Nabeschouwing: Ronde van Spanje (+beeld)
dinsdag 22 september 2009 om 14:03

Nabeschouwing: Ronde van Spanje (+beeld)

De laatste grote ronde van dit jaar is helaas al weer voorbij. We mogen nu weer zeven maanden wachten totdat de start van de Giro in Amsterdam. Lange tijd leek deze Vuelta een hele mooi succes te worden voor de Nederlandse wielerfans. Robert Gesink lag lang op podiumkoers, maar een valpartij in de slotweek gooide roet in het eten. Toch mag de man uit Varsseveld tevreden zijn met zijn prestaties, hij stond tot vrijdag op een halve minuut van Valverde. De latere eindwinnaar en toonde zich meerdere malen bergop, met als hoogtepunt zijn krachtexplosie op de Alto de Velefique.

Een kleine opmerking van te voren, ik heb zo veel mogelijk filmpjes bijgevoegd in deze nabeschouwing, als je een naam of woord onderstreept ziet staan, dan hoort daar vaak een filmpje bij. Het is de moeite waard om te klikken op die links, zo beleef je deze Vuelta Espana nog een keer. Ook kan het voor komen dat niet alles goed linkt, geef het maar door dan los ik het op.

De eerste week
Dit jaar startte de Vuelta voor het eerst in Nederland en dat bracht honderdduizenden bezoekers op de been. Als eerste was daar de proloog op het TT-circuit in Assen, wat één van de vele hoogtepunten was. Fabian Cancellara liet daar zijn uitzonderlijke tijdrit-kwaliteiten zien, door een kleine tien seconden sneller te rijden dan Boonen. Jens Mouris verraste vriend en vijand met een hele knappe vierde plek, een eerste teken van het Nederlandse succes dat later zou volgen.

Mouris na de proloog

Tot aan de tijdrit in Valencia eindigden alle etappes in een massasprint. De eerste massasprint werd gewonnen door Gerald Ciolek met Fabio Sabatini en Roger Hammond als verrassende nummer twee en drie. Tom Leezer bezorgde Rabobank daar een klein succesje door de bergtrui te pakken. Hij kwam als eerste ‘boven’ op de Cota de Witteveen, wat genoeg was voor de bergtrui. Greg Henderson won de derde etappe van Zutphen naar Venlo voor Borut Bozic en Oscar Freire, Bozic zou later nog een treetje hoger eindigen.

Van de vier etappes die op Nederlands/Belgisch grondgebied werden verreden was degene naar Luik het lastigst. Maar dat bleek uiteindelijk toch wel mee te vallen, een groep van meer dan 100 man ging de laatste kilometers in. Op minder dan twee kilometer van de streep gebeurde echter iets heel vervelends. Degene die als zevende reed in het peloton ging onderuit en nam daarbij zo’n 70-80 andere renners mee. Bekendste slachtoffer was toch wel klassementsman Ezequiel Mosquera. André Greipel wist de etappe te winnen door Wouter Weylandt en twee ploeggenoten te verslaan.

Tachtig mannen glijden onderuit

Na slechts vier dagen fietsen volgde alweer de eerste rustdag. Heel gek was dat niet, want de renners moesten naar Spanje vliegen. In Spanje ging de vijfde etappe weer naar André Greipel, terwijl Borut Bozic de zesde etappe winnend afsloot. Dat was op een imponerende manier, de Sloveen ging namelijk al van vroeg aan en niemand kon zijn wiel houden.

Borut Bozic bezorgt Vacansoleil de overwinning

De tweede week
Het tweede weekend stonden er belangrijke ritten op het programma voor de klassementsmannen: een tijdrit en aantal bergritten. Geheel verrassend werd de tijdrit gewonnen door Fabian Cancellara voor David Millar en Bert Grabsch. Van de klassementsmannen kwam Samuel Sanchez het best voor de dag, hij pakte drie (Danielson) tot negentig (Mosquera) seconden op zijn grootste concurrenten.

