Interview Na drie keer Wout van Aert was het gisteren de beurt aan Mathieu van der Poel om de regenboogtrui te pakken. “Een belangrijke”, besefte Van der Poel gisteren ook. “Want als het nu niet gelukt was, dan was het wellicht echt in mijn hoofd beginnen spelen. Nu viel dat nog mee.”

De nieuwe edtie van RIDE Magazine is nu verkrijgbaar! Onze nieuwe 188 pagina’s dikke voorjaars-editie staat vol met schitterende wielerverhalen over o.a. Mathieu van der Poel, Lotte Kopecky, Demi Vollering, Sepp Kuss en Matej Mohoric. Verzeker je van jouw exemplaar en bestel hem nu online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang 20% korting!

“Ja, in één bocht. Ik dacht al dat onze pa dat gezien had. Dichtbij de materiaalpost. Maar ik weet niet hoe erg het was. Het was net een technisch stukje, waardoor ik heel gefocust was. Ik voelde een paar keer dat ik iets tegen mij kreeg. Maar het viel al bij al wel mee. Het was niet zoals in Heusden-Zolder drie jaar geleden. Dit was vooral een tof publiek.”

Je startte voorbeeldig. Maar het duurde even voor je een kloofje sloeg.

“Ik had dan ook niet verwacht dat ik op dit parcours al van bij de start zou wegrijden. Quasi onmogelijk en sowieso al omdat het een WK is. Ik wist dat ze zouden sprinten tot ze terug in het wiel zaten en ik wist dat ik waarschijnlijk een paar keer zou moeten prikken om het gat te slaan.”

Wist je dat ze achter jou fouten maakten op de schuine kant?

“Twee keer wel. Omdat het publiek heel hard begon te roepen toen de schuine kant in beeld kwam. Dan besefte ik wel dat er in de fout werd gegaan. Maar ik zag het zelf niet. Ik wist wel vanaf vrijdag, toen ik op het parcours kwam, dat iedereen het er moeilijk had, terwijl het bij mij redelijk vlot ging als ik in het juiste spoor zat. Ik vertelde nog tegen David dat ik het niet zo goed begreep.”

Het bleek ook de beslissende zone.

“Het was sowieso het stuk waar je het verschil kon maken. Ik heb het gedaan zoals ik in gedachten had. Op één rondje na had ik het daar helemaal onder controle. En eigenlijk was dit het enige echt technische stukje op dit parcours.”

Eén keer kwam Wout van Aert nog terug. Wat ging er toen in je om?

“Ik voelde mij eigenlijk niet super in die aanvangsfase. Terwijl we allemaal weten hoe Wout kan toewerken naar zo een WK. Toen dacht ik even, dit wordt een lastige. Maar ik voelde gelijk wel dat ik het tempo van Wout goed aan kon toen hij overnam. Ik heb hem niet te lang laten herstellen voor een tweede aanval.”

Met succes. Wat vertelde je tegen jezelf dat laatste half uur alleen?

“Veel zeg je niet. Wel dat ik moest blijven focussen. Verder probeer je je lijnen te rijden, niet meer over de balken te springen, geen risico’s meer te nemen… Maar ik moest wel tempo blijven maken, want ik wist dat Wout en Toon nog zouden gaan duelleren voor zilver en brons. Als je dan vooraan nog lek rijdt, kan er nog wat gebeuren.”

Dit is de bekroning van je seizoen, hé.

“Sowieso. Maar ik blijf er bij dat mijn seizoen al geslaagd was. Dit maakt het alleen nog dat stukje mooier.”

En je ben verlost van je kampioenschapscomplex. Voor zo ver dat er was, uiteraard…

“Ach, ik wist wel dat ik tegen de druk bestand was. Maar dat gevoel werd me ook wat aangepraat. Het begon een eigen leven te leiden. En dat is nog begrijpelijk ook, als het drie keer op rij is fout gelopen terwijl je topfavoriet was.  Maar dit jaar had ik er echt wel vertrouwen in. Ik kende ook de ideale voorbereiding door Pontchâteau te skippen. Ik wist dat ik in orde was.”

Blij dat je van dat gezeur af bent?

“Dat viel wel mee, hoor. En nog eens, het was niet eens onterecht. Alleen werden de omstandigheden te snel vergeten. Stel dat ik in Bieles (Luxemburg, WK 2017, red) niet zo dikwijls lek rijd, win ik daar en ontstaat die discussie nooit.”

Is deze trui nu meer waard dan die van Tabor 2015?

“Ik denk het wel. Die eerste is ook altijd een mooie en blijft speciaal. Maar om het nu als topfavoriet waar te maken met die extra druk die werd opgelegd, dit is ook wel een hele mooie. Stel dat dit niet gelukt was, dan was het echt wel in mijn hoofd beginnen spelen.”

Nog vijf crossen. Je kan aan 32 zeges komen. 

“Daar ben ik nu eens niet mee bezig. Als het lukt, zou het mooi zijn. Maar ik  kijk er nu vooral naar uit om na drie jaar nog eens in de WK-trui rond te mogen rijden. En ik heb nog twee klassementen te verdedigen: de Superprestige en de DVV-Trofee. Daarna heb ik nog tijd genoeg om toe te werken naar het wegseizoen.”