Interview Bij Belgian Cycling is klimtalent ontdekken al een paar jaar een prioriteit, en met de successen van Remco Evenepoel en Cian Uijtdebroeks begint dat nu zijn vruchten af te werpen. Development coach van de Belgische wielerbond, Serge Pauwels, volgde de jongste van de twee afgelopen week in de Ronde van de Toekomst, en zag dat het goed was. “Niet alleen Cian zelf, maar heel de ploeg presteerde subliem. Hier kunnen we op bouwen”, vertelt Pauwels aan WielerFlits.

Cian Uijtdebroeks als nieuwe laureaat van de Ronde van de Toekomst, dat mag uit verschillende invalshoeken uniek heten. Niet alleen is het toptalent de jongste l’Avenir-winnaar ooit, ook klaart hij dat kunstje als eerste Belg sinds Jan Bakelants in 2008. “Dat we iets unieks beleven, daar heb ik de renners zondagavond meteen attent op gemaakt. We hebben tijd gemaakt om samen met de groep een foto te nemen en er even bewust bij stil te staan. Over een paar jaar gaan we naar deze week terugkijken en zeggen: het is iets heel bijzonders wat we daar hebben verwezenlijkt.”

“Voor mij is deze ronde nog steeds dé waardemeter van de beloftecategorie. Zowel qua deelnemersveld – welk toptalent is hier niet? – als qua parcours is dit het summum. Er wordt op elk terrein gekoerst, met als apotheose die drie dagen in de Alpen. Misschien is het qua afstand minder lastig dan de Alpenritten in de Tour de France, maar als je op de Col de l’Iseran tot op 2700 meter klimt, weet je dat de renners tot het uiterste worden gedreven.”

Pauwels, development coach bij Belgian Cycling, begeleidde Uijtdebroeks en co niet alleen tijdens, maar ook voorafgaand aan de Toekomstronde. “Omdat Sven Vanthourenhout aanwezig moest zijn bij de Europese kampioenschappen, wist ik al vrij vroeg dat ik hier ploegleider zou zijn. Cian Uijtdebroeks had toen al aangegeven dat hij van deze ronde zijn grootste doel van het jaar wilde maken, wat ervoor zorgde dat we alle tijd hadden om alles in de puntjes voor te bereiden.”

Toekomstronde-winnaar Cian Uijtdebroeks – foto: Cor Vos

Basis in Les Lacs
“Dit is geen toevalstreffer”, benadrukt Pauwels. “Twee weken voor de ronde zijn we met de ploeg samengekomen voor een korte stage. Ideaal om al een hechte groep te smeden en afspraken te maken. Lennert Van Eetvelt en Cian zouden op gelijke hoogte aan de wedstrijd beginnen en tot de Alpen niet voor elkaar moeten werken, met als hoofddoel dat algemeen klassement. De andere jongens zijn allemaal nog geen prof, maar wél heel ambitieus. Niet altijd simpel om die jongens op één lijn te krijgen, daarom gaven we jongens als Alec Segaert ook de vrijheid om in een vlucht mee te gaan.”

Op die stage, die doorging in Les Lacs de l’Eau d’Heure, legden Pauwels en co de basis voor de belangrijkste dag in de Toekomstronde. “Het was duidelijk dat we vooral aan de ploegentijdrit moesten werken. In Les Lacs hebben we een aantal keer een simulatie gedaan aan wedstrijdtempo, specifiek nagedacht over de volgorde en wie hoelang op kop rijdt. Er werden foutjes gemaakt, maar dat was juist positief, want in koers verliep alles perfect. Alec Segaert zei achteraf dat hij nog nooit zo’n goede ploegentijdrit had gereden, en iedereen was euforisch. De Duitsers, waarvan er al drie prof zijn en echte specialisten, reden twee seconden sneller. Terwijl wij Lecerf van 52 kilogram en Thibau Nys, die dit nog nooit had gedaan, in de ploeg hadden.”

De euforie sloop in de Belgische ploeg en de trein voor de drie Alpenritten bleek vertrokken. “Daags nadien zag ik Cian met een enorm vertrouwen rondrijden. Er bleef twintig man bij elkaar en de verschillen waren niet bijzonder groot, maar het was prettig om hem te horen zeggen dat het voor hem een makkie was. Daarna hebben we een plan gesmeed voor de Alpenritten en hij heeft dat allemaal tot op de kilometer juist uitgevoerd. Waar we zouden aanvallen, hoe hij het zou aanpakken: het ging allemaal volledig volgens plan. Alleen jammer dat we met de zieke Lennert Van Eetvelt een sterke pion misten, maar Lecerf heeft dat werk voorbeeldig overgenomen.”

