Outsider Stan Dewulf: “Ik mis nog dat killer instinct”
© Nico Dick
Nico Dick
zaterdag 26 februari 2022 om 14:00

Outsider Stan Dewulf: “Ik mis nog dat killer instinct”

Interview Nog een outsider nodig voor je Scorito- of andere wielerploeg waarmee je in het voorjaar wil uitpakken? Misschien is Stan Dewulf (24) wel een optie. Vandaag nog derde in rang in de klassiekerploeg van AG2R Citroën, maar Dewulf staat wel te boek als een van dé voorjaarsspecialisten van de toekomst. “Natuurlijk heb ik de ambitie om op termijn de Ronde van Vlaanderen of Paris-Roubaix te winnen. Daarvoor doe ik het.”

Het is bijna een jaar geleden, toen we Stan Dewulf spraken bij de start van de GP Samyn. We hadden net uit goede bron vernomen dat de jonge West-Vlaming een tijdje out was geweest met een coronabesmetting. Toen we hem dat op de man af vroegen, voelde Dewulf zich nogal ongemakkelijk…

“Euh… Dat klopt”, gaf Dewulf schoorvoetend toe. “Maar je hoeft dat echt niet op te schrijven. Ik besef ook wel dat ik daar eigenlijk niet geheimzinnig over hoef te doen, maar ik wil die besmetting vooral niet als excuus inroepen. Het loopt niet helemaal naar wens en dan kom ik rap vertellen dat ik covid heb gehad. Liever niet, eigenlijk.”

Bijna een jaar later treffen we de student bio-ingenieur aan in Denia, waar hij zich samen met zijn AG2R Citroën-ploegmaats voorbereidde op het nieuwe seizoen. “Tja. Dat coronagedoe.. Dat was toen nieuw, hé”, grijnst hij. “In de eerste week van januari had het virus me te pakken. Ik was vermoeid, had te kampen met geur- en smaakverlies. Maar ik ben nooit echt ziek geweest.”

Eerste profzege
“Mijn voorjaar draaide in de soep, dat klopt. Mijn basisconditie was oké. Maar eenmaal ik een inspanning moest leveren aan mijn maximale hartslag, was het over en out en kon ik daarna nog 300 watt trappen. Dat heeft geduurd tot en met de zomer, als ik een keer écht rust genomen heb. Maar was dat wel door die coronabesmetting? Dat kan ik vandaag nog steeds niet met zekerheid zeggen. Misschien had ik gewoon te weinig getraind…”

Vanaf de zomer haalde Dewulf gelukkig weer zijn ‘normale’ niveau. Hij was een van de uitblinkers in de Ronde van Wallonië, reed een voortreffelijke Vuelta, behaalde in het najaar nog top-5-plaatsen in Binche-Chimay-Binche en Parijs-Tours en sloot 2021 af met winst in de Franse 1.1-koers Boucles de l’Aulne. Meteen goed voor een eerste profzege uit zijn nog jonge carrière.

Stan Dewulf in actie in de Ronde van Wallonië van vorig jaar – foto: Cor Vos

“Ik onthoud vooral dat ik in dat najaar veel vertrouwen kreeg vanuit de ploeg”, vertelt Stan Dewulf daarover. “Ik voelde me opschuiven in de hiërarchie binnen de ploeg. Ik ben ook Greg Van Avermaet en Oliver Naesen dankbaar voor de manier waarop ze mij toen hebben gesteund. Finales rijden, dat was nieuw voor mij. Oli en Greg kenden in 2021 een iets minder (na)jaar. Maar ze waren daar super eerlijk over en hielpen mij met hun ervaring. Ik herinner me bijvoorbeeld hoe Oliver in de Primus Classic de hele koers bij mij bleef en me in de finale afzette op de plek waar het moest.”

“Ik denk dat we als ploeg op die manier komend voorjaar ver kunnen geraken”, vindt Dewulf. “Eerlijk communiceren en samenwerken. Of ik dankzij die prestaties in het najaar nu op gelijke hoogte sta van Oli en Greg? Nee, nee. Dat niet. Maar we kunnen elkaar aanvullen. En als we alle drie goed zijn, kunnen we dat uitspelen. Zoals Quick-Step-Alpha Vinyl dat doet. En zoals Jumbo-Visma het wil doen. En daarnaast staat een aantal wedstrijden op mijn programma waar ik echt voor eigen rekening kan rijden. Zoals Nokere Koerse, of de Grand Prix Denain, terwijl Greg en Oli zich klaarstomen voor Milaan-San Remo. Nokere of Denain winnen, zou ook een stap vooruit zijn voor mij.”

Derde in Ruta del Sol
Want Dewulf is duidelijk, op termijn hoopt hij de stap te zetten mee te doen voor winst in de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix. “Daarvoor ben ik profrenner geworden. Ik zeg niet dat dat me gaat lukken, hé. Maar dat is wel wat in mijn hoofd zit vandaag. Die ambitie wil ik op mijn 24ste nog niet aan de kant schuiven.”

Na de ploegstage in Denia ging Dewulf ook nog met Bob Jungels op hoogtestage in de Sierra Nevada, alvorens hij in de Ruta del Sol de competitie hervatte. Daar werd hij overigens derde in rit drie. Dat hij er in de finale werd geklopt door Magnus Sheffield en Simon Clarke, viel Dewulf tegen. Collega-renners waren vooral onder de indruk van de staat van paraatheid van de kasseivreter uit de Westhoek.

Ook in de Vuelta deed Dewulf het vorig jaar niet onaardig – foto: Cor Vos © 2021

“Wat ik nog mis om echt de aansluiting te maken met de top? Ik moet nog een klik maken, vind ik. Zelfvertrouwen, dat killer instinct in de finale. Vorig jaar startte ik al met mental coaching, puur wedstrijdgericht. Dat hielp me al. Dat ik 2021 kon afsluiten met een overwinning, helpt ook. Als je twee jaar op rij geen wedstrijd wint, speel je dat vertrouwen kwijt. Maar ook daarin wil ik nu stappen zetten. En ik blijf werken aan mijn punch. Om koersen te winnen, heb je die nodig. Ik ben niet traag, maar dat kan nog beter.”

Alhoewel dat geen makkelijke opdracht is, beseft Dewulf. “Uithouding en sprinten, dat zijn als het ware communicerende vaten, die mekaar in evenwicht houden. Het is een lastige opgave voor trainers om hun atleten beter te maken in hun explosiviteit, zonder in te boeten op andere dingen zoals uithouding. Tenzij je Wout van Aert heet. Maar zo rijden er geen tien rond in het peloton…”

RIDE Magazine

Om te reageren moet je ingelogd zijn.