De achtste etappe was het decor van de eerste bergetappe. De vroege vlucht bestond uit onder meer Weening, Hoogerland en Moncoutié en zij begonnen met vier minuten voorsprong aan de slotklim. Daar gebeurde toch wel een aantal zeer opmerkelijke dingen. Johnny Hoogerland moest pas heel laat David Moncoutié laten gaan, terwijl de Fransman zelf in de slotkilometer werd bijgehaald door de ontkende Damiano Cunego. Vlak na Cunego sprong ook Robert Gesink weg uit de groep der favorieten en pakte zo een aantal belangrijke bonificatieseconden. Cadel Evans pakte wel de leiderstrui, maar verloor die weer een dag later aan Alejandro Valverde:

Cunego imponeert op de Alto de Aitana

De tweede bergetappe was nog een stuk spectaculairder. Op een paar kilometer van de streep lag de befaamde Xorret de Cati, een supersteile klim. De koplopers (o.a. Taaramae, Cesar Veloso en Devolder) begonnen daar met een ruime voorsprong aan. Taaramae sprong weg bij zijn medevluchters maar ontplofte compleet op de steile stukken. Toen alle stofwolken waren opgetrokken was Gustavo Cesar Veloso de dagwinnaar en verloren Mosquera, Sanchez en de sterk rijdende Danielson tijd op Valverde. Die pakte met de derde plek genoeg bonificatieseconden om de trui over te nemen van Evans.

Cesar Veloso wint na de Xorret de Cati

De twee etappes voor de laatste rustdag kende twee renners die allebei een mijlpaal bereikten. Simon Gerrans was de beste van een omvangrijke kopgroep in de tiende etappe. En slaagde er zo in alle drie de grote rondes een etappe te winnen. Niet veel actieve wielrenners kunnen hem dat nadoen. De elfde etappe werd een massasprint die gewonnen werd door Tyler Farrar. Eindelijk had de Amerikaan dan zijn etappezege in een grote ronde na dit jaar een aantal keer dichtbij te zijn geweest.

Gerrans flikt het

Na de rustdag volgde gelijk weer een bergetappe en zeker niet de minste. De finish lag boven op de Alto de Velefique, een klim van de eerste categorie. Weer kreeg een groep vluchters de ruimte, maar op de slotklim werd duidelijk dat het krap zou worden of zij (Hesjedal en Garcia waren als enige overgebleven) voor de favorieten gingen eindigen. Robert Gesink trok op minder dan twee kilometer van de streep zo hard door dat Danielson zijn wiel niet meer kon vasthouden. Hij haalde de eerder weggesprongen Mosquera bij, maar kwam zes tellen tekort voor de etappeoverwinning.

Gesink demonstreert zijn klasse

De slotweek
De dertiende etappe reduceerde het aantal kanshebbers voor de eindoverwinning drastisch. Veel klassementsrenners verloren door uiteenlopende omstandigheden kostbare tijd. Net als de voorgaande twee bergetappes begon een groepje vluchters aan de slotklim, dit keer was het de beruchte Sierra Nevada. Waar Moncoutié een week eerder nog de zege moest laten aan Cunego, won hij dit keer wel.

Interessanter was het bij de favorieten. Sanchez moest al vrij vroeg afhaken op de lange slotklim en had het heel erg moeilijk. Halverwege diezelfde klim zag Cadel Evans zijn eindklassement in duigen vallen toen een bandwissel meer dan een minuut duurde. Samuel Sanchez wist zijn benen weer te vinden en beperkte het verschil tot een twintigtal seconden, Evans kwam niet meer terug en verloor meer dan een minuut.

Hoe moet je, je band niet wisselen

Alejandro Valverde had met de laatste aankomst bergetappe (en niet de laatste bergetappe) voor de boeg nog een halve minuut voorsprong op Gesink en een minuut op Basso. Sanchez stond inmiddels al op meer dan anderhalve minuut. De veertiende etappe naar La Pandera was toch wel één van de mooiste uit deze hele Ronde van Spanje. Een paar kilometer voor de top kreeg Valverde, de leider, het lastig en plaatste Gesink zijn aanval. Het verschil liep op tot meer dan vijftien seconden, maar toen vond de Spanjaard zijn benen terug.

Valverde in de problemen

Voor de etappewinst ging het al niet meer want Cunego was dit keer mee gesprongen met de vluchters en werd niet meer bijgehaald op de slotklim. Gesink kwam zichzelf toch een klein beetje tegen op de slotklim en moest zowel Sanchez, Mosquera als Valverde voor zich laten gaan. Hij beperkte het verschil tot minder dan twintig seconden. Tijd verloren Cadel Evans en Ivan Basso, wat ervoor zorgde dat Gesink zijn podium redelijk zeker leek.

