Niels Bastiaens

• dinsdag 6 juli 2021 om 08:00

Interview Sean De Bie is opnieuw vertrokken, dachten we na zijn tweede plaats in de Tour du Finistère. De 29-jarige Kempenaar doorstond de afgelopen jaren alle mogelijke lichamelijke grillen en moest vaker dan hem lief was van de zijlijn toekijken. “Maar de afgelopen weken werd ik slechts teruggeslagen door allergieën. Het was wachten op regen, en dat is nu eindelijk het geval”, zegt De Bie aan WielerFlits bij de 2 Districtenpijl.

Het pechverhaal van De Bie is inmiddels voldoende gekend. Een zware val op training leverde hem in 2019 gebroken ribben, een barstje in het borstbeen, breuken in zijn schouderblad, een gekneusde long en milt én een bekkenbreuk op. Vooral de rug- en bekkenproblemen bleven hem nog een tijd lang achtervolgen. Maar toen hij daar dankzij de rust tijdens de coronacrisis eindelijk komaf mee maakte, kwamen er dit voorjaar knieproblemen op de proppen.

Bijna glorie in Finistère
Des te mooier om te zien was het toen De Bie op Franse bodem weer op zijn best voor de dag kwam. Alleen Benoit Cosnefroy was een tikkeltje sneller in een millimetersprint, nu een aantal weken terug. “Het gekke is: ik wist de dagen voordien zeker dat ik daar mee zou doen om de prijzen. Ik ben iemand die mijn lichaam heel goed aanvoelt, ik heb nog nooit een koers ‘zomaar’ gewonnen. Er gaat altijd een speciaal gevoel aan vooraf, ook al had ik nog geen goede resultaten gereden. Het was heel plezant om nog eens op die manier naar een koers te kunnen toeleven.”

“Het moest natuurlijk wel wat meezitten in koers om mijn verwachtingen waar te maken”, vertelt De Bie. “Uiteindelijk ging alles perfect. Ik had vertrouwen in de laatste kilometer, die bovendien redelijk steil was. Dat was iets wat mij moest liggen, zo’n minuut à anderhalve minuut all out bergop. Alleen kom ik dan een paar centimeter te kort, dat is jammer, maar ook de bevestiging dat ik goed bezig was. Met Hongarije en Ruddervoorde in de benen was ik klaar voor meer.”

Alleen stak er vervolgens een nieuw probleem de kop op: de pollen. “Dat zorgt altijd voor allergieën bij mij. De maand juni is altijd de periode van de graspollen, wat redelijk extreme symptomen bij mij oplevert en voor miserie zorgde. Dat is ambetant en frustrerend, waardoor ik na het BK drie dagen geen fiets heb aangeraakt. Nu is het beter, sowieso. Het was wachten op de regen, maar die kwam er maar niet.”

Overambitieuze trainer
Een mens zou bijna de moed beginnen te verliezen, na ook een voorjaar dat helemaal de mist in ging door knieproblemen én… een overambitieuze trainer. “Door te veel training kwam ik telkens oververmoeid aan de start van de eendagskoersen. Terwijl ik had aangegeven dat het rustiger aan moest op training, bleef de trainer wel duurtrainingen op mijn schema zetten. Trainingen die totaal geen zin hadden voor mij. Je volgt die dan toch, bijna uit miserie, maar beter word je er niet van. Ik heb dan gezegd: stuur me maar gewoon naar Turkije. En sindsdien voel ik me best goed.”

“Een renner kent zijn eigen lichaam altijd het beste”, aldus de 29-jarige allrounder. “In principe heb ik helemaal geen trainer nodig om te weten wat ik moet doen en wat niet. Misschien is een trainer hebben wel goed om wat zelfdiscipline te creëren, om iets voor handen te hebben wat je moet volgen. Maar anderzijds is het essentieel om te luisteren naar je lichaam en daar op voort te bouwen.”

Mogen we dan concluderen dat alle problemen eindelijk achter de rug zijn? “Ik merk in ieder geval grote verschillen. Ik heb heel lang liggen sukkelen met mijn rug, naar mijn gevoel al sinds 2016. Ik moest twee keer per week naar de osteopaat en zelfs dan had ik nog last. Nu ben ik één keer naar de kiné geweest in twee maanden. Dat is best wel een verademing en tof om van verlost te zijn. Het zorgt ook voor meer plezier op training en minder stress naast te fiets. Ik kan alles veel rustiger bekijken nu. Vroeger zou ik in bepaalde situaties gezegd hebben: voor mij hoeft het niet meer. Nu laat ik het hoofd niet meer hangen.”

Weg bij Bingoal WB?
Het zou ook fijn zijn als De Bie zich geen zorgen meer zou moeten maken over een nieuw contract. “En zelfs daarvoor moet ik weinig stress hebben. Ik weet al wat ik ga doen, maar ik mag het nog niet zeggen”, lacht hij nog mysterieus. Het trainerverhaal doet alvast vermoeden dat hij de fluogele troepen van Bingoal Pauwels Sauces WB niet trouw zal blijven.

Na een kletsnatte 2 Districtenpijl, die vroeg werd stilgelegd, is het voor De Bie uitkijken naar de Volta Limburg Classic. “Daarna is het nog afwachten wat ik rijd, want ik krijg begin augustus mijn tweede vaccin. Ik hoop wel goed te zijn in de Belgische najaarskoersen zoals de Druivenkoers, Rondom Leuven, de Antwerp Port Epic. We gaan proberen om daar nog eens een prijs te rijden.”