Interview Laurens De Vreese was goed aan het seizoen begonnen toen hij in de vierde etappe van de voorbije Tour Down Under ten val kwam. Zijn linkerschouder was geraakt en hij kon niet meer van start gaan in de vijfde etappe. “Sinds gisteren is de pijn voor de eerste keer draaglijk”, zegt de Astana-renner.

Het was al de zesde keer dat De Vreese in dienst van Astana naar Australië afzakte en het is de eerste keer dat hij de zes dagen niet kon volmaken. In de vierde etappe ging hij net als in de tweede etappe mee in de vroege vlucht. Nadat de vluchters werden ingelopen had De Vreese nog krachten over en bracht hij in de finale enkele ploegmakkers naar voren in het peloton. Maar op een gegeven moment ging het mis. “Het ging er heel nerveus aan toe toen twee renners van EF Pro Cycling voor mij de weg terug opzochten. Ik kon ze niet meer ontwijken en kwam hard op mijn schouder terecht”, zegt De Vreese, die twee keer de prijs van de strijdlust won.

Ligamenten sterk geraakt
“De eerste reactie als renner is uiteraard om snel terug op de fiets te kruipen, maar ik voelde me toch even wegdraaien door de pijn. Ik moest blijven staan voordat ik opnieuw kon vertrekken. In die tien kilometer naar de finish voelde ik al dit ik moeilijk mijn stuur kon vasthouden. Bovendien moest ik na de rit nog naar het podium om mijn prijs voor de strijdlust op te halen. Toen ik op de bus kwam, zeiden de dokter en mijn ploegmaats meteen dat ik er erg bleek uitzag. ’s Avonds wilde de dokter met me naar het ziekenhuis, maar ik wou toch de volgende ochtend afwachten”, zegt De Vreese.

De volgende ochtend bleek al snel dat starten er niet inzat. “Ik had enorm veel pijn toen ik wakker werd. De ploegleiding heeft me dan opgedrongen dat ik niet van start mocht gaan en dat ik thuis moest revalideren. Ik ben nog twee dagen met veel pijn in Australië moeten blijven voordat ik naar huis kon. Toen ik aankwam in België heb ik meteen een afspraak gemaakt bij dokter Toon Claes. Daar viel het verdict: de ligamenten zijn geraakt tot in de tweede graad en ik had een inwendige bloeding, wat de pijn verklaart. Gelukkig is er geen scheur en heb ik niets gebroken maar ideaal is het toch niet”, zucht hij.

De voorbije dagen waren bijzonder pijnlijk voor de onfortuinlijke De Vreese. “Sinds woensdag is de pijn voor de eerste keer draaglijk. Ervoor had ik nog geen enkele dag zonder pijnstillers doorgebracht.” Ook trainen gaat erg moeizaam. Vier dagen geleden probeerde hij wel op de rollen te fietsen maar ook dat was geen sinecure. “Zodra je je stuur vasthoudt, zet je druk op de schouder. Met deze blessure doet dat veel pijn. Ik heb wel nog even doorgezet door gewoon rechtop zittend te fietsen maar dat is ook verre van ideaal.”

Laurens De Vreese op het podium in de Tour Down Under – foto: Cor Vos

Deelname aan Omloop Het Nieuwsblad onzeker
De Vreese bewees in Australië met zijn aanvalslust dat hij de winter goed is doorgekomen. “Die trainingsarbeid is niet voor niets geweest ondanks mijn blessure. Het zal er wat van afhangen hoelang ik nu stil lig.” Omloop Het Nieuwsblad op 29 februari komt mogelijk wel te vroeg voor de Astana-renner. “Voorlopig is het koffiedik kijken of ik er kan deelnemen. Veel zal afhangen van wanneer ik terug een deftige wegtraining kan afwerken. Ik hoop er in ieder geval op dat ik kan deelnemen. Ik was supergemotiveerd na mijn goede prestaties in Australië.”

De rest van het voorjaar zou normaal gezien niet in het gedrang mogen komen. “Ik wacht af hoe het zich evolueert, maar ik denk van niet. Hopelijk kan ik deelnemen aan de Omloop en daarna Parijs-Nice afwerken. Daarna rijd ik de rest van het Vlaamse voorjaar. Normaal gezien moest ik nu in de Saudi Tour aan de slag zijn, maar dat was dus geen optie.”

In het voorjaar is er voor De Vreese maar weinig ruimte om aan zichzelf te denken. Door de jaren heen is hij uitgegroeid tot de wegkapitein van Astana. “Ik begeleid de ploeg in het voorjaar en zorg dat mijn kopmannen zoals Lutsenko op de cruciale momenten vooraan in het peloton zitten. Het is mijn sterkte als knecht om nog diep in de finale mee vooraan te zitten. Er zijn niet veel knechten die dan nog meezitten dus daar ben ik wel van grote waarde. Al is er altijd een scenario mogelijk waarin ik mijn eigen kans mag gaan”, zegt hij.

Goed gevoel bij Astana
Op zijn 31e heeft De Vreese er verrassend nog maar één grote ronde opzitten. In een ploeg als Astana, waar de focus vooral op die grote rondes ligt, is het niet makkelijk een plaatsje af te dwingen. “Ik ben nu eenmaal een voorjaarsrenner. Er zijn bovendien een aantal renners in de ploeg met kwaliteiten vergelijkbaar aan de mijne, maar die worden niet ingezet in het voorjaar en in de plaats daarvan met hoogtestages klaargestoomd voor de grote rondes.” In 2017 reed De Vreese wel de Vuelta en dat beviel hem best goed. “Ik zou de koersdagen van een grote ronde goed kunnen gebruiken. Hoe meer ik koers, hoe beter ik voor de dag kom.”

2020 is voor De Vreese het zesde jaar in dienst van Astana. Vorig jaar verlengde hij zijn contract met één jaar ondanks andere opties. “Bij Cofidis lag er een contractvoorstel klaar”, geeft hij toe. “Maar ik heb inderdaad verlengd. Ik voel me gewoon heel goed bij de ploeg en heb een goede band opgebouwd met de renners en het personeel. Ik voel me hier erg geapprecieerd en op mijn 31e is het niet evident om dat bij een andere ploeg opnieuw op te bouwen.”

Tweede rapvideo?
Begin 2019 verrasten De Vreese en Astana de wereld met hun eigen rapvideo. Al snel ging de video viraal. “Ja, we hebben daar veel succes mee gehad. Sindsdien worden we via sociale media bestookt met de vraag er nog een te maken, dus we denken wel na over een tweede. Al is het logistiek niet gemakkelijk. Er kruipt redelijk wat tijd in waardoor het al op stage moet gebeuren”, zegt de Oost-Vlaming.

“Het idee kwam er in de Dubai Tour. We waren daar met de videoproducer en met al die luxeauto’s daar kan je makkelijk een video maken. Jammer genoeg was het geluid op die video’s van slechte kwaliteit.” Samen met de pr-manager en de videoproducer hebben de renners de koppen bij elkaar gestoken en zijn ze songteksten beginnen schrijven. “De video is op een trainingskamp gefilmd en de tekst werd in een studio opgenomen. Leuk om eens te doen, zeker gezien mijn voorliefde voor nederhop. We wilden het ook professioneel aanpakken om het wielrennen in een positief daglicht te stellen. De wielerwereld is heel serieus geworden en dat wilden we wat breken met een grappige rapvideo.”