Niels Bastiaens

• dinsdag 16 november 2021 om 08:15

Interview Robbe Ghys (24) sluit deze week een spectaculair seizoen af met de Zesdaagse van Gent. Daarin krijgt de Lummenaar de kans om de afscheidnemende Kenny De Ketele (36) nog éénmaal te laten juichen voor zijn thuispubliek. “De afgelopen maanden waren intens, maar het besef dat ik nooit een olympische medaille zal pakken aan de zij van Kenny dringt nu wel door”, zegt Ghys in een gesprek met WielerFlits.

Eigenlijk draaide 2021 voor Ghys en ploegmaat De Ketele maar om één ding: die olympische medaille pakken in Tokio. Ondanks een knappe alles-of-nietspoging in het slot, moesten de twee zich tevredenstellen met plekje vier. Een chocolade medaille, zoals De Ketele het achteraf laconiek uitdrukte.

De teleurstelling was groot, maar met een bronzen plak op het WK ploegkoers en een etappezege in de Baloise Belgium Tour – nota bene in de sprint tegen Remco Evenepoel – heeft de allrounder veel moois om zich aan op te trekken. “Dat klopt. In het begin was ik trots. Nu nog altijd een beetje, maar het begint toch te wringen. Vooral omdat ik besef dat ik de kans op een olympische medaille nooit meer met Kenny zal beleven. Ik ga misschien nog eens kunnen terugkeren, maar het zal nooit hetzelfde zijn. Het voelt als een gemiste kans.”

Ghys voelt maar al te goed aan dat De Ketele het beste in hem naar boven haalt. “De afgelopen maanden waren heel intens. We zijn veel samen op pad geweest, we hebben talloze trainingen en stages samen afgewerkt. Op die momenten ben je 24 op 24 bij elkaar. Zo hebben we elkaar nog beter leren aanvoelen, binnen en buiten de koers. Op de fiets zijn we sowieso ongeveer dezelfde types. Het is niet zo dat de ene supersnel is en de andere veel inhoud heeft. Ik denk dat, juist omdat we twee dezelfden zijn, we zo goed samen passen. Dat maakt het leuk koersen.”

Parijs 2024
Net daarom geldt het stoppen van De Ketele ook voor Ghys als een scharniermoment in zijn loopbaan. Hij moet namelijk op zoek naar een nieuwe koppelgenoot. De Ketele noemde in een interview met WielerFlits eerder al Fabio Van den Bossche en Lindsay De Vylder als kandidaten voor Parijs in 2024, maar zelf is Ghys daar nog niet zozeer mee bezig. “Ik ben zeker dat we een waardige opvolger gaan vinden, maar ik wil vooral nog genieten van onze tijd samen.”

Ghys (rechts) moet op zoek naar een nieuwe vaste partner – foto: Cor Vos

“De ploegkoers op de Olympische Spelen van Parijs is sowieso een hoofddoel, maar ik moet in de eerste plaats mijn eigen selectie proberen af te dwingen. De Belgische bond heeft op elk toernooi gezien dat ik er sta, maar dat is nog geen garantie. En de andere jongens, dat zijn geen verrassingen natuurlijk. Fabio, Lindsay,… die zijn op alle trainingen aanwezig. Maar met wie we naar de kampioenschappen gaan, dat is toekomstmuziek – en niet aan mij om te beslissen.”

Wegambities
Zei De Ketele op onze site over zijn Limburgse compagnon: “Zijn labotesten zijn van een ongelooflijk niveau. Zonder gène zeg ik WorldTour-niveau. Ik denk dat, als ze zijn testwaarden zouden zien, ze direct aan de deur zouden staan om Robbe in te lijven.”

