Laurens Sweeck was zondag erg dicht bij zijn eerste zege in een wereldbekercross. In het Amerikaanse Fayetteville vocht de renner van Crelan-Fristads een verbeten duel uit met wereldbekerleider Eli Iserbyt, maar moest hij in een sprint zijn meerdere erkennen in zijn landgenoot.

Waar vorige week in Waterloo geen maat stond op Iserbyt, waren de mannen in Fayetteville aan elkaar gewaagd. Iserbyt, Laurens Sweeck en Michael Vanthourenhout kenden hun momenten waarin ze een kleine voorsprong bemachtigden, maar ze werden ook steeds weer bijgehaald. Op de heuvel, de lastigste sector, probeerde Iserbyt met een alles-of-nietspoging zijn twee concurrenten te lossen.

Sweeck kon aanhaken, Vanthourenhout moest passen. De twee voorop maakten zich op voor een titanenstrijd. In een langgerekte sprint bleek Sweeck net iets te vroeg te zijn begonnen: vlak voor de meet werd hij nog voorbijgestreefd door Iserbyt. “Ik reed wel, naar mijn gevoel althans, een perfecte cross. Dichter kon ik er niet bij zijn”, keek Sweeck na afloop met Het Nieuwsblad terug op zijn cross.

“Ik heb alles gegeven, maar er was er eentje net iets sneller”
“Dat ik deze sprint nooit mocht verliezen en dat ik in principe sneller ben dan Iserbyt? Ik had daarvoor net iets te veel krachten verspeeld, en dat in de laatste honderden meters in het veld. Het was wel wat op bij mij. Het laatste gedeelte van deze cross lag me wel beter dan het eerste gedeelte. Ik heb geprobeerd om Eli Iserbyt af te schudden, maar die loste niet. Ook niet bij een zoveelste versnelling van mezelf.”

“Er restte me dan nog maar enkel de sprint met hem om te bepalen wie zou winnen. Ik voelde de krachten in de laatste meters zo wegvloeien. Toen wist ik al dat het niet voor mij zou zijn. Ik was er heel dichtbij. Misschien is deze tweede plaats wel een overwinning waard? Zo denk ik er toch over. Ik heb alles gegeven in de sprint, maar er was er eentje net iets sneller.”