“Zeker die laatste zware stroken was ik aan het sterven, ik wou dat het heel snel voorbij ging, maar ik heb ook wel genoten. In het begin was het heel chaotisch en stressvol. Ik ben heel vaak net niet gevallen. Het was vechten om bij mijn ploeggenoten te blijven. Daar heb ik normaal helemaal geen moeite mee, maar hier is dat heel anders.”

De kasseien lagen er droog, maar dus ook stoffig, bij door het warme weer. Zo’n zanderige toestanden zijn volgens Brand zeker niet te onderschatten: “Zand is ook glad. Een regeneditie is dan eer een nieuwe uitdaging. Maar ik hoef niemand uit te leggen dat het nu ook zwaar is. Nu ga ik eerst herstellen, maar ik kom hier zeker terug”, aldus een ambitieuze Brand.

In de sprint voor de tweede plaats moest de Nederlandse zich gewonnen geven tegen Lotte Kopecky, maar een tweede plaats kon ze nog wel uit de brand slepen. “Toen ik op de wielerbaan opdraaide dacht ik vooral: focus, focus, focus. Ik móest een goede sprint te rijden om op het podium te komen. Daarna kan ik echt wel genieten van deze bijzondere plek.”

Rol van de ploeg
“We hebben in het team zoveel ervaring. Daarnaast zijn we zijn steeds bezig om de fietsen te ontwikkelen. Snel en comfortabel. Dat geeft veel vertrouwen. We mogen heel gelukkig zijn met een sponsor als Trek die daar zo veel energie in steekt. We hebben ook veel verkenningen gedaan van het parcours. En we hebben veel rensters die hier uit de voeten kunnen”, de damesploeg van Trek-Segafredo eindigde met drie rensters in de top-7. Longo Borghini won en Brand finishte als derde natuurlijk, maar ook Ellen van Dijk reed naar een mooie uitslag met plaats zeven.