Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Remco Evenepoel (met pijnlijke schouder) klaar voor vierluik: “Als ik tennisser was, was carrière voorbij”
Interview Feest bij de Belgische wielerfans, want Remco Evenepoel is terug! Vrijdagmiddag maakt de beste Belgische wielrenner van de afgelopen jaren zijn terugkeer in het peloton, na wat hij zelf eerder omschreef als de ‘zwaarste tijd uit zijn leven’. In aanloop naar zijn wederoptreden in de Brabantse Pijl praat Evenepoel de internationale pers, waaronder WielerFlits, bij.
Het verhaal van de tweevoudige olympische kampioen kennen we intussen allemaal. In december botste Evenepoel tijdens een trainingsrit immers op een portier van een Bpost-wagen. Zijn schouder was daarbij zwaar geraakt. “Al voor de tweede keer in één jaar tijd, viel ik op mijn schouder. Het was dezelfde schouder die ook werd getroffen bij mijn val in de Ronde van het Baskenland in april. Dat maakte het nog lastiger.”
“Daarnaast was ook de timing extra moeilijk. Ik kwam net uit een periode van rust en off-season. Iedereen was net begonnen met trainen, terwijl ik na mijn valpartij nog zes weken langer moest wachten en helemaal niets mocht doen. Dat was moeilijk om te accepteren. Moeilijker dan na mijn uitschakeling in de Ronde van Lombardije van een paar jaar terug. Dat gebeurde in een vakantieperiode met goed weer, waardoor ik gemakkelijk naar buiten kon gaan in de rolstoel of op krukken. Nu was het juist heel slecht weer in België en iedereen rondom mij was intussen ook bezig met zijn eigen leven en voorbereiding”, vertelt Evenepoel.
Heb je écht aan stoppen gedacht, zoals je op Instagram schreef?
“Natuurlijk. De blessures waren echt heel erg, de operatie was ook heel zwaar. Op een gegeven moment begin je dan te twijfelen: gaat die schouder ooit weer functioneren en voor honderd procent op niveau zijn?”
“Ik heb die boodschap trouwens heel bewust gedeeld. Het was een van de eerste berichten in de afgelopen maanden die ik zelf heb geschreven, omdat ik het niet slecht vind om te delen hoe het écht gaat en te tonen dat er ook moeilijke momenten tussen zitten. Ik wil geen masker opzetten, zodat mensen weten wat ze van mij kunnen verwachten. Mijn vrienden, familie en vrouw hebben me de laatste weken zien veranderen. Eerst ging het stevig bergaf, maar vanaf ik weer kon trainen ging het steeds beter. Nu volgt alleen nog positiviteit.”
Evenepoel in de Ronde van Lombardije, zijn laatste koers – foto: Cor Vos
Heb je tijdens je revalidatie veel van de duels tussen Tadej Pogacar en Mathieu van der Poel meegekregen?
“Ik ben ook een wielerfan, ik kijk die klassiekers al met veel plezier sinds ik kind ben. En ja, ik heb mooie gevechten tussen twee grote renners gezien. Tadej en Mathieu gaven me daarmee alleen maar motivatie om mezelf te pushen op training, om een beter niveau te halen en om met hen mee te strijden. Het geeft me zin om de volgende jaren ook in Milaan-San Remo en de Ronde van Vlaanderen deel te nemen. Maar dan lopen we wel heel ver vooruit. Eerst zal ik dit jaar nog door veel moeten gaan.”
Hoe ver lig je nu achter op je eigen schema?
“Dat is altijd moeilijk om terug te rekenen. Ik denk dat ik op 1 februari voor het eerst op de rollen heb getraind, maar het is moeilijk om daar uren te maken vergeleken met buiten rijden. De eerste maanden was het moeilijk om serieuze trainingen te doen. Vanaf ik naar Spanje ben gegaan met mijn vrouw, ben ik pas echt goed beginnen trainen met meer intensiteit. Wat zeker niet gemakkelijk was.”
“Ik had pas een maand training in de benen en ik voelde op dat moment dat mijn lichaam niet helemaal klaar was om intensieve trainingen te doen. We moesten alle intensieve trainingen dan implementeren in het trainingskamp op Sierra Nevada, waar ik de afgelopen twee weken grote stappen heb gemaakt. Eerder waren het vooral lange afstandstrainingen. Wedstrijden komen dus niet te vroeg, ik ben klaar om te racen.”
Maar de beste Remco Evenepoel gaan we in de Brabantse Pijl dus nog niet zien?
“Nee, ik ben zeker niet in topvorm, maar wel in een goede vorm om terug te koersen. Of dat voldoende is om Pogacar of Pidcock in de vorm van hun leven te kloppen, zal de komende dagen moeten blijken. Maar we zijn er nog niet. Ik ga de komende wedstrijden, maar ook de weken en dagen daarna gebruiken om stappen te maken richting mijn grote doelen van de zomer: dat zijn de Tour de France en kampioenschappen aan het einde van het jaar.”
Wat kan Evenepoel tegen Pogacar? – foto: Cor Vos
Baart je schouder, die bij de val het hardst geraakt werd, je nog zorgen?
“In eerste instantie wel, toen na enkele weken trainen bleek dat er een zenuw geraakt was. Mijn schouderspier werkt op dit moment nog altijd niet goed, maar voor wielrenners is die gelukkig ook niet zo belangrijk. Als ik een tennis-, volleybal- of basketbalspeler was geweest, dan was mijn carrière nu wellicht gedaan. Anderzijds, mijn hand, ribben en scapula zijn wel terug honderd procent. De longen ook. Mijn ligamenten zijn nog wat gevoelig, wat niet optimaal is, maar mijn benen kunnen terug draaien.”
Kan dat in koers nog gevolgen hebben op bijvoorbeeld de kasseien van de Hertstraat in de Brabantse Pijl?
“Als mijn arm in een stabiele positie zit en ik mijn stuur goed vastgrijp, is er geen probleem. Het is gevaarlijker als ik over een putje in de weg rijd en ik het niet verwacht. Dan zijn de spieren niet klaar om die impact te incasseren en kan het pijn doen. Maar wees gerust, ik ga die schouder door onze fysio’s goed laten intapen en stabiliseren. Gelukkig zitten er geen lange of snelle, vlakke kasseien in het parcours. Dit zou dus geen probleem mogen opleveren.”
Om dan binnenkort Tadej ook eens te kloppen?
“Dat moet ik in ieder geval proberen. Het is moeilijk, maar daar word ik door de ploeg wel voor betaald. Ik heb hem de voorbije weken geanalyseerd en iets proberen bij te leren over zijn typische stijl. Anderzijds ben je als renner vooral bezig met de beste versie van jezelf te worden. Dat is de enige manier hoe ik hem ooit in de Tour de France zal kunnen kloppen. Hij is wellicht de beste renner die er is geweest sinds Eddy Merckx, en het is voortaan aan ons om die positie aan te vallen.”
“Op korte termijn hangt veel af van hoe het gaat in de koers. Vrijdag probeer ik plezier te maken in de Brabantse Pijl, we passeren op één kilometer van mijn ouderlijk huis. Maar ik hoop dat ik dicht tegen mijn beste vorm aan zit in Luik. Als ik er niet in geloofde dat ik Tadej kon verslaan, moest ik niet starten. Ik heb de voorbije maanden goed getraind. Amstel Gold Race en Luik-Bastenaken-Luik zijn lange koersen. Luik ken ik goed, en de Amstel heb ik verkend. Ik hoop vrijdag vertrouwen te tanken, en dan vertrokken te zijn.”
Om te reageren moet je ingelogd zijn.