Alec Segaert (rechts) met Cian Uijtdebroeks – foto: Cor Vos

Focus en plezier
Het vertrouwen van Pauwels in zijn poulain blijkt oneindig groot. Zelf sprak de in Hannuit woonachtige renner al de ambitie uit om ooit ook het geel in de Tour te veroveren. Daarmee zou hij in de voetsporen treden van Tadej Pogačar (2018) en Egan Bernal (2017), die eerder de Ronde van de Toekomst wonnen. “Hij mag ambitieus zijn, ook omdat hij nog zo veel marge heeft. Hij is heel goed bezig en moet gewoon blijven voortwerken zoals nu. Maar neem nu zijn voeding. Natuurlijk let hij daar op, maar hij heeft zelf aangegeven dat hij daar pas binnen drie jaar obsessief mee bezig wil zijn. Dan wil hij eens écht scherp staan voor een grote ronde.”

“Maar wat ik als Cian zijn grootste kwaliteit zie, is zijn perfecte combinatie tussen enerzijds een enorme focus, en anderzijds veel plezier beleven aan de sport. Hij is iemand die naar een doel kan toeleven als geen ander, maar alles wat hij doet, gaat met de glimlach. Een gouden combinatie en het teken van passie. Ik herinner me een tweedaagse stage in de Ardennen met Belgian Cycling. Toen wilde hij de week voordien met mij heel het traject van die stage overlopen, zodat hij de blokjes op training optimaal kon indelen. Maar op stage zelf was hij degene die een muziekbox mee had en schlagermuziek door de boxen ramde om alle andere juniores te motiveren.”

Daarom vreest Pauwels niet voor de toekomst van Uijtdebroeks. “Ik denk niet dat we hem hier volgend jaar nog terug gaan zien. De wattages die hij deze week heeft gereden, leunen nu al dicht aan tegen de betere profs. Bij BORA-hansgrohe heeft hij een ideale omgeving gevonden, waar hij perfect zijn grenzen kan aftasten. Liefst zo veel mogelijk voor zichzelf. Ik denk dat ze hem bij BORA-hansgrohe hongerig zullen willen houden, en dan is het belangrijk dat hij leert denken als een kopman. Dus zullen ze stap voor stap de koersen waar hij uitgespeeld wordt, verhogen.”

Ook Evenepoel is al lang met Belgian Cycling op pad – foto: Cor Vos

Klimtraject
Maar Uijtdebroeks is niet alleen: hij maakt deel uit van een hele nieuwe generatie Belgische klimmers, waarvan hij en Remco Evenepoel de exponent zijn. Met Mauri Vansevenant, Ilan Van Wilder, Maxim Van Gils, Sylvain Moniquet en de eerder genoemde Van Eetvelt en Lecerf, is er meer sterk klimvolk op komst. Niet toevallig, want zo’n zeven jaar geleden begon Belgian Cycling met haar klimproject. Via enkele simpele testjes in de Ardennen ging trainingscoördinator Erwin Koninckx op zoek naar talent dat in de vlakkere wedstrijden niet tot haar recht kwam.

“Voor een stuk zullen ze daar wel de basis hebben gelegd voor deze generatie. Mentaal is het voor jonge renners heel belangrijk dat ze het gevoel krijgen dat er iets met hun talent gedaan wordt. Neem nu Lecerf. Mocht die met zijn 52 kilogram enkel kermiskoersen rijden, dan werd hij nooit ontdekt. Terwijl hij nu een mooie toekomst tegemoet gaat. Ook Uijtdebroeks en de andere jongens die nu presteren, zijn daar ooit begonnen.”

Dat klimtraject stopt overigens niet na de Ardennentesten. “Alle renners krijgen een rapport mee waarin analytisch wordt vastgesteld: waar bevind ik mij ten opzichte van mijn leeftijdsgenoten en waar moet ik naartoe werken? Remco is ooit met een aftandse fiets die klimtesten komen doen. Toen zei de trainingscoördinator al: zijn tijd is niet spectaculair, maar ik zie wel dat hij nog kan vermageren. Ze zagen potentieel en zo hielden ze hem gemotiveerd. Later organiseren we met de beste jongens activiteiten zoals stages, klimtesten in de Vogezen en nemen we hen mee naar jeugdkoersen op zwaar terrein als de Classique des Alpes en de Coupe d’Europe des Grimpeurs. We willen de jongens met talent zo veel mogelijk kansen geven in koersen waar ze iets kunnen. Ik denk niet dat we nog tien jaar zullen moeten wachten op de volgende Belgische winnaar van de Toekomstronde.”