Cunego pakt zijn tweede

De vijftiende etappe van Jean-Cordoba zal veel Nederlandse wielerfans nog lang heugen. Lars Boom trok met twaalf anderen in de aanval en het peloton had besloten het rustig aan te gaan doen. Op 22 kilometer van de streep op de flanken van de San Jeronimo plaatste Lars Boom zijn beslissende aanval. Hij reed weg bij drie medevluchters, met wie hij eerder al was weggesprongen bij de rest. Langzaam maar zeker werd het gat groter en zo zorgde hij voor de eerste Nederlandse etappeoverwinning in een grote ronde sinds de Vuelta van 2005.

Laatste kilometers van zijn zegetocht

André Greipel won de zestiende etappe in een massasprint, nadat Jesus Rosendo Prado als eenzame vluchter was bijgehaald. Men zal de zeventiende etappe niet alleen herinneren dankzij de schitterende overwinning van Anthony Roux. Hij bleef het sprintende peloton in Talavera de la Reina maar een vijftiental meter voor. Maar de etappe zal vooral herinnerd worden door de valpartij van Robert Gesink, die hierdoor zijn klassement gedeeltelijk in duigen zag vallen.

Haalt hij het, of haalt hij het niet?

In de dag na de valpartij stond al een redelijk zware rit op het programma met de finish in Avila. Gesink stond een aantal keer op kraken, maar wist het verlies te beperken tot een seconden. Philip Deignan deed in Avila uitstekende zaken. De Ier won zowel de etappe, hij versloeg medevluchter in een sprint-a-deux en maakte ook nog een grote sprong in het klassement. Wat hem in Madrid een mooie negende plek opleverde voor erkende namen als Cobo en Zubeldia.

Kreuziger laat zich weer in de luren leggen

De allerlaatste bergrit leverde nog de nodige verschuivingen op in het algemeen klassement. Cobo bleef een select groepje een tweetal seconden voor, terwijl Gesink ruim vier minuten toegaf. Valverde verloor geen tijd en was, zolang hij niet zou vallen in de twee laatste ritten, zeker van zijn titel. Iets wat niet gezegd kon worden van het podium. De tijdrit in Toledo zou dat in zijn definitieve vorm gieten.

Cobo soleert naar de overwinning

Die tijdrit werd zoals al verwacht gewonnen door Millar. Bijna twee jaar na zijn laatste overwinning in het profpeloton. Ivan Basso verloor zijn podiumplek aan Cadel Evans, die op zijn beurt Samuel Sanchez niet meer kon bijhalen. Wat vooral opviel aan de tijdrit was de goede prestatie van de Nederlanders in de breedte: vijf man bij de eerste dertig.

Millar wint na twee jaar weer eens iets

De allerlaatste rit van deze Vuelta was een etappe die we wel vaker hebben gezien. Het peloton doet het de eerste zeventig kilometer rustig aan om de laatste veertig te knallen. Een mooi eerbetoon was er voor Bingen Fernandez, die in zijn laatste profjaar even voor het peloton mocht uitrijden. Hij deed op ruim veertig kilometer van de streep en toen hij de finishlijn in Madrid passeerde (met nog een aantal ronden te gaan), zei hij het peloton gedag. De massasprint werd zoals verwacht door André Greipel, zijn vierde alweer deze Vuelta>.

En dat is vier:

Meevallers
Lange tijd leek er weer een Nederlander op het podium te eindigen van een grote ronde. Een valpartij een paar dagen voor het einde gooide echter roet in het eten. Toch mogen ‘wij’ toch wel trots zijn op de prestatie van Gesink, hij was één van de beste klimmers hier en reed daarnaast heel constant. En dan was daar ook opeens uit het niets Johnny Hoogerland. Veel mensen wisten dat hij wat kan, maar een twaalfde plek in het algemeen klassement zag bijna niemand aankomen.

Sowieso mogen de ploegen Rabobank en Vacansoleil heel tevreden zijn met wat zij gedaan hebben deze Vuelta. Ze wisten allebei een etappe te winnen, bij Rabobank werd het een Nederlander bij Vacansoleil een Sloveen. Daarnaast werd vooral in de eerste week heel aanvallend gereden door de ploegen en lieten ze zich goed zien. Dit belooft in ieder geval wat voor de komende grote rondes, waar Vacansoleil hopelijk vaker aan het vertrek mag staan.