Geen mis te verstane woorden, die ook bij Ghys zelf zijn binnengekomen. “Dat was fijn om te lezen. En in zekere zin heeft hij ook gelijk: ik kan goed uit de voeten in zo’n labotest. Ik denk dat 2022 een goed moment is om eens te kijken waar mijn limieten liggen op de weg. Ik heb nog nooit een volledig seizoen op de weg afgewerkt, altijd maar in korte blokken. Dus is het spannend om te kijken wat ik kan brengen.”

Voorlopig is zijn ritwinst in de openingsetappe van de Baloise Belgium Tour de enige referentie. “In zekere zin was het verrassend dat ik daar won, maar ook weer niet. Op dat moment vertrok ik bijna naar de Spelen en was ik op een niveau dat mijn topvorm benaderde. Maar ik weet van mezelf wat ik kan en ik denk dat dat meer is dan wat ik daar heb getoond. Nu wil ik bevestigen.”

Iemand als Michael Mørkøv, die na een schitterende Tour de France vlotjes overschakelt naar de pistefiets en vervolgens de olympische en wereldtitel in de ploegkoers pakt, is het levende bewijs dat de combinatie piste-weg mogelijk is. “Maar nu noem je wel een speciale. Zo zijn er geen vijf”, lacht Ghys. “Maar je hebt ook Roger Kluge en Jasper De Buyst, die een beetje hetzelfde doen. Ik hoop ook naar die standaard te evolueren en op de weg een goede basis aan te leggen, om dan op de juiste momenten de omschakeling te maken naar de piste voor de belangrijke afspraken.”

In Gent zijn De Ketele en Ghys de titelverdedigers – foto: Cor Vos

Voor Ghys is het alleen nog zoeken in welke wedstrijden hij het best tot zijn recht komt. “Massasprints zijn alleszins niet mijn specialiteit. Eerder hellingen van een twee- à drietal minuten, daar liggen mijn betere waardes. Daarom kijk ik al uit naar de koersen op Mallorca in het begin van het jaar. En koersen in de zomer als de Baloise Belgium Tour. Het voorjaar is minder mijn ding. Ik presteer nooit goed in de koude, dus dat wordt moeilijk.”

Zesdaagse
Maar eerst: de Zesdaagse van Gent. Waar plaatst de titelverdediger die, na een jaar grote afspraken als een WK en Olympische Spelen? “Je kan dat moeilijk vergelijken, want het is een totaal andere inspanning. Niet één keer vijftig minuten, maar zes dagen volle bak. Sowieso is het een heel mooi evenement. Voor bijna elke baanwielrenner in België is de Zesdaagse een van de belangrijkste afspraken van het jaar. Het is een unieke kans om eens voor eigen volk te schitteren.”

Voor Ghys wordt het bovendien zijn laatste wedstrijd ooit aan de zijde van De Ketele. Als alles goed gaat, ten minste. Door de stijgende coronacijfers was de organisatie al genoodzaakt om een volledige mondmaskerplicht en een verbod op indoor consumpties aan te kondigen. “Ik hoop echt dat het daar bij blijft. Mocht de Zesdaagse niet door kunnen gaan, dan zou ik heel teleurgesteld zijn. Ik wil heel graag in schoonheid afscheid nemen met Kenny.”

“Zeker omdat het een van de eerste keren is dat we voor de volle honderd procent naar Gent hebben kunnen toeleven”, zegt Ghys nog. “Meestal is het in deze periode van het jaar altijd heel druk met de wereldbekers, maar omdat het protocol is aangepast, valt dat nu weg. We hebben een voorbeeldige voorbereiding kunnen doen. Dat voelt goed, ik voel me er volledig klaar voor.”

Al wordt het wel zaak om man in vorm Michael Mørkøv en ploegmaat Lasse Norman Hansen te slim af te zijn. “Mørkøv zal niet te stoppen zijn, dat is nu al duidelijk. Maar een ploegkoers rijd je met twee, hé. Wij moeten proberen om zijn ploegmaat op een of andere manier te vermoeien. Dat is de tactiek. Lukt het niet, dan is dat ook geen schande, maar we gaan voor de winst.”