest echter terug, waarna het bij de favorieten weer stilviel. Florian Sénéchal, Oliver Naesen, vroege vluchter Marco Haller, Gianni Vermeersch, Anthony Turgis en Markus Hoelgaard gingen dan in de tegenaanval en pakten in aanloop naar de Kapelberg twintig seconden. Op de Kapelberg kwamen de zes renners tot op minder dan een halve minuut van Asgreen, die dapper standhield. De volgende helling in de koers was dan de steile Paterberg.

Deceuninck-Quick-Step met een overtal
Daar versnelde Van Aert en hij zag Štybar, Van der Poel en Greg Van Avermaet volgen. De Belg van Jumbo-Visma moest echter het werk alleen opknappen, omdat de andere drie met Asgreen en Sénéchal, Vermeersch en Naesen nog een collega van voor hadden. Op de Oude Kwaremont sloten Van Aert, Štybar, Van der Poel en Van Avermaet aan bij de zes man voor hen, waarmee we tien achtervolgers op Asgreen kregen. De erg sterke Deen had intussen nog vijftien tellen voorsprong. Van achteruit wilden Yves Lampaert en Dylan van Baarle oversteken en net na de passage van de Karnemelkbeekstraat konden zij bij de groep met tien aanhaken.

foto: Cor Vos

Deceuninck-Quick-Step was met drie renners in die groep goed vertegenwoordigd en verstoorde de achtervolging. Daardoor kon Asgreen voor de Tiegemberg, met nog twintig kilometer te gaan, zijn voorsprong uitbouwen tot meer dan een halve minuut. Vlak voor de klim moest Lampaert voet aan de grond zetten als gevolg van een lekke band. De Belg viel terug tot het koppel Tiesj Benoot-Jasper Stuyven. Op de Tiegemberg zette Van Aert aan en Van der Poel sprong op zijn achterwiel. De Nederlandse kampioen trok vervolgens zelf door, terwijl de Belg moest passen. Toen Van der Poel op de top omkeek, keek hij Štybar, Sénéchal, Van Avermaet en Naesen in het gelaat.

Door het krachtexploot waren de vijf tegenaanvallers – die er even later zes werden met de komst van Van Baarle – leider Asgreen tot op tien seconden genaderd. Even later werd de Deen na zijn knappe solo ingerekend. Daarachter vroeg Van Aert om steun, maar kreeg die niet voldoende. Vooraan werd goed samengewerkt, waardoor wel duidelijk werd dat de winnaar daar moest worden gezocht. Asgreen had al een flinke inspanning achter de rug, maar dat weerhield hem er niet van op vijf kilometer nog eens aan te vallen. Van Avermaet en Naesen probeerden de tegenaanval in te zetten, maar dan viel het toch steeds weer stil.

Asgreen bekroont ploegwerk
Ook Van der Poel probeerde nog weg te rijden, maar stuitte daarbij op de weerstand van Štybar en Sénéchal. De strijd was daarmee beslist. Na een erg knappe koers en een solo van al meer dan vijftig kilometer, stelde Asgreen na 203,9 kilometer zijn overwinning veilig en bekroonde zo het ploegwerk van Deceuninck-Quick-Step. Sénéchal maakte de feestvreugde compleet door naar de tweede plaats te sprinten. Van der Poel werd derde. Asgreen werd zo, na Søren Lilholt in 1990, de tweede Deense renner die de E3 Saxo Bank Classic achter zijn naam zette. Op de erelijst volgde hij zijn ploegmakker Štybar op.