Interview Naar aanleiding van de coronapandemie installeerde de Belgische wielerbond, samen met zijn Waalse en Vlaamse vleugel, een interfederale coördinatiecel. Maar wat doet die eigenlijk? WielerFlits had een uitgebreide babbel met een van de acht leden: Massimo Van Lancker.

Eerst even schetsen: Massimo Van Lancker is 28, bachelor Sport en Bewegen, ex-renner en zoon van Eric Van Lancker (voormalig winnaar van onder meer Luik-Bastenaken-Luik en de Amstel Gold Race en momenteel ploegleider bij Israël Start-Up Nation). Sinds 2014 werkt Massimo voor Cycling Vlaanderen, de Vlaamse vleugel van Belgian Cycling. Als sporttechnisch coördinator, een functie die hij sinds 2018 bekleedt, maakt Van Lancker ook deel uit van de bewuste interfederale coördinatiecel die anderhalve maand geleden werd geïnstalleerd.

Massimo, laten we eerst even duidelijkheid brengen. Wie maakt deel uit van die coördinatiecel en hoe actief is die?
“Algemeen directeur Jos Smets, Philippe Mariën, Xavier Vandermeulen en Eddy Lissens vertegenwoordigen Belgian Cycling, CEO Frank Glorieux, Swa Eliaerts, André Vanlint en ikzelf zetelen er namens Cycling Vlaanderen en daarnaast zijn er ook een drietal vertegenwoordigers van de FCWB, de Waalse vleugel. We vergaderen minstens één keer per week, meestal qua timing zo snel mogelijk na een Nationale Veiligheidsraad, maar daarnaast is er ook dagelijks telefonisch contact.”

Wat doen jullie concreet?
“Een eerste deel van onze taak is om eenvormig en eenduidig de stand van zaken te communiceren naar onze leden: renners, clubs, organisatoren, … We proberen daarbij zo kort mogelijk op de bal te spelen. Daarnaast staan we in nauw contact met Sport Vlaanderen en hebben we ons tot doel gesteld om een zogenaamde exit-strategie op te stellen richting de Belgische overheid.”

“Die exit-strategie is een stappenplan dat we ondertussen hebben doorgespeeld aan de bevoegde ministers. We geven de overheid ook zoveel advies en feedback over het reilen en zeilen binnen de wielersport: de verschillende disciplines en categorieën… Zo is het onze taak om hen bijvoorbeeld duidelijk te maken dat de organisatie van een nieuwelingenwedstrijd niet te vergelijken valt met de Ronde van Vlaanderen. We geven hen zoveel mogelijk zicht op onze werking. Maar dat hebben de anderen bonden (zwemmen, atletiek, voetbal, volleybal, …) ook gedaan. En het blijft bij advies, natuurlijk. De beslissing ligt uiteindelijk bij de overheid.”

Hebben jullie het gevoel dat de politici en virologen rekening houden met jullie advies? Of – misschien beter verwoord – lobbyen jullie voldoende?
“Dat doen we zeker. En als ik het stappenplan van Ben Weyts (minister van Sport, red) lees, heb ik toch de indruk dat er naar ons geluisterd is geweest. Laten we dat als positief bekijken. Anderzijds waren ook wij ontgoocheld met de beslissing die de Veiligheidsraad woensdag nam om tot eind juli geen sportwedstrijden toe te laten. Maar we moeten ook begrip tonen voor de overheid: het is niet evident is om elke sport apart te evalueren. Ze moeten ergens een lijn trekken.”

Er komt toch stilaan kritiek van renners en clubs. Jonge renners hebben nog steeds geen doel om naartoe te werken. Net wat sportpsychologen momenteel beklemtonen: de onwetendheid is mentaal bijzonder belastend…
“Dat is zo. Ik heb zelf ook gekoerst. Mijn hart bloedt als ik sommige posts op social media zie. Maar we doen ons best; helaas krijgt het wielrennen, evenmin als andere sporten, geen voorkeursbehandeling. Maar als je het plan van minister Weyts leest, weet je dat er wellicht – als de toestand rond het coronavirus op dezelfde manier blijft evolueren – snel extra mogelijkheden komen wat betreft andere, minder saaie manieren om te trainen. Wij van onze kant zijn een draaiboek aan het opstellen voor onze clubs en onze leden, met daarin heel veel tips en tricks om onze jongeren te triggeren met prikkels. Maar competitie blijft uiteraard verboden tot minstens eind juli.”

