Interview Geen Sophie de Boer in Zonhoven vandaag. De 28-jarige Breepark-renster beperkt zich voorlopig tot één wedstrijd per weekend. Na haar meer dan verdienstelijke zevende plaats in de Scheldecross vertelde De Boer haar verhaal van 2018 aan WielerFlits. Openhartig!

Begin januari 2018. Sophie de Boer laat weten dat ze forfait geeft voor het Nederlands kampioenschap veldrijden in Surhuisterveen. Met vermoeidheidsproblemen, geeft ze aan. De Enschedese zou de rest van het seizoen niet meer in actie komen.

Marc Lamberts als coach
Eind september 2018. Sophie de Boer wordt knap vierde in de wereldbekermanche in Iowa City en lijkt helemaal terug. “Dat dacht ik ook”, begint De Boer haar verhaal. “Niet dus. Maar laat me beginnen bij het begin. Halverwege vorig seizoen geraakte ik overtraind, waardoor ik de winter vroegtijdig beëindigde. Als je overtraind bent, betekent dit dat je niet meer herstelt. Dat je lichaam óp is. Fysiek én mentaal. Het duurde vier maanden vooraleer ik de trainingen kon hervatten. Een ellendige periode waarin ik overal waar ik kon hulp zocht. Bij artsen, een sportpsycholoog, een mental coach, … In februari liet ik me ook testen in het Blits Lab, dat verbonden is aan de Universiteit van Brussel. Overtraining heeft verschillende stadia. Ik wist waar ik aan toe was.”

Ondertussen nam De Boer ook Marc Lamberts onder de arm. Lamberts is onder meer de coach van wereldkampioen Wout van Aert en is ook aan de slag bij LottoNL-Jumbo. “We planden een gestage heropbouw”, gaat De Boer voort. “En dat verliep best vlot. In die mate dat we net voor de start van het nieuwe veldritseizoen oordeelden dat ik stilaan competitieklaar was. De conditietesten waren bevredigend, dus beslisten we in onderling overleg dat ik naar de VS zou afreizen om er de WB-manches te rijden. Niet onbelangrijk: ik had die wedstrijden nodig om UCI-punten te sprokkelen. Ik dreigde immers uit de top vijftig van de ranking te tuimelen. Als Nederlandse (er is veel concurrentie, red) verlies je dan je startrecht in de Wereldbeker. Maar ik was er klaar voor, dacht ik. Mits een goed gedoseerd programma, dat wel. ”

Hormonen uit balans
Haar Amerikaanse trip werd een succes. Twaalfde in Waterloo, vierde in Iowa City. “Achteraf ben ik nog even in Chicago gebleven voor een meet and greet bij Rapha, één van mijn sponsors. Alles leek oké. Tot ik opnieuw in Nederland was. De heen- en terugreis, twee wereldbekerwedstrijden, die meet and greet, een bijhorende jetlag. Het bleek van het goede te veel. Mijn lichaam leek opnieuw van slag en dat merkte ik snel aan mijn hormonen, die helemaal uit balans waren. De dagen na mijn terugkeer was ik voortdurend gespannen. Mijn gemoed schoot alle kanten op. Het ene moment was ik opgeladen en vrolijk, het andere moment voelde ik me heel depressief. Emotioneel bijzonder moeilijk. En het ergste is dat ik daar helemaal geen controle over heb.”

©Photopress.be

Terug naar af dus. Waarna De Boer de trainingsintensiteit opnieuw terugschroefde. “Het gaat nu beetje bij beetje weer de goede kant op. Een paar weken geleden liep ik opnieuw langs in het Blits Lab, waar ik precies dezelfde test deed als in februari. Ik ben op de goede weg, zo blijkt. Minder overtraind dan toen, maar absoluut nog niet helemaal topfit. Ik mag ook niets forceren. Met kleine stapjes vooruit moet ik opnieuw de oude worden, een gezonde balans vinden tussen inspanningen en rust. Maar ik ben zeer vastberaden om dit op te lossen.”

Beperkte trainingsarbeid
Gisteren was De Boer van de partij in Antwerpen. Vandaag paste ze voor Zonhoven. “Een bewuste keuze. Op zaterdag rijd ik een wedstrijd. Op zondag las ik een lange duurtraining in. Maandag en dinsdag zijn twee rustdagen om daarna opnieuw wat trainingsarbeid te verrichten op woensdag. Daarna moet ik weer rusten om fris te zijn voor de wedstrijd op zaterdag. Dat is best een moeilijke situatie, maar ik heb tijd nodig. Iemand die echt overtraind is, kan je niet zomaar het veld insturen en eisen dat er elke week op topniveau gepresteerd wordt. Geduld is de boodschap.”

Of ze dan nooit het idee heeft gehad om er mee te kappen, wilden we nog weten. “Goh. Ik moet toegeven.. Als je op een gegeven moment zoveel fysieke ongemakken hebt, en je hebt die voortdurende mood swings, zoals die depressieve gevoelens op maandag terwijl daar helemaal geen aanleiding toe is, dan ga je wel eens nadenken over hoe het verder moet. Op dat moment besef je dat je leventje wel heel klein wordt als je alleen daar mee bezig bent, maar ik heb volgehouden en dat lijkt stilaan te lonen.”

‘Loenhout? Als ik me goed voel’
Wordt gezegd: Sophie de Boer is een topatlete, maar mentaal bijzonder kwetsbaar. Een mening die De Boer zelf toch wil bijsturen. “Ik denk dat dat mentale probleem een gevolg is. Niet de oorzaak. Ik zit al twee jaar heel slecht in mijn vel, met dank aan die externe factoren. Dat is frustrerend.”

De volgende wedstrijd van De Boer is de wereldbekermanche van Namen. “Dan volgt Zolder. Misschien pas ik ook nog Loenhout in, maar dat bekijk ik nu dag per dag. Als ik me goed voel, doe ik die er graag bij. Anders wordt het Baal op 1 januari. Via Brussel werk ik dan toe naar het Nederlands kampioenschap. Dat is nog een maand, dus verwacht ik tegen dan weer een stapje vooruit te hebben gezet. Het WK is nog drie weken later. Wie weet… Het damesveldrijden is spannend. In Antwerpen werd ik zevende, maar als ik nog wat beter ben doe ik misschien weer een keer mee voor het podium. Ik geef in elk geval niet op. Dit seizoen haal ik er nog uit wat er in zit. Daarna hoop ik op een goede zomer om vanaf volgende winter opnieuw helemaal top te zijn. Daar geloof ik in.”

Parkhotel Valkenburg?
Geruchten doen trouwens de ronde dat De Boer straks een nieuwe sponsor krijgt. Vanaf 1 januari 2019 zou ze de overstap maken naar Valkenburg Parkhotel. Dat kon of wilde De Boer niet bevestigen. “Maar heel binnenkort krijg je wel nieuws over mijn toekomst. Voorlopig kan ik daar nog niets over kwijt. Nog even geduld dus…”