Pieters en Van Vleuten: “Kunnen ons niets verwijten”
Foto: Liv-Plantur
zaterdag 27 juni 2015 om 17:41

Pieters en Van Vleuten: “Kunnen ons niets verwijten”

Lucinda Brand bleef vandaag op het NK uit de klauwen van haar directe achtervolgers. Achter haar eindigden Amy Pieters en Annemiek van Vleuten op de plekken twee en drie. Zij waren in de slotfase nog weggesprongen bij de andere vijf achtervolgsters. Beiden gokten op het moment dat Brand aanging en bleven zitten. “Het was niet aan ons om het dicht te rijden”, stelden de rensters van respectievelijk Liv-Plantur en Biglia na afloop op de persconferentie.

Pieters ’tevreden’ met zilver
“Wij kwamen hier om te winnen”, stelt een teleurgestelde Pieters, die net als Brand geen ploeggenote bij zich had in de finale. “Ik ben mijn ploeggenootjes wel erg dankbaar voor het werk dat ze vandaag gedaan hebben. We waren alert en hadden in iedere situatie minstens één renster mee. Maar ik wist dat het op mij aankwam om de koers af te maken. Toen Lucinda aanging in de finale, nam ik de gok door niet te reageren. Bigla zat er nog met twee en Parkhotel Valkenburg zelfs met drie, dus is het ook niet aan mij. Ze bleef uiteindelijk weg, wat extra zuur is omdat ik relatief makkelijk de sprint voor plek twee win. Maar we mogen als ploeg tevreden zijn en ik ben dan ook blij met mijn medaille. Ik verwijt mezelf niets, want als eenlingen moet je niet achter elkaar aanrijden.”

Kritiek op parcours
Drie grote namen sierden aan het einde van de koers het podium. Volgens Pieters komen de sterkste rensters altijd bovendrijven, maar ze had geen goed woord over voor het parcours in Emmen. “Als ik heel eerlijk ben, vind ik het heel jammer dat juist dit het NK-parcours is. Ik vind het niet NK-waardig. Natuurlijk, een vlak parcours moet er ook eens in de zoveel jaar zijn. Maar je kunt zo veel andere kanten op in Emmen.” Ook haar collega Van Vleuten vond het niet zwaar. “Ik ben nog niet volledig 100% fit en had hier met iets meer geluk kunnen winnen. Dat zegt genoeg, denk ik. Het parcours is niet onwijs selectief. Je kunt hier ook op 90% winnen, waardoor het meer aankomt op een tactisch spel.”

Van Vleuten: ‘Lucinda was me net voor’
Van Vleuten keek met twee gezichten naar haar prestaties. Ze was blij dat ze na de teleurstellende tijdrit van woensdag nu wel het podium haalde, maar er had meer ingezeten. “Nu denk ik steeds: had ik maar eerder gedemarreerd dan Lucinda. Maar goed, ook wielrennen is een spelletje. Je moet een beetje geluk hebben, zeker op een NK. Maar aan de andere kant: ik was echt nog niet fit. Vandaag voelde ik me al wel een stuk beter en ik ben blij dat ik in de finale mee heb kunnen doen. Dat was ook het doel voor vandaag. Uiteindelijk wilde ik in de laatste kilometers gaan aanvallen. Net toen ik dacht dat het juiste moment was aangebroken, sprong Lucinda weg. Parkhotel Valkenburg zat met drie mee, dus zij moesten het gat dichten. Dat deden ze niet, terwijl Iris (Slappendel, Van Vleutens ploeggenote, red.) dat wel probeerde. Het is jammer dat Parkhotel haar verantwoordelijkheid niet nam.”

De Jong kampioene bij de beloften
Demi de Jong (Boels-Dolmans) kroonde zich tot kampioene bij de beloften. De rensters onder 23 jaar reden de wedstrijd gezamenlijk met de elite vrouwen. Een raar gezicht, omdat de nummer vijf van de vrouwenwedstrijd óók juichend over de streep kwam. “Toen ik in de finale in de beslissende kopgroep zat, zag ik dat van de beloften alleen Riejanne Markus mee zat. Omdat ik alleen was van onze ploeg, hoefde ik ook niet het werk op te knappen en kon ik Riejanne in de gaten houden. Toen de vier voorop (Brand, en daarachter Pieters, Van Vleuten en Nathalie van Gogh) weg waren, wist ik dat ik mezelf moest sparen.” Uiteindelijk won De Jong het sprintje van de overgebleven vier en stelde daarmee de eerste rood-wit-blauwe trui voor beloftevrouwen in de geschiedenis van het Nederlandse wielrennen vast. Riejanne Markus en Kelly Markus mochten mee op het podium.

RIDE Magazine

Om te reageren moet je ingelogd zijn.