Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Mitchelton-Scott verpulvert concurrentie in Hammer Sprint
Mitchelton-Scott heeft met overmacht de tweede dag van de Hammer Limburg gewonnen. De Australische ploeg pakte onderweg met Caleb Ewan veel punten en nam na een één-tweetje van Ewan en Mezgec in de vijfde ronde de macht over, die ze niet meer weggaven. Quick-Step Floors start morgen in eerste positie aan de ploegenachtervolging.
Quick-Step Floors begon goed aan de eerste ronde. Yves Lampaert soleerde en pakte direct honderd punten aan de meet, terwijl ploeggenoot Álvaro José Hodeg nog meer punten pakte door daar vlak achter door derde te worden. Sunweb-renner Edward Theuns zwom daar vlak tussenin: hij werd tweede.
Van Poppel pakt veel punten voor LottoNL-Jumbo
Na de eerste ronde volgde een hergroepering waarna er een aantal aanvallen volgden met succes voor zes renners. Zij mochten in de laatste tweehonderd meter sprinten voor de tweede honderd punten. Van Poppel bleek hierin de rapste te zijn voor Roger Kluge (Mitchelton-Scott) en opnieuw Lampaert. Ook in de ronde erna pakte Van Poppel veel punten. In de derde ronde waren er dubbele punten te verdienen en werd Van Poppel tweede achter Matteo Pelucchi (BORA-hansgrohe).
Tactisch rijden brengt Colbrelli zege in ronde vier
Sprinter Sonny Colbrelli wilde de sprint in de vierde ronde ontlopen en viel vlak voor de finish aan. Het enige wat de Italiaan leek te doen was het verspillen van kostbare krachten, maar hij hield het vol, waardoor hij Bahrain Merida honderd punten bezorgde. Quick-Step Floors, BORA-hansgrohe en LottoNL-Jumbo waren halverwege in de race voor de eindzege, maar zagen de ronde erna een heuse machtsgreep.
Mitchelton-Scott grijpt de macht dankzij een-tweetje Ewan en Mezgec
Vlak na halverwege koers was het Mitchelton-Scott dat de macht greep. De Australische ploeg haalde Jon Dibben van Sky terug en katapulteerde vervolgens Caleb Ewan en Luka Mezgec naar de plekken één en twee waardoor er 181 punten gepakt werd én de leiding. De Hammer Sprint leek hiermee beslist te zijn.
Ewan gooit koers in het slot
In de ronde na Mitchelton-Scotts machtsgreep waren er opnieuw dubbele punten te verdienen. Een sprint kon niet voorkomen worden, waardoor de spurtkanonnen opnieuw aan hun trekken kwamen. Ewan ging van ver aan en pakte liefst tweehonderd punten. Mitchelton-Scott had na Ewans winst meer dan driehonderd punten voorsprong op de naaste concurrenten. Van Poppel werd tweede en zorgde er zo voor dat LottoNL-Jumbo klom naar plek drie.
Lasse Norman Hansen pakt volle buit in laatste twee rondes, Mitchelton-Scott wint
Na Ewans winst in de zesde ronde viel het even stil. Lasse Norman Hansen en Matti Breschel profiteerden daarvan, trokken ten aanval en bezorgden hun ploegen Aqua Blue Sport en EF Education First-Drapac een hoop punten. Breschel liet zich vervolgens uitzakken, waarna Norman Hansen in de laatste ronde solo naar de tweehonderd punten moest rijden. Dat deed de Deen vervolgens, waardoor zijn team in de slotrondes een flinke sprong nog in de daguitslag maakte. Ewan werd tweede in de slotronde, waardoor Mitchelton-Scott de voorsprong nog maar eens uitbreidde. LottoNL-Jumbo werd dankzij een vijfde plek van Van Poppel in de achtste ronde derde.
Ik vind sommige nieuwe koersen heel leuk, maar vooral wanneer ze eer doen aan de traditie van de sport en toch een nieuw element in weten te brengen (parcours, landschap, continent, beleving fans, afstand, manier van verslag doen...)
Enkele voorbeelden:
- Yorkshire, California, Norway, Strade...
Ik snap dat het wielrennen wil innoveren en op zoek gaat naar andere verdienmodellen, maar volgens mij hebben de marketingboys van Velon het niet helemaal begrepen: het Unique Selling Point van het wielrennen zit m niet in futuristische foefjes (hoewel best leuk) als watts op je beeldscherm, beelden vanuit het peloton of 60 tussensprints en 40 klassementen in rondjes van twee kilometer, maar juist in de rijke geschiedenis, de verhalen, dramatische landschappen en romantiek van de sport. Dat zijn volgens mij de elementen waar de aantrekkingskracht zit en die je als sport moet zien uit te buiten.
Zeg nou eerlijk, als je moest kiezen: Hammer Series of Strade?
Een zesdaagse is leuker, spannender maar vooral duidelijker om te volgen.
Dit is geen koers, over de in feite elke koers kun je een roman schrijven. Dit is spreadsheet wielrennen, zonder verhaal, emotie of passie.
Alles wat we gewend zijn bij het echte wielrennen ontbreekt vrijwel geheel.
Maar voor de originele sport uitbuitend als commercie schijnt het nodig en dus leuk te kunnen zijn. Ieder wat wils!
Dit is trouwens niet in spreadsheet geschreven
Het is een prima training voor de wat kleinere coureurs. Lekker intervallen, geen andere verkeersdeelnemers en toch een wedstrijdelement, want aan dat laatste schort het vaak als je op training bent.
Het grote manco van de Hammer is natuurlijk dat onnavolgbare puntensysteem dat ook nog eens moet worden omgezet in tijdsverschillen in de afsluitende ploegentijdrit.
Bovendien heb ik niet zoveel met ploegen. Een ploeg die ik dit jaar graag zie rijden kan ik volgend jaar wel slaapverwekkend vinden. Maar dat is een persoonlijke smaak.
Ik heb er verder weinig op tegen maar de plaats op de kalender is ongelukkig. Doe dat soort dingen na Lombardije.
Ben niet tegen experimenten maar vind ook dat disciplines die verdwenen zijn opgepoetst kunnen worden. Waar is de koppeltijdrit gebleven of een stevige omloop achter de derny’s?
“de andere 50% is het landschap.”
De klimkoers was ok, Wolfhaag is mooi en de klim vanuit België naar het drielandenpunt was een goede keuze. Maar de sprintkoers op zo’n treurig bedrijventerrein, nee, dat kan echt niet.
En verder zie ik niet in dat Bahrein 30 of Jumbo 58 seconden gaan goed maken,op datzelfde Quick Step.