Niels Bastiaens

• donderdag 11 november 2021 om 12:00

Interview Geen selectie voor het EK veldrijden? Geen ramp, moet Lander Loockx gedacht hebben. Als nummer zeven van de Koppenbergcross had hij misschien wel zijn plek gehad op de VAM-berg, maar Loockx treurde niet en trok naar het Baskenland. Een overwinning en een tweede plaats in respectievelijk Llodio (C1) en Karrantza (C2) leverden hem 110 UCI-punten op. Zowaar tien meer dan Europees kampioen Lars van der Haar.

Loockx heeft sinds enkele jaren een abonnement op buitenlandse zeges in de eerste seizoensmaanden. Twee jaar geleden ging hij daags voor de wereldbeker in Iowa de Jingle Cross winnen, om een maand later de Slovaakse seizoensopener in Travna op zijn naam te schrijven. Vorig jaar flikte hij hetzelfde in het Tsjechische Holé Vrchny en zelfs tweemaal in Slovakije. Ditmaal waren wederom Slovakije en dit weekend het Baskenland zijn geliefkoosde terrein.

“In het begin van het seizoen zijn er altijd veel buitenlandse crossen”, zegt de 24-jarige Bertemnaar aan WielerFlits. “Voor veel renners van mijn niveau is het belangrijk om bij de pinken te zijn en snel UCI-punten te pakken. Anders wordt je startpositie zo slecht dat je wel van héél ver moet komen. Pas op, ik ga daar niet in overdrijven. Ik moet niet per sé op startrij één staan. Rij twee of drie is ook goed, en dat lukt me dankzij mijn uitstapjes wel. Bovendien vind ik het leuk om eens naar Tsjechië of Slovakije te reizen. De mensen zijn vereerd dat je in die landen komt crossen en zo kom je nog eens ergens”, lacht Loockx.

De crosser wil zijn overwinningen ook niet overschatten. “Ik schat mijn zevende plaats op de Koppenberg hoger in dan mijn winst in Spanje. Daar rijd je ten minste echt tegen de wereldtop. Het is natuurlijk nooit gemakkelijk om ergens te winnen en in Spanje was dankzij David van der Poel en Kevin Suarez het niveau niet min.”

Het was voor Loockx trouwens zijn eerste crosstrip naar Spanje, en meteen een hele mooie. “Ik had het nog nooit meegemaakt dat de cross zo leeft in het buitenland. Ze gebruiken daar het Amerikaanse model. ’s Morgens zie je meer dan honderd junioren en later veel masters en amateurs over de omloop rijden, die ’s namiddags dan naar ons blijven kijken. Zo heb je al snel heel wat volk langs het parcours staan. Die topsfeer was een aangename verrassing.”

Geen wereldbekers
Al mogen we niet vergeten: de genoemde buitenlandse tripjes zijn niet alleen rozengeur en maneschijn. Een van de belangrijkste redenen waarom Loockx zich sinds enkele jaren aan dit soort uitjes moet wagen, heeft te maken met de hervorming van de Wereldbeker. Bij de opwaardering van het regelmatigheidscriterium kwam de UCI met de regel op de proppen dat alleen nog de acht hoogst gerangschikte Belgen startrecht kregen in de wereldbekermanches, aangevuld met slechts vier door de bondscoach uit te rijken wildcards. Voordien waren àlle Belgen in de top 50 van de UCI-ranking nog welkom.

“Ik denk dat ik mag zeggen dat ik een van de grootste slachtoffers van die hervorming ben geworden”, vertelt Loockx. “Ik vind het een heel rare regel. Het gaat toch om de kwaliteit, en niet om de nationaliteit van de renners? Ze willen van de wereldbeker een Champions League maken, maar ze laten niet eens de vijftig beste renners meedoen? Dat vind ik een heel raar inzicht.”

Twee jaar terug was Loockx vaste waarde in de wereldbeker – foto: Cor Vos

Belgen geviseerd
Volgens de crosser was dit voor sommige van zijn collega’s zelfs een reden om te stoppen. “Waarom de Belgen viseren? Als ik eender welke andere nationaliteit had – zelfs de Nederlandse, dan was ik er altijd bij. Op deze manier gaan er nog veel landgenoten afhaken. Dat heb ik de voorbije jaren al zien gebeuren. We hebben die renners ook nodig in de cross. Anders wordt het peloton als maar kleiner in de Belgische klassementscrossen en daar wordt niemand beter van.”

“Dat maakt mij kwaad”, aldus de renner van Deschacht-Hens-Maes. “Pas op, ik begrijp dat je bijvoorbeeld voor een WK een zevenkoppige selectie moet maken. Maar deze nieuwe Wereldbeker bevat 16 wedstrijden. Een heel seizoen lang. Als je die allemaal moet missen, dan valt er plots heel veel weg. Hoe moeten wij ons dan nog motiveren? Dat frustreert mij, ja.”

Het ziet er ook niet naar uit dat Loockx opgevist zal worden met een wildcard van bondscoach Sven Vanthourenhout. “De laatste weken rijd ik op een hoog niveau, maar ik heb geen contact meer met hem gehad. Voor de crossen in de VS heb ik gehoord dat er een mail was gestuurd naar een aantal Belgen om te horen wie er kandidaat was om naar de wereldbekers in Amerika te gaan. Ik heb daar niets over gehoord. Naar mij toe is er voorlopig geen communicatie, maar wie weet verandert dat nog als ik zo blijf voortdoen. Elke week de top 10 benaderen is mijn doel.”

Thuiscross
Te beginnen volgend weekend in Leuven, zijn thuiscross. “Iets om naar uit te kijken, en gelukkig ook weer in eigen land. Veel buitenlandse tripjes zitten er de komende weken niet in. Misschien af en toe naar Luxemburg of Frankrijk, net over de grens, maar niet de grote verplaatsingen. En dat is maar goed ook. Ik kijk er naar uit om me te meten met de beteren en te tonen dat ik weer een stap vooruit heb gezet ten opzichte van vorig jaar. Toen lukte het me geen enkele keer om top 10 te rijden in een Belgische cross, nu was het al drie keer van dat. Hopelijk in mijn thuiscross opnieuw. Niel laat ik wel links liggen, wegens een te grote vermoeidheid na de Spaanse trip.”