Nico Dick

• dinsdag 24 mei 2022 om 09:56

Interview Exact een maand na zijn overwinning in Luik-Bastenaken-Luik hervat Remco Evenepoel de competitie in de Ronde van Noorwegen. En dat is niet om wat achteraan in het peloton te bengelen. “Mijn grote doelen in de tweede helft van het seizoen zijn de Ronde van Zwitserland en de Vuelta. Maar ik wil er ook hier het maximale uithalen. Een zege is altijd goed voor het kopje.”

Hoe zagen de weken na jouw overwinning in Luik eruit?
“Ik heb een week mijn fiets niet aangeraakt, op een chill ritje met wat vrienden van de ploeg na. Het was vooral family-time. Daarna ben ik naar Spanje afgereisd voor een hoogtestage. Ik trainde – best intensief – op zeeniveau, maar sliep vijftien dagen in een hoogtekamer. Vooral in functie van de Ronde van Zwitserland en de BK’s.”

Is een hoogtestage vier weken vóór Zwitserland niet te vroeg?
“Luik-Bastenaken-Luik kwam ook vier weken na mijn hoogtestage op de Teide. Ik heb uit het verleden geleerd dat ik snel weer goed ben na een hoogtestage, dat de conditie dan even blijft hangen en dat ze daarna nog een beetje omhoog gaat. Ik hoop nu op eenzelfde effect.”

Je bent snel weer goed, zeg je. Dan wil je ook in Noorwegen meteen knallen?
“Waarom niet? Vooral in de derde etappe wil ik er het maximale uithalen. Natuurlijk wordt het opnieuw even aanpassen. Al is het maar aan de temperatuur. Ik trainde de voorbije weken soms in 40 graden, terwijl het hier amper tien graden is en regent. Dat is een brutale overgang. Maar het parcours is zwaarder dan de voorgaande edities en dat is dan weer een pluspunt. Het is fijn om hier te kunnen starten.”

De Ronde van Noorwegen is een trapje lager dan de WorldTour. Start je dan met een ander gevoel?
“Nee. Ik ben gemotiveerd. Na een paar weken koers, krijg je toch snel weer die honger. En eenmaal op die fiets, wil ik er het maximale uithalen. Een zege is altijd goed voor het kopje, zeker richting de Ronde van Zwitserland. Ik hoop snel het goede gevoel te vinden. En ik heb ook nog geen wedstrijd gewonnen in Noorwegen. Dat vind ik ook wel leuk.”

Evenepoel met vriendin Oumi na zijn zege in Luik  – foto: Cor Vos

Er staan tien Worldteams aan de start, waaronder INEOS Grenadiers. Wie worden jouw concurrenten?
“Ik het het roadbook nog niet bekeken. Dat ga ik vandaag (gisteren, red) zeker nog doen. Maar ik heb hier Esteban Chaves al zien rondlopen. Die zal er bergop wel bij zijn. En INEOS zal ook wel iemand hebben die voor het klassement gaat.”

Tao Geoghegan Hart staat op de deelnemerslijst…
“Ah voila. Dat is zeker iemand om rekening mee te houden. Maar we moeten vooral vertrouwen in onszelf hebben. We staan hier niet met de sterkste klimploeg aan de start, maar het zijn stuk voor stuk wel sterke renners. Het wordt zaak de ploegmaats zo lang mogelijk te gebruiken en proberen niet in de problemen te komen zoals geïsoleerd te geraken zoals in de Brabantse Pijl. Van mijn kant wil ik Ethan (Vernon, red) bijstaan in de sprints. Eigenlijk is dit een soort verlengde van de stage, maar dan wel met het idee om voor een zo goed mogelijk klassement te gaan. Liefst winnen.”

Je hebt ongetwijfeld de finale van Luik-Bastenaken-Luik nog eens herbekeken. Heb je nog wat geleerd?
“Dat, als ik de benen heb, ik moet geloven in het plan van onze ploegleiders. Dat ik mag vertrouwen op de ploegmaats, die me in ideale omstandigheden hebben afgezet aan de voet van La Redoute. En dat ik niet bang moet zijn om aan te vallen op een belangrijk moment. Als ik de goede vorm heb, kan ik die inspanning daarna volhouden.”

Wat heeft dat veranderd in je hoofd?
“Er is toch een soort druk van mijn schouders gevallen. Een druk die ik niet eens echt voelde. Maar ik ervaar nu dat het toch makkelijker is om te trainen en naar de volgende wedstrijd te vertrekken. Er is een soort stress verdwenen. Een klassieker winnen geeft veel zelfvertrouwen en dat maakt het allemaal wat eenvoudiger.”

Zeg je nu dat je toch af en toe aan jezelf durft te twijfelen?
“Dat valt mee. Nu zeker niet meer. Met wat ik in Luik heb getoond, is het moeilijker mijn zelfvertrouwen onderuit te halen. Al zal het ook nu toch weer eerst zoeken zijn naar bevestiging en resultaten. Omdat dit toch weer anders koersen is. Meer en langer bergop.”

De Ronde van Spanje is toch het allergrootste doel voor deze tweede helft van het jaar?
“Daar reken ik Zwitserland ook bij. Daar werk ik naartoe zoals ik naar de Ronde van het Baskenland toewerkte. Het idee is om daar een heel stabiele wedstrijd te rijden en een mooi klassement. En om te zien hoe ik het doe in het hogere gebergte. Er is ook een tijdrit van 26 kilometer. Dat is dan toch weer anders koersen. Maar na Zwitserland volgt opnieuw een lange hoogtestage en via een aantal Spaanse wedstrijden gaat het dan naar de Vuelta. Hopelijk komt ook daar iets goeds uit.”

Remco Evenepoel, solo op weg naar Luik – foto: Cor Vos

Heb je de voorbije weken de Giro een beetje gevolgd?
“Elke dag. Ik volg heel graag grote rondes en probeer er uit te leren. Dat heb ik de voorbije twee weken ook gedaan.”

Wat heb je geleerd?
“Hoe de kopmannen indelen. Hoe ze hun eerste, tweede en derde week aanpakken. Dat is interessant om te zien. Ik volg Carapaz nauwgezet, hij won al eens de Giro. Ik zie dat hij niet twijfelt en durft te ondernemen. Ik zie ook Nibali steeds beter worden.”

Wellicht stelde je ook vast dat je minder wild met je krachten moet omspringen in de eerste week, zoals jij vorig jaar?
“Haha. Dat valt wel mee. Die tussensprints voor één seconde, dat is sowieso verleden tijd. In de toekomst blijf ik midden in het pak zitten om te kijken wie die secondes pakt. En ik zal er in mijn binnenste eens om lachen. In een grote ronde moet je je krachten zoveel mogelijk sparen. Dat zijn allemaal zaken die ik leer, ja. Hopelijk kan ik die toepassen in de Vuelta.”

Wie wint de Giro?
“Hindley geeft een goede indruk. Maar er komt nog een tijdrit aan. Carapaz is toch de betere tijdrijder van de twee. Almeida staat ook nog dicht. Ik verwacht nog spektakel en het kan nog meerdere kanten uit. Ah, jullie willen één naam? Doe dan toch maar Carapaz…”

Luik – foto: Cor Vos