Mads Pedersen heeft Gent-Wevelgem 2020 gewonnen. De sterke Deen van Trek-Segafredo was na een felbetwiste editie de beste in een sprint met Florian Senechal, Matteo Trentin en Alberto Bettiol. Mathieu van der Poel (negende) en Wout van Aert (achtste) kleurden mee de wedstrijd, maar in het slot leken ze te veel naar elkaar te kijken.

De nieuwe edtie van RIDE Magazine is nu verkrijgbaar! Onze nieuwe 188 pagina’s dikke voorjaars-editie staat vol met schitterende wielerverhalen over o.a. Mathieu van der Poel, Lotte Kopecky, Demi Vollering, Sepp Kuss en Matej Mohoric. Verzeker je van jouw exemplaar en bestel hem nu online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang 20% korting!

Gent-Wevelgem is in allerlei opzichten een aparte koers. En dan doelen we niet alleen op het parcours. De West-Vlaamse klassieker blijft voor altijd een ‘eerbetoon’ aan een inktzwarte periode uit de westerse geschiedenis: de Eerste Wereldoorlog. Maar voor de renners is Gent-Wevelgem een belangrijke wielerwedstrijd, zeker nu Parijs-Roubaix is geannuleerd.

Na 17 jaar klonk het startschot niet in Deinze, maar in het zuidelijker gelegen Ieper. En vanwege de drukke koersdag werd dat schot al om tien uur gelost. Na wat schermutselingen wisten zeven renners de kopgroep van de dag te vormen. Opvallende naam bij die aanvallers: Mark Cavendish (Bahrain-McClaren. De voormalig topsprinter kreeg Alexis Gougeard (AG2R La Mondiale), Alexander Konysjev (Mitchelton-Scott), Leonardo Basso (INEOS-Grenadiers), Julien Morice (B&B Hotel-Vital Concept), Kenny Molly (Bingoal-Wallonie Bruxelles) en Gilles De Wilde (Sport Vlaanderen-Baloise) met zich mee.

Veel regen
Gent-Wevelgem staat de laatste jaren gelijk aan slecht weer. De verplaatsing van eind maart naar begin oktober heeft daar geen verandering in gebracht. De spreekwoordelijke hemelsluizen stonden al vroeg in race wagenwijd open, wat tot drukte bij de ploegwagens betekende. Heel wat renners lieten zich afzakken om regenjasjes op te halen.

In het eerste uur werden 45,7 kilometer afgelegd. Een stuk minder dan vorig jaar. Toen noteerde de kopgroep een afstand van liefst 51 kilometer in het openingsuur. In het peloton werd ondertussen rustig aan gedaan. Topfavorieten Van der Poel en Van Aert spaarden hun benen door zich in het peloton te laten omringen door ploeggenoten.

Pech voor Van der Poel
Met nog 103 kilometer te gaan moest Van der Poel eventjes van de fiets. De kopman van Alpecin-Fenix kreeg een lekke band. Ondertussen was Johan Jacobs (Movistar) aan een oversteek van het peloton naar de kopgroep begonnen. Even leek het op een klassieke chasse patat, maar op de Vidaigneberg wist hij toch nog aan te sluiten.

Van der Poel met een nieuwe versnelling – foto: Cor Vos

In de aanloop naar de eerste van drie beklimmingen van de Kemmelberg werd door het peloton de achtervolging ingezet op de koplopers. Van hun maximale voorsprong van ruim zeven minuten waren er toen nog zo’n drie over.

Eerste beklimming Kemmelberg
Onder leiding van INEOS-Grenadiers werd een eerste schifting doorgevoerd op die bewuste Kemmelberg, de scherprechter van deze wedstrijd. Een omvangrijke groep wist zich af te scheiden, met Trentin in de hoofdrol. Bij afwezigheid van Greg Van Avermaet hoefde hij met niemand van zijn CCC Team rekening te houden.

