Kerckhoffs Raymond

• dinsdag 28 september 2021 om 07:00

Interview Na het olympische zilver op de tijdrit van Tom Dumoulin in Tokio, was er in Leuven het mondiale zilver op de WK wegwedstrijd van Dylan van Baarle. Twee prachtige medailles waar de Nederlandse bondscoach Koos Moerenhout trots op mag zijn. Deze prestaties kwamen tot stand omdat Moerenhout in de moeilijke periodes van beide renners het volste vertrouwen in hen bleef houden.

Van Baarle bedankte Moerenhout direct na de finish. “Ik was best emotioneel met het verhaal van de afgelopen weken in mijn achterhoofd”, vertelde de renner na afloop. “Ik ben Koos heel dankbaar voor het vertrouwen en heb er alles aan gedaan om hier op een goed niveau van start te gaan. Als dit WK vijf dagen eerder had plaats gevonden, dan weet ik niet of ik aan de start had gestaan.”

Precies een maand voor het WK, op 26 augustus kwam Van Baarle in de twaalfde rit van de Vuelta a España hard ten val. Hierbij liep hij een breukje in zijn bekken op. Hij probeerde het nog vijf ritten lang vol te houden, totdat de pijn ondragelijk werd. Eenmaal thuis lag hij vijf dagen plat en kon hij nauwelijks meer op zijn benen staan. Dat mocht hij ook niet van zijn team doktoren. “In die dagen was de pijn af en toe niet te harden”, zo vertelde hij.

“Het valt nu toevallig samen dat Dumoulin en Van Baarle mijn vertrouwen hebben gekregen”, blijft Moerenhout daags na het WK in zijn commentaar bescheiden. “Dit zijn twee renners die in hun discipline ook eigenlijk niet te vervangen zijn. Dan is het logisch dat je achter hen blijft staan, en hen de tijd en het vertrouwen geeft. Ook Mathieu van der Poel en bijvoorbeeld Bauke Mollema zouden bij mij altijd het voordeel van de twijfel krijgen. Als renners van dit kaliber aangeven dat ze ervoor willen gaan en dit fysiek ook mogelijk is, dan probeer je alles te doen om hen ook aan de start te krijgen.”

Van Baarle, Valgren, Stuyven en Powless – foto: Cor Vos

Wonder
Toch mag het een wonder worden genoemd dat Van Baarle zo sterk op het WK voor de dag kwam. Drie weken eerder kon hij immers nog nauwelijks op zijn benen staan. Moerenhout: “Het was inderdaad een race tegen de klok om fit te geraken. Dylan was in die periode zelf redelijk positief. Hij wist dat het een zogenaamde gunstige breuk was, waardoor er een reële kans was dat hij het WK kon halen. Dan moet je dat traject volop ingaan. Hij heeft dat heel goed opgepakt. Wij hebben daar continue ook goed contact over gehad.”

In een groot interview het najaarsnummer van RIDE Magazine vertelde Moerenhout dat Van Baarle een jaar eerder voor het WK in Imola 2020 ook eventjes een twijfelgeval was. “In de laatste week van de Tour belde Dylan me destijds op, dat hij het WK een week later in Imola eigenlijk niet zag zitten”, vertelde Moerenhout in dat interview.

“Dylan voelde zich niet lekker en reed naar eigen zeggen niet goed. Ik gaf hem aan dat hij dit in perspectief moest zien. Door het wegvallen van kopman Egan Bernal viel het doel van INEOS Grenadiers in die ronde, en de rol van Dylan, helemaal weg. Dan is het logisch dat je niet meer lekker in die wedstrijd zit. Ik heb ook zo’n Tour gekend en heb hem mijn ervaringen verteld. Na het gesprek nam hij het besluit om toch het WK te rijden. Vervolgens is hij in Imola onze tweede man in koers.”

Koos Moerenhout – foto: Raymond Kerckhoffs

Dat proces zal Van Baarle nu ook weer vertrouwen hebben gegeven. “Nu overheerste bij Dylan vooral de vraag of het fysiek wel mogelijk was. Toen dat herstel de goede kant op leek te gaan, kwam de vraag naar voren welke trainingen hij nog kon oppakken richting het WK en welke reactie hij vervolgens op die arbeid kreeg. Dat verliep overwegend positief. Dan verdient hij al mijn vertrouwen. Hij is in mijn selecties altijd een bepalende factor geweest. Hoewel hij bij INEOS Grenadiers veelal in dienst van anderen rijdt, is hij in het eendagswerk van een heel hoog niveau. We hebben in Nederland momenteel geen tien renners die zijn niveau halen.”

De zilveren medaille van Dylan van Baarle moet toch je stoutste verwachtingen overtreffen?
“Eerlijk gezegd niet. Ik wil niet zeggen dat ik voorspeld had dat hij een medaille ging pakken, maar ik had wel goede hoop dat hij de finale kon rijden. Als iemand van zijn kaliber in de finale zit en alles zit mee, dan kun je ook meedoen voor de medailles. Op het moment dat hij met Jasper Stuyven en Michael Valgren voor de tweede plek ging sprinten, had ik niet gedacht dat hij tweede ging worden. Daar heeft hij me wel verrast. Al komt dat ook omdat het een slijtagesprint was. Dat geeft aan hoe taai hij is. Dylan is immers niet de snelste, maar klopt hen wel.”

Is dit wel de uitslag die Van Baarle nodig heeft om weer een stap in zijn loopbaan te zetten?
“Een eye opener is misschien een te groot woord. Ik denk wel dat hij deze uitslag goed kan gebruiken. Dit benadrukt nog eens welke mogelijkheden hij heeft. Op dit WK heeft hij laten zien dat hij op het allerhoogste niveau mee kan rijden voor de winst. Dat geeft Dylan ongetwijfeld veel vertrouwen voor andere wedstrijden, maar zal ook zijn positie in zijn ploeg versterken. Misschien dat we dit zondag al in Parijs-Roubaix zien.”