Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Marc Madiot luidt noodklok: “We gaan het voetbal achterna en dat is niet goed”
In het voetbal is het de normaalste zaak van de wereld, maar in de wielersport kwam het vroeger zelden voor: renners die hun contract vroegtijdig verbreken voor een overstap naar een andere ploeg. De laatste jaren komt dit echter steeds vaker voor. Marc Madiot, de teammanager van Groupama-FDJ, ziet het met lede ogen aan.
De Franse oud-renner uit zijn onvrede in een interview met het Waalse RTBF. De tweevoudig winnaar van Parijs-Roubaix doet dit naar aanleiding van het nieuws over Maxim Van Gils. De Belg besloot eerder dit jaar nog bij te tekenen bij Lotto Dstny, maar is nu met de Belgische ploeg in gesprek over een (mogelijke) ontbinding van zijn contract. Van Gils is zeker niet de eerste renner die kiest voor een dergelijke weg.
“Wat er nu met Maxim Van Gils gebeurt, voorspelt niet veel goeds voor de toekomst”, is Madiot van mening. “Het ontstaan van grote financiële structuren is niet bevorderlijk voor onze relaties met wat ik de traditionele sponsoren van de wielersport noem.” Met ‘grote financiële structuren’ doelt de Fransman op de nieuwe partners in het wielrennen, zoals staatssponsoren als de Verenigde Arabische Emiraten, Astana en Bahrein, maar ook een megabedrijf als Red Bull.
‘Ongezonde situatie’
“Aan de andere kant hebben we sponsoren die al jaren trouw zijn aan de wielersport, zoals de Belgische en Franse loterijen, Cofidis, Quick Step en anderen”, schetst Madiot. “Er ontstaat nu echter een situatie waarbij deze sponsoren plots, van de een op de andere dag, in twijfel worden getrokken. Dat is echt een ongezonde situatie. We moeten ook heel voorzichtig omspringen met deze traditionele geldschieters.”
“Ik heb niets tegen de komst van grote sponsoren als Red Bull, de VAE of Bahrein, maar het is wel belangrijk om bepaalde regels na te leven. Want er komt een dag waarop deze grote reuzen weer zullen vertrekken. Wat blijft er dan nog over van de wielersport?”
De rijkere ploegen – zoals UAE Emirates – drukken een steeds groter stempel op de wielersport – foto: Cor Vos
“Het probleem is niet dat er momenteel veel geld omgaat in de wielersport, maar wel dat het oneerlijk is verdeeld tussen de teams. Traditionele sponsoren zijn op zoek naar een return on investment (maatstaf voor de winstgevendheid of efficiëntie van een investering, red.), maar dit is niet het geval voor de nieuwe geldschieters. Zij investeren om indruk te maken, de markt te verpletteren en te domineren, zolang ze daar zin in hebben. Om dan vervolgens weer te vertrekken. En dan zitten we met de schade.”
Madiot trekt een vergelijking met een andere sport. “Het verliezen van renners hoort bij het leven van een teambaas. Maar het is momenteel wel een trend. Uiteraard willen we onze renners graag behouden, maar dat kan niet. We gaan steeds meer het voetbal achterna, zonder dat we profiteren van dezelfde financiële voordelen. Ik denk niet dat dit erg gezond is. Noch voor de ploegen, noch voor de renners. Het is niet goed. Het is zorgwekkend.”
Tussentijdse transfers zijn in de wielersport op WorldTour- en ProTeam-niveau niet zomaar toegestaan, tenzij. Voor die tenzij zijn er in beginsel altijd drie akkoorden nodig: die van de renner in kwestie, die van de oude ploeg en die van de nieuwe werkgever. Vooraf moet er goedkeuring zijn van de Professional Cycling Council, maar er zijn (nog) geen voorbeelden geweest in de geschiedenis waarbij zij of de UCI voor een overgang zijn gaan liggen.
In alle andere gevallen zijn contracten in het wielrennen bindend en kan een renner uitsluitend na afloop van zijn contract verkassen. In voetbaltermen spreek je dan over een transfervrije status. Mits de drie partijen akkoord zijn, is een transfer tijdens het lopende seizoen alleen mogelijk tussen 1 augustus en 15 augustus.
De internationale wielerunie werkt voortaan met twee ’transferperiodes’ en kan contractbreuken bestraffen met boetes en zelfs schorsingen voor zowel de renner, de nieuwe ploeg als zijn makelaar.
Om te reageren moet je ingelogd zijn.