Hoewel de Plugstreets andermaal voor fantastische beelden zorgden, speelden ze geen beslissende rol in de wedstrijd. Zowel Van Aert als Van der Poel lieten zich daarentegen wel nadrukkelijk zien met imponerende versnellingen. Maar het was opnieuw een zeer actieve Trentin die een gaatje wist te slaan met onder andere Pedersen, Sep Vanmarcke, Gianni Vermeersch, Mike Teunissen, Luke Rowe en Stefan Küng. Zij wisten in aanloop naar de tweede beklimming van de Kemmelberg een voorsprong van meer dan een minuut te pakken.

foto: Cor Vos

Tweede beklimming Kemmelberg
Van Aert liet opnieuw zijn benen spreken bij de beklimming van de tweede keer Kemmelberg. De kopman van Jumbo-Visma trok stevig door en kreeg… Van der Poel in zijn wiel. In de uitlopers werden zij bijgehaald door Kasper Asgreen, John Degenkolb, Dylan Teuns en Bettiol. Een heus elitegroepje dat de achtervolging vervolgde op de koplopers.

Met nog 45 kilometer te gaan was nog alles speelbaar. Het verschil tussen de negen koplopers en de acht achtervolgers was slechts een schamele halve minuut. Vanuit de achtergrond maakte Lampaert de aansluiting bij de achtervolgers. Bij Deceuninck-Quick-Step leken ze inmiddels de kaart Asgreen getrokken te hebben. Lampaert zette zich vrijwel meteen op kop en dankzij een ferme inspanning op de Baneberg werd een flink deel van de achterstand goedgemaakt.

Derde keer Kemmelberg
Met een ongerust kleine voorsprong begonnen Trentin, Küng, Teunissen, Vanmarcke en hun andere medevluchters aan de laatste keer de Kemmelberg, de steile kant van de heuvel. Maar de koplopers waren als een muis voor een kat. Met de prooi in het zicht was het opnieuw Van Aert met een ferme inspanning. De Belg reed, opnieuw met een eveneens sterke Van der Poel in het wiel, in één ruk naar de kop. Vlak voor de top was een nieuwe schifting een feit.

Een nieuwe kopgroep van een vijftiental renners koerste af op Wevelgem. Vermeersch, de enige overgebleven ploeggenoot van Van der Poel, viel door een ongelukkig manoeuvre weg uit de kopgroep. Hij keek achterom, tikte het achterwiel aan van zijn voorganger, viel en was gezien.

foto: Cor Vos

Korte solo Küng
Een van de sterkste renners van de dag was zonder twijfel Küng. De kloeke Zwitser begon met nog 31 kilometer te gaan aan een solo, maar moest een vijftal kilometer later toegeven toch niet opgewassen te zijn tegen al het geweld dat aan het achtervolgen was.

In de omvangrijke kopgroep was het vervolgens wachten op een nieuwe aanval. Deceuninck-Quick-Step had het numerieke overtal met drie renners, Van Aert beschikte nog over Teunissen en ook Lotto Soudal zat met twee man vooraan (Degenkolb en Florian Vermeersch).

Finale geopend door Bettiol
Door de goede verstandhouding vooraan was het voor achtervolgers onmogelijk om nog in de spits terug te keren. Met nog 5,5 kilometer te gaan kwam de eerste prik in de finale op naam van Bettiol. De aanvalspoging van de Italiaan van EF Pro Cycling betekende het begin van een spervuur aan demarrages.

Een nieuwe uitval van Küng, op 3,7 kilometer van de finish, was een interessante. Van Aert sprong mee met Senechal en Bettiol in zijn wiel. Ze sloegen een gat omdat Van der Poel niet wilde overnemen. Dankzij hulp van Trentin en een nieuwe inspanning van de Nederlands kampioen werd het gat toch nog gedicht.

Daarna was het de beurt aan Trentin, met Senechal en Bettiol in zijn wiel. Het drietal sloeg een gat. Daarachter liet Van Aert na een korte prik lopen, waardoor het drietal weg wist te rijden.

Onder de vod van de laatste kilometer leken Van der Poel en Van Aert elkaar niks meer te gunnen, waardoor het drietal voor de zege leek te kunnen strijden. Maar een oersterke Pedersen kon met zijn laatste krachten toch nog het gat te dichten om uiteindelijk mee te sprinten om de zege. In de eindsprint was hij daarna veruit de sterkste.

Gent-Wevelgem 2020 – foto: Cor Vos