Nico Dick

• dinsdag 1 juni 2021 om 08:15

Special De Ronde van Italië zit er op. Tijd voor een rapport. Wij maakten een eigen ranking, met daarin de 17 Belgen die drie weken geleden in Turijn geleden aan de start stonden. Victor Campenaerts is onze persoonlijke laureaat.

Ter verduidelijking, onze quotering is niet puur op resultaten gericht, maar er is ook deels rekening gehouden met het verwachtingspatroon, de aanvalslust, het eventuele verrichte werk in dienst van kopmannen, het al dan niet uitrijden van de Giro, etc… 

9 / 10 
Victor Campenaerts
De werelduurrecordhouder van Team Qhubeka ASSOS veranderde in het tussenseizoen het geweer van schouder. De tijdrijder in Campenaerts maakte plaats voor de aanvaller. Een succesvolle switch waarmee de naar Gavere verhuisde Antwerpenaar tijdens het voorbije voorjaar al veel waardering oogstte, weliswaar toen nog zonder topresultaat. Die lijn trok hij door in de Giro en dat werd in de 15de etappe beloond met ritwinst. In Gorizia klopte Campenaerts Oscar Riesebeek in een sprint met twee. Zij waren de twee sterksten uit een vroege vlucht van vijftien.

8 / 10
Dries De Bondt – Tim Merlier – Harm Vanhoucke – Louis Vervaeke
De Bondt en Merlier maakten in de Giro hun debuut in een grote ronde. Mét succes. Belgisch kampioen Dries De Bondt toonde zijn tricolore quasi dagelijks en bewees een neus te hebben voor de juiste ontsnapping. Het leverde hem in Milaan zowaar een dubbele prijs op: De Bondt werd eindwinnaar van zowel het tussensprint- als het strijdlustklassement. Tim Merlier bevestigde zijn status als snelste Belg van het moment. In Novara pakte hij de eerste ritzege voor Alpecin-Fenix ooit in een grote ronde. Hij droeg een paar dagen de maglia ciclamino en spurtte ook in Termoli naar een derde plaats.

Louis Vervaeke (27) is terug van weggeweest. Na moeilijke passages bij Lotto Soudal en Team Sunweb vond hij zichzelf opnieuw uit bij Alpecin-Fenix. Vervaeke genoot de voorbije Giro van zijn vrije rol binnen de ploeg en zijn vierde plaats in etappe met aankomst in Sestola gaf hem vleugels. Finaal eindigde de Oost-Vlaming 20ste in Milaan, zijn beste resultaat ooit in vijf grote rondes.

In de laatste rit in lijn trok Louis Vervaeke nog eens in de aanval – foto: Cor Vos

Ook Harm Vanhoucke had wat tijd nodig om de overstap van de beloften naar de profs te verteren, met dat verschil dat de West-Vlaming nog altijd maar 23 is. Na een derde plaats op de Etna in de Giro van vorig jaar, ging Vanhoucke dit jaar voluit voor een ritzege, zonder klassementsambities. Een goede keuze die hem zonder val misschien wel winst in de Strade Bianchi-etappe naar Montalcino had opgeleverd.

7,5 / 10
Gianni Vermeersch – Quinten Hermans – Remco Evenepoel
Nog drie groterondedebutanten die elk op hun terrein toonden wat ze in hun mars hebben. Vermeersch en Hermans bewezen nog maar eens veel meer in hun mars te hebben dan veldrijden. Bij Gianni Vermeersch (28) leverde dat onder meer twee toptienplaatsen op in sprints, terwijl hij zich ook meerdere keren in de aanval mengde. Zijn slotweek viel een beetje in duigen door een zware val, maar hij beet wel door tot in Milaan. Ook Quinten Hermans liet zich meer dan eens zien in de aanval en sloot zijn debuutronde af met een 43ste plaats in het eindklassement. De Limburger is nog altijd maar 25 en ritwinst in een grote ronde lijkt een kwestie van tijd.

De avonturen van Remco Evenepoel zijn intussen al uitvoerig belicht in alle media. De torenhoge verwachtingen kon ’s lands grootste rondetalent nog niet inlossen. Maar in de eerste anderhalve week van deze Giro toonde de nog altijd piepjonge Vlaams-Brabander meer dan voldoende flitsen van zijn klasse om ons te laten geloven dat hij de komende jaren wel degelijk een rol van betekenis zal spelen in het groterondewerk. Mits wat extra schaafwerk aan zijn stuurmanskunst én een iets bredere basis, zal het niet lang meer duren vooraleer daarvan bevestiging volgt.

Evenepoel droeg een paar dagen de jongerentrui, ook al kwam die op papier rozetruidager Bernal toe – foto: Cor Vos

7 op 10
Iljo Keisse – Pieter Serry – Jens Keukeleire – Senne Leysen – Lawrence Naesen – Kobe Goossens – Jasper De Buyst – Jimmy Janssens
Keisse en Serry werkten hard in dienst van eerst Remco Evenepoel en daarna João Almeida. Eens te meer bewezen ze hun waarde voor Deceuninck-Quick-Step. Iljo Keisse als beschermheer van zijn kopmannen op het vlakke, Pieter Serry van zodra geklommen moest worden. Beiden haalden moeiteloos Milaan, waar Keisse overigens nog een knappe tijdrit uit de benen schudde. Serry werd onderweg afgeremd nadat hij aangereden werd door een volgwagen, maar dat weerhield hem er niet van zijn job naar behoren doen.

Ook Jens Keukeleire (in dienst van Carthy), Senne Leysen, Lawrence Naesen, Jimmy Janssens en Jasper De Buyst kregen in de Turijn de opdracht mee hun kopman(nen) bij te staan waar nodig. Dat deden ze allemaal voortreffelijk. De Buyst piloteerde Caleb Ewan naar dubbel ritwinst, Naesen droeg zijn steentje bij aan het veroveren van de bergtrui van ploegmaat Bouchard. Jimmy Janssens bewees in Alpe di Mera (19de etappe) dat hij over een grote motor beschikt. In deze zware bergrit finishte Janssens, ook al een debutant, als 26ste, in het spoor van onder meer Vincenzo Nibali, Diego Ulissi en Luis Léon Sanchez.

Kobe Goossens begon met vertrouwen aan zijn eerste Giro. Na een knappe prestatie in de Ronde van Romandië, waar hij het bergklassement won, hoopte de 25-jarige Goossens de lijn door te trekken in Italië. Dat leek aanvankelijk te lukken: in de etappe naar Ascoli Piceno hield hij goed stand in het peloton der klassementsrenners, twee dagen later trok hij in de aanval. In de rit naar Guardia Sanframondi werd Goossens zesde. Na een val in de 12de rit moest de klimmer van Lotto Soudal jammer genoeg de strijd staken.

Ook op weg naar Foligno trok Kobe Goossens nog in de aanval – foto: Cor Vos

6 op 10
Thomas De Gendt
Al jaren is Thomas De Gendt de veilige belegging bij Lotto Soudal. Elk seizoen wint De Gendt wel zijn rit in een of andere WorldTour-rittenkoers en probeert hij het meermaals in de aanval. Maar de voorbije Giro bleef De Gendt passief in het peloton. Vrij vroeg staken knieproblemen de kop op en daar geraakte hij niet meer van verlost. Uiteindelijk moest de Gaverenaar er na etappe 15 de brui aan geven. We kunnen alleen maar duimen dat het knieprobleem zich oplost tegen de start van de Tour en dat de wielerfan op Franse wegen opnieuw van De Gendts aanvalslust mag genieten.