• zaterdag 30 januari 2021 om 08:00

Parcoursverkenning WK: brug of strand wordt scherprechter

Special Het aftellen naar zaterdag en zondag is begonnen. WielerFlits is reeds in Oostende en verkende uitgebreid het parcours. De omloop bestaat uit twee hoofdbrokken: het vlakke grasveld op de Hippodroom en het zandstrand aan de Noordzee. Beide delen worden verbonden door een gigantische brug. En die zou zomaar eens beslissend kunnen zijn.

Het parcours is 2.900 meter lang en bestaat uit 1.388 meter gras, 412 meter sintel, 580 meter (waarvan deels gestabiliseerd) zand, 220 meter asfalt/beton en 300 meter bruggen. De start en finish bevinden zich op de sintelbaan op de Oostendse Hippodroom (Wellington renbaan).

Na de start – of doortocht aan de finish – volgt een bocht naar links van 180 graden. De bocht is wijder gemaakt om een vlotte passage te garanderen. Via een vlakke grasstrook van 225 meter (inclusief de eerste passage door de materiaalpost) gaat het via de eerste kleine brug (15 meter) en een stukje asfalt naar de eerste grote hindernis: de grote brug die de Hippodroom verbindt met het strand.

Startzone op sintel – foto: Nico Dick

Eerste bocht – foto: Nico Dick

Eerste bocht – foto: Nico Dick

Eerste passage materiaalpost – foto: Nico Dick

De brug is best imposant. Ze is in totaal 134 meter lang. Tijdens de eerste passage – naar het strand toe – wordt 39,5 meter geklommen en 52 meter gedaald. Dat verschil ligt in het feit dat het strand lager ligt. De hellingsgraad bedraagt telkens 21 procent. Het vlakke gedeelte van de brug (42 meter) ligt exact 8,5 meter boven de grond. Bij het naar beneden rijden ervan is 20 meter van het zand extra gestabiliseerd, zodat de renners aan 55 km/uur niet plots in een diep zandspoor terechtkomen.

Zowel bij het op- en afrijden van de brug is een stukje zand gestabiliseerd – foto: Nico Dick

Eenmaal in het zand gaat het rechtdoor tot aan de waterlijn, waar rechtsaf wordt gedraaid. De passage langs de waterlijn is 210 meter lang. Opmerkelijk: hier is de omloop slechts aan één kant omheind. Met andere woorden, de renners kunnen helemaal zelf hun traject kiezen en de keuze daarvan zal afhankelijk zijn van de getijden. Hoe meer laagtij, hoe harder het zand erbij ligt. Zo wordt zondag rond 14.45 uur hoogtij voorzien. De mannenwedstrijd start om 15.15 uur.

Afhankelijk van de keuze van de renners (en het getijde op dat moment) zal ook bepaald moeten worden of er gefietst of gelopen wordt in het zand. De meningen daarover zijn momenteel verdeeld, maar verwacht wordt dat zeker de toppers op de fiets zullen blijven. Na de strandpassage langs het water draaien de renners en rensters rechtsaf om loodrecht tot aan de Venetiaanse Gaanderijen te lopen of te fietsen (foto onder).

foto: Nico Dick

Deze strook is honderd meter lang, lichthellend. Iets over halfweg is een stukje van vijftien tot twintig meter gestabiliseerd om voor een pak renners een heel klein recuperatiemoment in te bouwen. Al kunnen de absolute toppers daar misschien van profiteren door net op de fiets te blijven. Al wordt ook dat toch best lastig als je het ons vraagt. Ook hierover zijn de meningen trouwens verdeeld. Eenmaal de Gaanderijen bereikt, wordt rechtsaf gedraaid voor 105 meter recuperatie op de promenade.

De promenade aan de Venetiaanse Gaanderijen – foto: Nico Dick

Na de betontegeltjes aan de Gaanderijen duiken we opnieuw het zand in. De zandpassages zijn trouwens ongeveer acht meter breed. In dat laatste stuk, met daarin een bocht naar links om opnieuw de brug te bereiken, zijn nog twee stukken gestabiliseerd: 20 meter bij het afrijden van de promenade en in de linkse bocht nog eens 50 meter, zodat wie wil, zich kan lanceren naar de brug.

Volgens kenners wordt die passage van de brug overigens cruciaal. De toppers kunnen daar een tandje groter schakelen om de klim van 52 meter aan 21 procent af te werken.

Onderaan merk je het gestabiliseerd stukje, waarvan hierboven sprake is – foto: Nico Dick

Na de brug gaat het opnieuw naar de Hippodroom via een schuin kantje. Die off-camber zal normaal (en zeker als het parcours droog ligt) geen invloed hebben. Wat volgt is een tweede passage door de materiaalpost. De locatie van de post is overigens bewust bij de overgang van zand- naar grasgedeelte (en omgekeerd) geplaatst, zodat wie wil, daar naar een ander bandenprofiel of -spanning kan veranderen.

Amper zichtbaar op foto, maar dit is wel degelijk een off-camber passage – foto: Nico Dick

Na de grasstrook (241 meter) met materiaalpost gaat het via de sintelbaan (evenwijdig met de start- en finishstrook) naar het golfterrein voor een uitgebreide graspassage. De renners rijden over een driving range (oefenbaan) en ‘Hole 2’ van de negen holes van de Wellington Golfclub.

Het betreft ongeveer 920 meter gras, licht golvend en met een paar ‘licht technische’ stukjes, maar zeker niet onhaalbaar voor iemand die minder technisch aangelegd is – tenzij de regen dit weekend met bakken uit de lucht zou vallen. Tijdens die passage bevindt zich nog en brug, die van het WK in Hooglede-Gits (2007) trouwens. Na de laatste graspassage op het golfterrein, komen de renners weer op de sintelbaan voor de laatste 180 meter tot aan de finish.