Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Rio 2016: Nibali, Henao en Porte komen niet ongeschonden uit wegrace
Valpartijen kenmerkten de finale van de olympische wegrace. In de voorste regionen kwamen Vincenzo Nibali en Sergio Henao ten val toen zij met Rafal Majka weggereden waren, terwijl Richie Porte eerder in de koers al zwaar gevallen was.
De Italiaanse kopman Nibali heeft bij de crash zijn sleutelbeen gebroken, bevestigde bondscoach Davide Cassani op Twitter. De Colombiaanse klimmer Henao brak bij diezelfde val zijn bekken. Tegen El Tiempo bevestigt de medische staf van het Colombiaans Olympisch Comité dat het geen gecompliceerde breuk is.
Richie Porte werd naar het ziekenhuis vervoerd en heeft zijn schouderblad gebroken. Daarnaast is hij bont en blauw van de kneuzingen. Dit betekent dat de Australiër een streep moet zetten door de olympische tijdrit van woensdag. “Ik ben teleurgesteld, maar gelukkig ben ik er niet slechter van af”, zegt Porte, die viel omdat hij uit moest wijken. “Ik kon geen kant op. Gelukkig zorgde een boom er voor dat ik niet in de afgrond viel.”
Ik volg het wielrennen sinds halverwege jaren '90 en weet nog dat vrijwel iedere Tour wel een renner in het ravijn kukelde.
Voor Nibali is het toch een soort karma: vallen, terwijl je onderweg bent naar een grote zege, en niemand die op je wacht.
Ik vraag me af in hoeverre die valpartij de uitslag heeft beïnvloed. Het leidende drietal zou samen beneden zijn gekomen, wellicht met Alaphilippe. Viel die overigens zelf, of reed hij in op (het circus rond) Nibali/Henao? Maar de groep Van Avermaet zat er volgens mij nooit heel ver achter.
Bijzonder idee. Ik zie het al voor me dat zo'n opblaasbare barriere los raakt en de weg op waait met een heel peloton in afdaling in aantocht.
Ik zeg helemaal niet dat renners veel meer vallen. Maar je hoeft in die afdaling niet te vallen. En dat deden ze de eerste twee keer dat ze daar langs kwamen ook niet.
Niet gekeken gister?
Dat was Uran.
Mijn gevoel is dat risico nemen in de afdaling verward wordt met 'meesterdaler'. In mijn ogen is het profiel van een meesterdaler een renner die zeer snel daalt t.o.v. zijn concurrenten en vrijwel foutloos onder komt (Kwiatkowski, Sagan, Sánchez, Pantano, Izagirre, Valverde, Uran).
Je hebt ook waaghalzen die tijd winnen door de grens te overschrijden en daardoor ook relatief vaak in de berm belanden of erger (Nibali, Alaphilippe).
Hoe vaak is bijvoorbeeld Alaphilippe al niet op z'n snufferd gegaan sinds begin juli? Ik herinner mij 3 afdalingen (twee in de Tour en eenmaal gisteren).
Op je materiaal vertrouwen is een eerste vereiste, bij sky wordt ook opvallend veel gevallen, ook bij 50/60 per uur. Een wiel met 32/36 spaken geeft enorm mee en blijft kleven ad weg, heel jammer hoe toppers hier de boot weer missen door commerciele belangen, niet de renner (seizoen om zeep)maar de opbrengst telt.
Terug de schoolbanken in jij! :P
Massa is traag, daar vlieg je dus juist eerder mee de bocht uit. (Denk aan vrachtwagens die de bocht niet halen omdat ze niet op tijd kunnen remnen) Qua wegligging maak gewicht natuurlijk wel uit maar dat kan een goede renner zelf beinvloeden door zijn gewicht te verplaatsen. Uiteindelijk drukt er nog altijd minimaal zo rond de 70kg op het wegdek, dat moet voldoende zijn. Ligt vooral aan de controle van de coureur zelf.
Waarom zijn er zoveel de controle kwijt dan, dat een carbon wiel niet meegeeft en staal/aluminium wel schijnen nog weinigen te begrijpen. Een renner van 70 kg op wielen van 400 gram lijkt me gewoon angstaanjagend bleek gister wel weer.
Ik geloof niet dat ze echt met wielen van 400 gram rijden, dat is onnodig omdat je fiets in totaal toch niet te licht mag zijn. Carbon kun je tegenwoordig in principe zo stijf of flexibel maken als je wilt. Vind zelf staal, titanium en alu ook wel charmanter materiaal maar daar gaat het niet om he.
Als er al meer gevallen wordt in het hedendaagse wielrennen ligt dat aan het feit dat het tegenwoordig makkelijker lijkt om in een afdaling het verchil te maken dan bergop. Dus gaan renners meer risico nemen.
Geloof me, carbon en flexibel zijn twee uitersten, reed ooit bij 85 ovder een kiezeltje zonder gevolgen, met carbon was ik gelanceerd.
Als ieder t verschil wil maken id afdaling is er geen verschil meer, hinault maakte ooit 2 min goed vanaf de iseran en stelde zelf zijn zadel ook nog even bij in de afdaling, meesterlijk.
Maar als ik t goed begrijp was Henao de oorzaak.