Portret van klimtalent Aleksandr Vlasov, outsider voor Il Lombardia
foto: Cor Vos
zaterdag 15 augustus 2020 om 07:30

Portret van klimtalent Aleksandr Vlasov, outsider voor Il Lombardia

Interview De die hard wielerfans kennen Aleksandr Vlasov ongetwijfeld al langer. De jongeman is natuurlijk niet toevallig regerend Russisch kampioen. Maar een pak wielerliefhebbers krabde zich vorige donderdag toch even in de haren, toen de jonge Astana-renner onder meer Richie Porte los uit de wielen reed op de Mont Ventoux. Tijd voor een portret…

Ekimov en Berzin
Aleksandr Vlasov werd op 23 april 1996 geboren in Vyborg, een Russische havenstad dichtbij de Finse grens. “Vyborg is inderdaad een havenstad, maar ook de oude binnenstad met bijhorend kasteel is fraai om te bezoeken”, maakt de 24-jarige klimmer snel wat promotie. Vyborg heeft overigens wel iets met koers. Naast een lokale wielerclub en twee wielerscholen is het ook de geboortestad van wielergrootheden Vjatsjeslav Ekimov en Jevgeni Berzin.

Niet dat die twee Vlasov hebben geïnspireerd. Wielrennen was lange tijd geen item in de familie Vlasov. “Ik kom absoluut niet uit een wielergezin”, vertelt hij. “Ik ben oudste kind uit een gewoon arbeidersgezin en heb nog een jongere zus. In eerste instantie voetbalde ik bij een plaatselijke club, tot een wielercoach me verleidde tot een paar rondjes fietsen. Het beviel me, snel daarna reed ik een eerste wedstrijdje als test. Veel stelde dat toen niet voor, maar ik won wel. Zo kreeg ik de microbe te pakken.”

Kleine Aleksandr, toen amper acht, sloot zich snel aan bij de lokale wielerclub, waar hij tot zijn zestiende deel van uitmaakte. Na eerst het regionale circuit te hebben afgedweild, werd hij als junior opgepikt door de Russische federatie en werd hij geselecteerd voor een resem Europese koersen. Het was in die periode dat hij ontdekte dat hij over behoorlijk wat klimtalent beschikte. “In eigen regio zijn er geen cols, dus kon ik dat ook niet eerder ontdekken”, glimlacht hij. “Maar eens ik wat wedstrijden in Europa kwam betwisten, werd het me duidelijk.” Ondertussen werd hij superfan van… Alberto Contador.

Verhuis naar Italië
In 2014, toen als tweedejaars junior, boekte Vlasov zijn eerste internationale succes in de GP Général Patton, een gerenommeerde tweedaagse in het Groothertogdom Luxemburg. En eenmaal belofte verhuisde hij naar Italië. “Ik kwam bij het goed gestructureerde Viris Maserati-team terecht, een jongerenteam dat elk jaar wel een aantal profs aflevert. Ik zag dat toen als ideale opstap om later een gooi te kunnen doen naar een profcontract. Ik woonde drie jaar in Vigevano, een stadje in de provincie Pavia, ten westen van Milaan. Een periode waarin ik vooral een completere renner ben geworden”, vertelt hij in meer dan behoorlijk Engels.

Een uitgebreide talenkennis is trouwens een van Vlasovs hobby’s naast de fiets. Naast Russisch en Engels spreekt hij vloeiend Italiaans. “En ik ben zinnens om binnenkort Spaans te leren”, klinkt het. “Ook mijn Italiaans wil ik verder vervolmaken.”

Aleksandr Vlasov in de Tour of the Alps, toen bij Gazprom – foto: Cor Vos

Op de fiets groeide hij gestaag door. In zijn eerste jaren als U23-renner liet hij een paar flitsen van zijn talent zien, evenwel zonder grote uitschieters. Maar de flitsen, waaronder een mooie ereplaats in een rit met aankomst bergop in de Ronde van de Toekomst, volstonden wel om in 2018 – als laatstejaars belofte – een tweejaarscontract bij Gazprom-RusVelo, het Russische ProTeam met behoorlijk wat Italiaanse inslag, te versieren.

In zijn debuutjaar bij Gazprom werd hij eindwinnaar van de Baby Giro, weliswaar zonder ritwinst. Een jaar later zette hij opnieuw een stap voorwaarts, wat resulteerde in winst in de koninginnenrit van de Ronde van Oostenrijk en op het nationaal Russisch kampioenschap, aangevuld met nog een aantal topvijfplaatsen. In de sterk bezette Tour of the Alps duelleerde hij bergop mee met kleppers als Sivakov, Nibali, Majka en Geoghegan Hart.

