Video De lastige vierde etappe in de Baloise Belgium Tour is gewonnen door Quinten Hermans. De Belg was op de Mur de Durbuy de snelste van een sterke kopgroep, die al vroeg in de wedstrijd was ontstaan. Mauro Schmid is de nieuwe leider.

De verwachting was dat Baloise Belgium Tour zaterdag in een beslissende plooi zou vallen. Er stond namelijk een lastige Ardennenetappe op het programma. De renners werden gelijk na de start in Durbuy op een lokaal rondje gestuurd van 39,7 kilometer, met daarin liefst zes lastige hellingen. De Champs des Hêtres (2,1 km aan 2,7%) en Côte de Petit Somme (2,2 km aan 5,8%) bevonden zich redelijk vroeg in het rondje. Na tien kilometer relatieve rust, lag de Côte de Bende (2,6 km aan 4,3%) te wachten.

Maar de echte finale werd ingezet met het niet te onderschatten drieluik van de Côte de Hermanne (2,2 km aan 5,8%), Côte Grand Houmart (1 km aan 4,9%) en de Mur de Durbuy (1,2 km aan 6,2%), respectievelijk telkens op 11,5, 7,6 en een kilometer van de streep.

Veel renners wilden in de beginfase meezitten, waardoor het even duurde voordat er een vroege vlucht wegreed. Uiteindelijk slaagden vijf man er dan toch in om weg te komen. Tobias Lund Andersen (Team DSM), Dries De Bondt (Alpecin-Fenix), Tom Van Asbroeck (Israel-Premier Tech), Marco Tizza (Bingoal Pauwels Sauces WB) en Quentin Jauregui (B&B Hotels- KTM) kregen twee minuten voorsprong.

Vroeg koers
Op ruim tachtig kilometer van de streep werd de wedstrijd al opengebroken. Dat gebeurde vooral door Intermarché-Wanty-Gobert, gesteund door Lotto Soudal. Victor Campenaerts, Tim Wellens, Quinten Hermans, Lorenzo Rota, Mauro Schmid en Rasmus Tiller gaven er een klap op en reden weg uit het peloton. Klassementsleider Mads Pedersen had de slag gemist en zag Wellens al snel virtuele leider worden. De zes reden namelijk in één ruk naar de kopgroep. Eenmaal daar moesten de meeste vroege vluchters een voor een loslaten, maar De Bondt hield stand. Omdat Rasmus Tiller juist moest passen, hadden we zes koplopers.

Het verschil met de uitgedunde, achtervolgende groep schommelde een beetje. Onder andere door de inspanningen van Pedersen slonk het gat soms weer, maar op den duur groeide de achterstand van het peloton toch aanzienlijk. Toen de voorsprong van de zes anderhalve minuut betrof, werd duidelijk dat de winnaar – zowel die van de etappe als die van het eindklassement – vooraan zat. Een eenzame poging van Jasper Philipsen in de achtergrond en het werk van Uno-X aldaar kon aan dit feit niets veranderen.

De Bondt probeert het
Het was dus vooraan te doen. Allereerst in de gouden kilometer, waar Wellens enkele tellen verloor op Hermans, maar juist uitliep op Schmid. Laatstgenoemde stond nu virtueel op zes seconden van de leiding. Later, met nog zo’n vier kilometer te gaan, kwam er een demarrage van De Bondt. Campenaerts moest daardoor even passen, maar kon terugkomen toen De Bondt werd teruggepakt en het even stilviel.

De zes gingen op de Mur de Durbuy sprinten om de etappezege. In die sprint toonde Hermans zich de snelste. Hij verwees Schmid en Wellens naar plek twee en drie. Die laatste twee staan in dezelfde tijd in het algemeen klassement, maar Schmid mag morgen in de slotrit starten met de leiderstrui om zijn schouders. De honderdsten van een seconde in de tijdrit van gisteren gaven daarbij de doorslag.