Opinie | Johan Bruyneel: “Het nieuwe leven van Egan Bernal”
dinsdag 15 september 2020 om 20:20

Opinie | Johan Bruyneel: “Het nieuwe leven van Egan Bernal”

Opinie Egan Bernal heeft mij afgelopen maandag op de rustdag van de Tour de France met enkele uitspraken doen schrikken. Natuurlijk moest hij nog de teleurstelling verwerken van het echec een dag eerder op de Grand Colombier. Zijn woordkeuze zei mij echter vooral dat zijn levenswijze momenteel niet klopt.

“Ik ben nu minder, maar ik ga nog terugkomen. In ieder geval heb ik al een Tour de France gewonnen en die gaan ze me niet meer afpakken”, was de uitspraak die mijn wenkbrauwen deed fronsen.

Alarmbellen
Pardon? Dit is toch niet de instelling van een ambitieuze en hongerige 23-jarige renner? Iemand die in principe aan het begin van zijn carrière staat en bij wie de grootste successen nog moeten komen. Dit lijkt wel de taal van een gearriveerd renner. En dat is heel gevaarlijk. Het moet bij Team INEOS Grenadiers alle alarmbellen doen afgaan.

Laat ik vooropstellen dat ik een groot fan van Bernal ben. Hij is een zeldzaam groot talent en een prachtige renner om naar te kijken. Ik ben nog steeds overtuigd dat hij de Tour nog een keer of vaker gaat winnen. Hij verkeert nu echter wel op een gevaarlijk punt in zijn loopbaan.

Niet superieur
Nadat hij met de speciale chartervlucht van de Colombiaanse regering terug is gekomen naar Europa, heeft hij eigenlijk altijd achter de feiten aangereden. Natuurlijk zijn rit- en eindzege in de Route de l’Occitanie deed vermoeden dat hij op de goede weg was. Toch plaatste ik toen al de nodige vraagtekens over zijn optreden op de Col de Beyrède. Bernal kwam vooruit met ploegmaat Pavel Sivakov en de jonge Astana-Rus Aleksandr Vlasov. Sivakov reed continue op kop. Uiteindelijk kon Bernal slechts tien seconden op hem pakken. Zo superieur was die overwinning dus niet.

Vervolgens zag je in de Tour de l’Ain dat hij steeds het hoofd moest buigen voor Primoz Roglic. In het Criterium du Dauphiné was het verschil zelfs nog groter totdat hij uiteindelijk moest opgeven met een blessure aan zijn bilspier. Een kwetsuur die overigens veelvuldig voorkomt wanneer je té geforceerd op de fiets zit.

In deze Tour de France toonde hij in de eerste twee weken nauwelijks verbetering. Alleen in de tweede Pyreneeënrit liet hij zich zien, maar bij lange na nog niet op zijn oude niveau. Al vraag ik me af wat we tot dusver in dit seizoen na de coronabreak daadwerkelijk van de klassementsrenners hebben gezien. Er is er pas één die het heeft gedurfd om een aanval eerder dan in de laatste kilometer in te zetten. Dat is Tadej Pogacar in de eerste rit in de Pyreneeën.

Schlemiel
Voor de rest hebben we alleen maar temporijders gezien die tot de rode vod in hun trein bleven zitten. Op 90 à 95% van je mogelijkheden kun je dan aanhaken tot in die laatste kilometer. Dat heeft Bernal gedaan. Je kunt dan aanhaken, maar wanneer je op deze wijze continue tegen je limieten zit, dan moet je dit in het hoogstaande niveau van de Tour de France op een bepaald moment bekopen. Daar liep Bernal zondag tegenaan.

Het moet voor het wonderkind van Zipaquira mentaal een enorme mokerslag zijn geweest. Vorig jaar was hij de grote held en nu is hij als titelverdediger toch een beetje de schlemiel. Misschien is dit ook wel een goed moment om hem wakker te schudden. Want ik vraag me hardop af of hij nog wel de juiste levensstijl heeft om op het allerhoogste niveau voor de prijzen mee te doen. Of zijn leven nadat hij als eerste Colombiaanse Tour-winnaar niet te druk is geworden?

Het is ook niet niks wat hem vorig jaar is overkomen. Als 22-jarige was hij na de Tour de France van 2019 ineens de grote held van Colombia. Hij werd in zijn wielergekke thuisland door alles en iedereen aanbeden. De status en de miljoenencontracten hebben logischerwijs invloed op zijn leven gehad. Hoeveel Colombiaanse wielrenners hebben we niet gekend die na enkele successen de weelde in hun thuisland niet meer konden dragen? De verering met al dat Zuid-Amerikaanse temperament is duizenden malen extremer dan in ons nuchtere Europa.

Verkering verbroken
Ik heb gehoord dat Bernal inmiddels zijn jeugdvriendin Xiomy Guerrero, met wie hij ruim vijf jaar samen was, heeft verlaten. Hij woonde met haar samen, dus deze breuk zal een grote invloed op zijn leven hebben. Verder heeft hij ook gebroken met zijn ontdekker, de oud-prof Fabio Hernan Rodriguez, die ik in de Vuelta a España 1992 nog eens om een ritzege heb geklopt. Inmiddels heeft hij iemand anders die in Colombia al zijn zaken regelt. Wanneer je de koning bent, is immers iedereen bereid om naar je pijpen te dansen.

Ook heeft Bernal zijn woonplaats Zipaquira verlaten en vertoeft hij tegenwoordig veel meer in een buitenwijk van Bogota. Het zijn allemaal veranderingen die de stabiliteit in zijn leven ondermijnen.

Natuurlijk geven zijn trainingsritten op Strava aan dat hij nog genoeg kilometers maakt en dat hij qua lange ritten een trainingsbeest is. Hier kun je echter ook vraagtekens achter zetten. Is het wel goed om acht uur lang op de fiets te zitten of om ritten van driehonderd kilometer te maken. Het gaat vaak vooral om de kwaliteit van de training. En op Strava kun je ook heel veel dingen niet laten zien.

Ik denk dat zijn Team INEOS Grenadiers ook niet de controle over hem heeft gehad tijdens de coronalockdown. Normaal is dit de ploeg waar alles tot in de puntjes is geregeld en waar men in stramienen leeft. Omdat de grenzen naar Colombia waren gesloten, had het team echter nauwelijks zicht op hem. Dat is heel anders wanneer je in Europa met elkaar van wedstrijd naar wedstrijd en van trainingskamp naar hoogtestage leeft.

Grip verloren
Nee, ik ben bang dat Bernal een beetje de grip op zijn professioneel leven is kwijtgeraakt in zijn vaderland waar hij sinds zijn Tour-zege door iedereen aanbeden wordt. Ik kan het begrijpen. Wanneer jezelf dat land bezoekt zul je tot de ontdekking komen dat rijkdom en roem de grootste magneet voor een groot deel van de allermooiste Colombiaanse vrouwen is. Het kan bijna niet anders dan dat je als 22-jarige jongen gevoelig bent voor al die aandacht en verering.

Ik denk dat het goed is dat Bernal hier nu op jonge leeftijd al mee geconfronteerd wordt. Hij is nu nog dusdanig jong dat hij het harde wielerleven nog kan oppakken. Misschien is deze afstraffing in de Tour wel het beste wat hem kon overkomen.

RIDE Magazine

Om te reageren moet je ingelogd zijn.