Wat kan er nu fout gaan met het organiseren van een tijdrit voor nieuwelingen tijdens de eerste maand van de zomervakantie? De social distancing respecteren lijkt daar makkelijker dan wat we straks op de Meir in Antwerpen mogen verwachten. Het weinige publiek – eerder begeleiders – kan verplicht worden mondmaskers te dragen…
“Dat klopt allemaal. En dat hebben wij de bevoegde instanties ook duidelijk gemaakt. Maar zoals ik al zei: het wielrennen krijgt geen voorkeursbehandeling. Het is duidelijk dat de overheid alle sporttakken op dezelfde manier wil behandelen.”

Organisatoren haken een voor een af. Clubs zitten met de handen in het haar. Zijn jullie daar fel mee bezig?
“Dagelijks! Wat betreft de clubs, kunnen we niet ontkennen dat we realistisch moeten zijn. Het financiële model van een wielerclub hangt af van sponsoring. Als Patrick Lefevere al vreest voor het voortbestaan van zijn team, dan weet je dat ook jeugdclubs nu met een bang hart de toekomst tegemoet kijken. Vanuit de federatie hebben we al een tijd geleden beslist dat we hen gaan ondersteunen. Dat waren we overigens al van plan: elke olympiade komt er een nieuw beleidsplan. Wat het eerstvolgende plan betreft, zou de focus sowieso al liggen op het ondersteunen van teams. We kijken hoe we elkaar kunnen versterken.”

Wat staat er in coronatijden concreet op jullie agenda richting de clubs?
“Dat stappenplan verder finetunen. In eerste instantie willen we zo snel mogelijk de groepsactiviteiten hervatten. En vanuit de federatie is het de bedoeling zaken te organiseren om onze leden bezig te houden. Dat doen we trouwens nu al via onze social media en onze website. Voorts kunnen we de intensiteit opdrijven met extra prikkels en oefenvormen in de hoop dat we op 1 augustus opnieuw competitie krijgen. En we vergeten het mentale aspect niet. Deze week hadden we nog digitaal overleg met alle clubs, toch de schakel tussen de renners en de Wielerbond, waarin we dat item hebben aangekaart. Nu niet gedemotiveerd geraken en klaar zijn tegen de dag dat er competitie begint, dat is ons doel.”

Hoeveel organisatoren zullen definitief afhaken? Daarmee bedoel ik organisaties die in 2021 niet meer gaan terugkeren…
“Ik heb de voorbije dagen persoonlijk een aantal organisatoren opgebeld die al hadden aangegeven hun wedstrijd af te gelasten. Waarom ze de beslissing genomen hadden? De grootste reden is uiteraard het financiële aspect. Het is vandaag niet het moment om bij de bakker en slager langs te gaan om een jeugdwielerwedstrijd te sponsoren, hoor je dan. Begrijpelijk, die mensen leven zelf in onzekerheid. Maar daarnaast is het ook zo dat heel wat gemeenten en steden al hebben beslist dat er op hun grondgebied geen events mogen doorgaan tot en met een bepaalde datum. Dan zit je ook vast.”

“Om concreet op je vraag te beantwoorden: we bekijken hoe we die organisatoren in de toekomst kunnen helpen. Er zijn ideeën. Maar het is hoe dan ook het doel om zoveel mogelijk organisaties volgend jaar opnieuw op onze kalender te krijgen. We gaan een actieplan op lange termijn maken. Geloof ons: we gaan hier heel veel moeite voor doen. Als er trouwens een voordeel is aan deze crisis, dan is het dat we het gevoel hebben dat alle betrokken partijen naar elkaar toegroeien. Dat kan een gezonde basis vormen om onze sport in de toekomst verder te laten bloeien…”