Mathieu van der Poel eindigde tot ieders verbazing als tweede in de derde rit van de Tour de l’Avenir. En dat was inclusief hemzelf. De wereldkampioen veldrijden ondervond de gevolgen van zijn valpartij (maandag) aan den lijve. “Op dertig kilometer van de aankomst ben ik nog afgezakt naar de auto om aan te geven dat het niet goed voelde”, vertelt Van der Poel aan WielerFlits.

De nieuwe edtie van RIDE Magazine is nu verkrijgbaar! Onze nieuwe 188 pagina’s dikke voorjaars-editie staat vol met schitterende wielerverhalen over o.a. Mathieu van der Poel, Lotte Kopecky, Demi Vollering, Sepp Kuss en Matej Mohoric. Verzeker je van jouw exemplaar en bestel hem nu online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang 20% korting!

‘Kon dinsdagmorgen bijna geen kracht zetten’
“Ik heb redelijk goed geslapen gisterennacht”, vertelt de renner van BKCP-Corendon. “In hoeverre dat mogelijk is, natuurlijk. Ik voelde me ‘s morgens niet opperbest, maar niet anders dan een andere valpartij. Alles voelde heel stijf aan. Daarom heb ik na het ontbijt direct op de rollers gefietst. Toen voelde het eigenlijk niet goed aan, want ik kon bijna geen kracht zetten. Toch heb ik besloten om in ieder geval te proberen om te starten.”

Afspraak om niet te forceren
Gezien de start van het cross-seizoen met rasse schreden dichterbij komt, had Van der Poel ook kunnen afstappen. “Dat heeft heel eventjes door mijn hoofd gespeeld, op de tweede klim van de dag (van derde categorie, red.). Toen begon ik wat last te krijgen en heb ik gedacht aan het cross-seizoen, om niet te forceren. We hadden vooraf met de ploeg ook afgesproken dat wanneer het écht niet zou gaan, ik ermee zou stoppen.”

Ideale omstandigheden
Maar het bleek een rustige wedstrijd te zijn. De Colombiaanse sprinter Fernando Gaviria was in eerste instantie de enige vroege vluchter van de dag, waardoor Van der Poel tijd kreeg om in het juiste ritme te geraken. “Dat was eigenlijk ideaal. Maar op dertig kilometer van de aankomst ben ik nog afgezakt naar de auto om aan te geven dat het niet goed voelde en ik er eigenlijk wel redelijk last van had.” Dat afzakken moest, want in de Ronde van de Toekomst rijden de renners zonder oortjes.

‘Ik wilde testen hoe het ging’
Een kleine tien kilometer later werden Gaviria en de inmiddels aangesloten Aldemar Reyes en Patryk Stosz teruggepakt. “Daarna begonnen veel renners te springen. Ik ben toen naar voren gereden en heb een aantal demarrages gecounterd of ben zelf gesprongen, om mezelf eens te testen. Vanaf dat moment heb ik niet super veel last meer van mijn knie gehad. Wellicht door de adrenaline? “Ja, daar heb ik dus ook aan gedacht. Het is morgen daarom nog even afwachten of ik nog een terugslag krijg.”

Goede benen ondanks val
“Toch voelde ik me op dat moment eigenlijk heel erg goed, ondanks een klein beetje stijfheid van die val”, gaat Van der Poel verder. “Maar ik merkte vrijwel direct op dat de benen goed waren, al was er natuurlijk niet super hard gekoerst in de etappe. Met de ploeg zijn we in de finale om beurten aan gaan vallen, maar bleek ik de goede groep te pakken te hebben.”

Harde finale
In die groep kwam hij onder meer Søren Kragh Andersen tegen, de winnaar van de proloog. “Ik wist dat hij het gevaar was. Maar ik had geen tijd om daarover na te denken. Het was nog maar tien kilometer tot de streep en het peloton was ook aan het jagen. We moesten vol rijden, niet omkijken. Op vijfhonderd meter ging die Oekraïner (Marlen Zmorka, red.) – die constant al heel hard reed – versnellen vanuit het zadel.”

Teleurstelling na tweede plaats
En dat was de doodsteek voor Johannes Weber, die bij Zmorka in het wiel zat. “De Duitser voor mij kon het wiel niet houden. Daar heb ik mijn eerste sprint al moeten doen, om terug te komen in het wiel. Toen had ik al gezien dat Andersen bij mij in het wiel zat en wist ik hoe laat het was. Die kwam er uiteindelijk ook nog over”, klinkt onze landgenoot teleurgesteld.

‘Tweede plek niet door gevolgen van val’
De nederlaag wijt Van der Poel in ieder geval niet aan zijn blessures. “Nee, zeker niet. Ik had er niet echt direct last van, maar misschien ook wel omdat ik niet de tijd had om erover na te denken. Het is natuurlijk niet ideaal, maar je weet ook niet hoe het zonder verwondingen was geweest. Ik ga in ieder geval niet zeggen dat ik daardoor verloren heb. Zonder die val had ik anders gekoerst en was ik mogelijk niet eens in deze positie gekomen.”

Geen verwachtingen voor komende etappes
Voorafgaand aan de Ronde van de Toekomst kondigde de jongeling aan dat de vierde etappe, die van woensdag, hem misschien wel het beste moest liggen. “Maar ik heb geen idee wat ik er nu van kan verwachten. Het kan zijn dat ik een terugval krijg, maar dat hoeft natuurlijk niet. De etappe van woensdag is de rit die het beste bij mijn mogelijkheden past, denk ik. Maar dat moeten we nu afwachten.”