Richard Carapaz is de nieuwe olympisch kampioen wielrennen bij de mannen. De klimmer uit Ecuador was in Tokio, na een koers van 234 kilometer, als eerste aan de finish op het Fuji Speedway-circuit. Hij bleef uit handen van een elitegroep die overgebleven was na de steile Mikuni Pass. De sprint om het zilver werd gewonnen door Wout van Aert, voor Tadej Pogačar. Bauke Mollema greep net naast een medaille, hij werd vierde.

De nieuwe edtie van RIDE Magazine is nu verkrijgbaar! Onze nieuwe 188 pagina’s dikke voorjaars-editie staat vol met schitterende wielerverhalen over o.a. Mathieu van der Poel, Lotte Kopecky, Demi Vollering, Sepp Kuss en Matej Mohoric. Verzeker je van jouw exemplaar en bestel hem nu online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang 20% korting!

Van Avermaet en Tratnik achtervolgen
De mensen die vroeg opstonden om de koers te kijken, zagen hoe een grote kopgroep met voornamelijk kleinere renners zich vormde. Elchin Asadov (Azerbeidzjan), Orluis Aular (Venezuela), Nic Dlamini (Zuid-Afrika), Eduard-Michael Grosu (Roemenië), Michael Kukrle (Tsjechië), Juraj Sagan (Slowakije), Polychronis Tzortzakis (Griekenland) en Paul Daumont (Burkina Faso). Zij kregen een voorsprong van meer dan twintig (!) minuten van het peloton.

De kopgroep in actie – foto: Cor Vos

Namens België en Slovenië waren het uittredend kampioen Greg Van Avermaet en Jan Tratnik die het tempo bepaalden in het peloton. De kopgroep dunde op de eerste twee klimmetjes van de dag, die van Doushi Road en de Kagosaka Pass, vanzelf uit. Het waren Aular, Dlamini, Kukrle, Sagan en Tzortzakis die op de Fuji Sanroku (14,5 km aan 6%) overbleven. Wel dook de voorsprong van de overgebleven vijf op die klim onder de tien minuten.

Evenepoel opent de aanval
Op diezelfde Fuji Sanroku plaatsten de Italianen een versnelling, waarmee ze een eerste kanshebber overboord gooiden: Alejandro Valverde haakte 90 kilometer voor de meet af. De rest van het peloton dook de afzink in, op weg naar de voet van de Mikuni Pass. Omdat het tempo iets gedrukt werd, kon Valverde terugkeren toen de koers voor het eerst het Fuji Speedway-circuit opdraaide. Net na die eerste passage aan de finishlijn brak de koers open.

Het traject rond het circuit was best heuvelachtig en daar maakte Italië de koers hard. Damiano Caruso en Wilco Kelderman lieten zich even zien, waarna het topfavoriet Remco Evenepoel was die op 52 kilometer van de finish demarreerde. Hij kreeg Eddie Dunbar en Vincenzo Nibali mee, maar het peloton viel niet stil en haalde de groep-Evenepoel binnen vijf kilometer terug.

foto: Cor Vos

Schifting op de Mikuni Pass
Niet veel later werden ook de laatste overgebleven vluchters, Kukrle en Aular, ingerekend. Een compact peloton begon daarom aan de scherprechter van deze olympische koers: de steile Mikuni Pass (6,7 km aan 10,1%). Ties Benoot nam er het initiatief en dunde het peloton flink uit. Voor onder meer Kelderman, Dumoulin, Evenepoel, Hart, Foss, Quintana, opnieuw Valverde en Nibali was het einde verhaal.

Het tempo van Mauri Vansevenant, die Benoot had afgelost, zorgde ervoor dat slechts een twintigtal overbleef aan kop. De eerste serieuze aanval kwam van Tadej Pogačar, die vier kilometer onder de top van de Mikuni Pass vertrok. De eerste reactie kwam van Brandon McNulty en Michael Woods. Ongeveer vijftien seconden daarachter vormde zich een elitegroep waarin Wout van Aert de motor was. Ook Bauke Mollema zat er nog bij, Primoz Roglic niet meer.

Mollema en Van Aert mee van voren
Van Aert klom ijzersterk en wist op de steile stroken gelijke tred te houden met de kopgroep. De Belgische favoriet kreeg Alberto Bettiol, Adam Yates, Rigoberto Urán, Michal Kwiatkowski, Richard Carapaz, Mollema, Jakob Fuglsang, Maximilian Schachmann en David Gaudu met zich mee. Uit die groep wisten Kwiatkowski, Carapaz, Bettiol en Urán de sprong te maken naar de groep-Pogačar, maar daar viel het op de top wat stil. Het verschil met de groep-Van Aert-Mollema werd daardoor niet al te groot.

Wout van Aert – foto: Cor Vos

Sterker nog, vlak onder de top van de Mikuni Pass sloten Van Aert, Mollema, Gaudu en Fuglsang aan bij de kopgroep. De elf favorieten kregen in de korte afdaling nog aansluiting van Schachmann en Yates, waarna de koers een nieuwe wending kreeg. Alle klimtypes wilden namelijk af van Van Aert, waardoor slag om slinger gedemarreerd werd. McNulty en Carapaz waren de eersten die een serieus gat sloegen. Zij reden 25 seconden weg van de rest, daarachter was de samenwerking niet ideaal.

McNulty en Carapaz sluipen weg
In de snelle afdaling richting de laatste omloop rondom het circuit wisten McNulty en Carapaz hun voorsprong steeds verder uit te breiden. De achtervolgende groep leek zich vijftien kilometer voor de finish al neergelegd te hebben bij de strijd om het brons. Van Aert plaatste op een hupje in de finale nog een flinke versnelling, waardoor het verschil teruggebracht werd tot onder de 20 seconden. Nog altijd was de Belg de grote motor, want de rest hield het bij korte kopbeurten.

Zeven kilometer voor de meet was het verschil tussen de Amerikaans-Ecuadoraanse combine en de groep-Van Aert exact veertien seconden. Dat werden er plots weer 20 omdat Carapaz op een hellende strook richting het circuit McNulty uit zijn wiel kletste. Daarachter ontbrandde de finale ook, met aanvallen van onder meer Gaudu, Urán, Woods en Mollema. Bij het opdraaien van het Fuji Speedway-circuit had Carapaz een voorgit van dertig seconden.

Carapaz lost McNulty – foto: Cor Vos

Goud voor ‘Richie’ Carapaz
Dat besef was ook doorgedrongen tot de achtervolgende groep, waar gepokerd werd in de strijd om de zilveren en bronzen medaille. Een ijzersterke Carapaz breidde zijn voorsprong in de laatste kilometers nog verder uit en had daardoor alle tijd om zijn gouden medaille te vieren. Het is pas de tweede olympische gouden medaille ooit voor zijn land.

De sprint om de tweede plaats werd nog een spannend duel tussen Van Aert en Pogačar. De Belg was dankzij een goede jump nipt sneller dan de Sloveense Tourwinnaar, waardoor hij het zilver omgehangen krijgt. Pogačar pakte het brons. De vierde plaats was voor een sterke Mollema, die de beste Nederlander was.