Waar Cunego in de Giro d’Italia nog faalde, was dat in de Vuelta totaal niet het geval. De Italiaan wist twee bergritten te winnen, voordat hij in de zeventiende etappe opgaf om zich voor te bereiden op het WK. Het was een mooie beloning voor een renner die vaak aanvalt. Zijn ploeg Lampre zag daarnaast ook nog Paolo Tiralongo drie weken lang met de beste mee omhoog gaan. Dat resulteerde in een achtste plek in het algemeen klassement.

De Amerikaan Tom Danielson leek eindelijk weer eens een goede prestatie neer te zetten. Na een aantal jaren middelmatig presteren werd dat eigenlijk ook wel tijd. Hij kon twaalf etappes mee met de besten, maar hij werd zieke. Zo verloor hij in de rit naar Sierra Nevada meer dan vijf minuten op zijn concurrentie, desalniettemin heeft hij een puike ronde gereden.

Tegenvallers
Jammer genoeg zijn er ook een aantal tegenvallers te noteren. Wanneer je het eindklassement bekijkt, valt er toch meteen één ding op: het aantal finishers. Bijna tweehonderd renners gingen van start in Assen, maar in Madrid komen er zestig minder aan. De organisatie heeft de pech dat hun wedstrijd wordt gebruikt als voorbereiding op het WK, deze wedstrijd verdient dat eigenlijk niet.

Je kan de Saxo-Bank ploeg zowel bij de tegenvallers als de meevallers plaatsen. De ploeg van Bjarne Riis won twee etappes dankzij de oersterke Fabian Cancellara, maar speelde in het algemeen klassement geen rol van betekenis. Van Andy Schleck, Frank Schleck en Jakob Fuglsang werd veel verwacht in de bergen/eindklassement. Andy en Frank gooiden vanwege blessures al vroeg de handdoek in de ring maar Fuglsang ging door. Zijn klassement viel in duigen maar hij bleef desondanks toch aanvallen. Dat resulteerde in een mooie tweede en derde plek, toch wel goed van hem.

Astana beschouwt zichzelf als een ploeg die uitermate geschikt is voor het rondwerk. Maar in de Vuelta was daar toch niet veel van te zien. Haimar Zubeldia reed een aantal jaar geleden nog top tien in de Ronde van Frankrijk, maar nu moet hij namen als Philip Deignan en Johnny Hoogerland voor zich dulden in het klassement. Christopher Horner viel net als in de Giro d’Italia uit door de gevolgen van een valpartij. Hij was nochtans zeer gemotiveerd omdat hij niet mee mocht naar de Tour de France.

Conclusie
Valverde heeft nu eindelijk zijn grote ronde gewonnen, maar heeft daarbij wel enigszins geluk gehad. Maar dat is nu eenmaal zo in de topsport, wie het meest constant rijdt, heeft aan het einde het meest. Helaas wist hij geen ritten te winnen, net als de acht renners die onder hem stonden. Dat is toch wel heel jammer en past eigenlijk niet bij een grote ronderenner. Contador en Menchov wonnen allebei zowel etappes als het eindklassement in de door hun gewonnen rondes.

Natuurlijk mogen wij Nederlanders én Belgen tevreden zijn met deze Vuelta. Robert Gesink en Johnny Hoogerland reden een goed eindklassement, en Lars Boom won een etappe. Bij onze zuiderburen reden Francis de Greef en Kevin de Weert ook sterk en dat leverde een mooie eindklassering op. Tom Boonen stak weer zijn neus aan het venster en reed een meer dan een goede proloog en bijbehorende eerste twee weken. En dan moet ik niet de onbetwiste kopman van de Belgen Philippe Gilbert vergeten. Twee puike tijdritten en een tweede plek in een etappe, waren al meer dan sommige andere WK-renners lieten zien.

Maar bij ondergetekende overheerst toch wel een tevreden gevoel over deze Vuelta. Hij heeft genoten en toch wel drie weken lang strijd gezien. De start in Nederland was toch wel één van de hoogtepunten van deze Vuelta en het belooft wat voor de komende twee grote rondes. Ik zeg Amsterdam, here we come!

RIDE Magazine

Om te reageren moet je ingelogd zijn.