Van Italië naar Andorra
Zo schoot de marktwaarde van de getalenteerde Rus de hoogte in. Onder meer Michelton-Scott en Astana wilden Vlasov maar al te graag inlijven. Ook Alpecin-Fenix was naar verluidt geïnteresseerd en uiteraard wilde Gazprom haar goudhaantje niet verliezen. Maar met Astana koos hij uiteindelijk voor een WorldTour-team. Een keuze waar ze bij aartsrivaal Gazprom niet vrolijk van werden.

Op zijn 24ste is Vlasov op zoek naar standvastigheid. Hij is ondertussen twintig maanden samen met vriendin Galina en pendelt tegenwoordig tussen zijn thuisbasis Vyborg en Andorra, zijn nieuwe vaste stek in Europa. “Al is dat vandaag geen droombestemming”, lacht hij. “Door Covid-19 en het sluiten van een aantal grenzen heb ik mijn vriendin al twee maanden niet gezien.” Maar zijn prestaties op de fiets lijden daar duidelijk niet onder.

“Geen verrassing voor mij hoor. Op stage in december en januari bleek uit testen al dat ik een grote stap voorwaarts had gezet. Dat resulteerde in februari al in ritwinst en een tweede plaats in het eindkassement van de Tour de la Provence. Ook tijdens de coronacrisis – ik ben teruggereisd naar Rusland – ben ik hard blijven werken. Ik heb via duurtrainingen mijn basis verder vergroot en ik laste tussendoor voldoende intensiteit in. Deze zomer liet ik op trainingskamp opnieuw goede testen optekenen. Ik begon met andere woorden in topvorm aan de herstart van het seizoen.”

En dat heeft de concurrentie geweten. In het eindklassement van La Route d’Occitanie moest hij enkel Bernal en Sivakov voor zich dulden. Kleppers als Pinot, Mollema, Porte en Bardet hield hij vlotjes van het podium. Amper twee dagen later zette hij de kroon op het werk met voorlopig de mooiste zege uit zijn nog jonge carrière. In de Mont Ventoux Dénivelé Challenge reed hij weg van Porte, Martin, Latour en Aru.

In La Route d’Occitanie zette Vlasov Bernal onder druk – foto: Cor Vos

“Ik wil grote rondes winnen”
Maar Vlasov wil op termijn meer. Veel meer. “Mijn doel is om later grote rondes te winnen”, klinkt het ferm. “Dit jaar maak ik mijn debuut in de Giro d’Italia, waar ik durf mikken op het jongerenklassement. Tenminste, als dat doel combineerbaar is met de ambities van kopman Jakob Fuglsang. Als hij voor het podium gaat, zal ik mijn ambitie met plezier opzij schuiven. Dan wordt de Giro – mijn eerste grote ronde ooit – vooral een leerproces. Van enige druk is sowieso geen sprake. Alles kan, niets moét.”

Dat hij de capaciteiten heeft om later een gooi naar eindwinst in een grote ronde te doen, daarvan is hij overtuigd. “Ik kan klimmen, ik trek mijn plan op het vlakke, maar ik heb ook een goede tijdrit in de benen. Daar heb ik de voorbije maanden hard aan gewerkt, al heb ik dat nog niet kunnen bewijzen want ik reed nog geen tijdritten. Maar ik heb er wel vertrouwen in dat ik ondertussen een nog completere renner geworden ben.”

Woensdag werd Vlasov vierde in Piemonte. “Eigenlijk was Aranburu daar onze leider. Ik ben normaal niet de beste puncher in de ploeg, maar ik verkeer duidelijk in hoogvorm.” Dat brengt ons bij de Ronde van Lombardije, waarin wij Vlasov een rol als belangrijke outsider toebedelen. Maar hijzelf houdt de boot af. “Jakob start in Bergamo als kopman. Met onder meer Ion Izagirre, Alex Aranburu en mezelf in steun kan hij ver komen. Wat mijn exacte rol wordt? Sorry, daarvoor moet ik de briefing afwachten.” Onthoud toch maar de naam…

Na Il Lombardia staat nog de Giro dell’Emilia op het programma, vooraleer het Russische toptalent zich opnieuw terugtrekt in Andorra voor een rustperiode van drie weken. “Ik zal me daar op hoogte voorbereiden op Tirreno-Adriatico, het WK – als het doorgaat – en de Giro d’Italia. Dat is de volgende reeks wedstrijden waar ik af en toe een flits hoop te laten zien.”

RIDE Magazine

Om te reageren moet je ingelogd zijn.