Niels Bastiaens

• vrijdag 20 mei 2022 om 12:46

Interview Stan Dewulf keert dit weekend terug naar de Boucles de l’Aulne, de Franse 1.1-koers waar hij helemaal aan het einde van vorig jaar zijn eerste profzege boekte. De 24-jarige renner uit Stavele hoopt er het goede gevoel terug te vinden, na een minder voorjaar. “Je kunt wel zeggen dat die Franse 1.1-koersen slechts voorbereidingskoersen zijn, maar ik denk dat je alles moet meepakken wat je kunt”, zegt Dewulf aan WielerFlits.

AG2R Citroën stuurt dit weekend in de Tour du Finistère en Boucles de l’Aulne (allebei UCI 1.1) meteen haar grote kanonnen op pad. Naast Dewulf kleuren onder anderen Greg Van Avermaet en Clément Venturini de selectie van de Franse grootmacht.

Bij de ploeg hebben ze dan ook iets goed te maken. Het begon allemaal zo mooi met een derde en vierde plaats in de Omloop Het Nieuwsblad voor Van Avermaet en Oliver Naesen. Ook Dewulf deed zijn duit in het zakje tijdens de Ruta del Sol, en in semiklassieker Le Samyn (vierde) had hij zomaar kunnen winnen. Daarna dook het pechmonster op en zagen we nooit meer de beste versie van de kopmannen.

Eerst en vooral moet ik je proficiat wensen: je hebt deze week in Ruddervoorde gewonnen. Hoe hoog schat je dat in?
“Het gevoel van winnen is altijd plezant. Ik weet anderzijds ook wel dat het ‘maar’ een kermiskoers is en dat ik niet word betaald om dat soort koersen te winnen. Maar ik ben zelf van West-Vlaanderen. Eens in eigen regio te winnen, geeft sowieso een leuk gevoel. Het parcours was ook voldoende lastig en de wattages lagen tamelijk hoog. Ik heb er dus een mooie dag gehad. En zo zorg ik ervoor dat ik mijn killersinstinct niet verlies, hé.”

Vrees je dat dat het geval is na een moeilijk voorjaar?
“Goh, ik denk dat iedereen het er over eens is dat het allemaal een tikkeltje meer mocht zijn. Als ik eerlijk ben, moest dat wel met iedereen die we aan boord hebben. Voor zowel Greg, Oliver als mezelf was het gewoon niet goed genoeg. Natuurlijk, iedereen heeft zijn verhaal van ziekte en pech, maar puur objectief mocht het zeker iets meer zijn.”

Allemaal het gevolg van die ziekte tijdens Parijs-Nice?
“Helaas wel. Daarna heb ik nooit meer het gevoel van voordien gehad. Of dat dan effectief aan die griep tijdens Parijs-Nice ligt, is lastig om te zeggen. Maar puur objectief heb ik nooit meer het gevoel van voor Parijs-Nice gehad. Mijn waardes in de Ruta del Sol, Le Samyn en die waaierrit in Parijs-Nice lagen echt hoog. Misschien hebben we het na die ziekte niet juist aangepakt.”

Hoe bedoel je?
“Misschien hadden we iets langer de riem eraf moeten laten. Nu ben ik snel koers na koers beginnen afwerken. Het was misschien niet verstandig om dan toch te willen koersen en juist onder je niveau te blijven. Dan hadden we eerder één of twee wedstrijden moeten schrappen, om beter terug te keren. Dat zijn lessen die we moeten meenemen naar de toekomst.”

In Dour behaalde Dewulf zijn beste uitslag – foto: Cor Vos

Hoe frustrerend was die periode dan voor jou? Want ook vorig jaar viel je voorjaar tegen.
“Eerlijk? Op het einde van de klassiekers was ik echt gefrustreerd. Laat ons zeggen dat het soms niet plezant geweest moet zijn om mijn vriendin te zijn. Ik vond het nog frustrerender dan vorig jaar, omdat ik zo goed aan het seizoen was gestart en helemaal klaar leek om een supergoede campagne af te leggen. Maar dan geraak je in het sukkelstraatje en volgen er gewoon geen resultaten.”

“Koers na koers begint dat meer en meer te wegen, omdat je de hele winter zo hard hebt gewerkt. Ik probeerde mij geen druk op te leggen, maar er zat behalve in Le Samyn niet één wedstrijd tussen waar ik mijn stempel heb kunnen drukken op de koers of iets heb kunnen tonen. Dat is echt niet plezant.”

Ben je na het voorjaar meteen aan deze maand mei en koersen zoals de Boucles de l’Aulne van dit weekend beginnen denken?
“Ik ben er een week uit geweest. Een soort reset na het voorjaar had ik echt nodig en heeft me veel deugd gedaan. Daarna heb ik drie weken de tijd gehad om terug op te bouwen, en natuurlijk kijk je dan uit om terug te keren naar de plek waar je het jaar voordien hebt gewonnen. En nu ik in Ruddervoorde heb gewonnen, is de goesting nog groter.”

Is winnen het enige doel?
“Zeker. We zijn een WorldTeam, dus in die 1.1’s moeten we de ambitie hebben om te winnen. We hebben er ook de ploeg voor en het zijn allemaal lastige koersen. Ik vergelijk ze altijd een beetje met de Exterioo Cycling Cup bij ons. Daar zijn het vooral de Belgische ploegen die aan de start staan, hier is het de Coupe de France die leeft. Ik herinner me nog hoe Cofidis, Groupama-FDJ en onze ploeg in die koersen vorig jaar voor elk puntje in die Coupe de France lagen te knokken. Wij hebben dat klassement vorig jaar gewonnen met Dorian Godon en dat was echt belangrijk.”

Maar het echte hoofddoel is jezelf in de Tourselectie rijden?
“Goh ja. Je kunt wel zeggen dat die Franse 1.1-koersen slechts voorbereidingskoersen zijn, maar ik denk dat je alles moet meepakken wat je kunt. Het hele voorjaar is weer snel gepasseerd. Voor je het weet is het weer het einde van het jaar en heb je maar weinig goede resultaten. Maar ja, de Dauphiné en de Tour wil ik echt graag rijden. Maar je moet ook die selectie eerst afdwingen. Als je hier kan meedoen voor de prijzen, wordt dat alleen maar gemakkelijker. En als je wint, pakken ze u dat niet meer af. Het is ‘maar’ een 1.1, maar het is niet gemakkelijk om er eentje te winnen.”

Hoe wordt die Tourselectie gemaakt? Er is een ruime voorselectie en in mei en juni kijken ze wie zich in de kijker rijdt?
“Dat is het principe bij ons in de ploeg, maar dat is bijna overal het geval. Het is aan mij om mij in de komende koersen te bewijzen, en zeker in de Dauphiné. Mijn doel is om een zo hoog mogelijk niveau aan de dag te leggen, maar ik ga mij er niet te druk te in maken. Ik ga nooit zeggen dat ik naar de Tour moét. Ik heb in mijn hoofd dat ik het graag wil, maar dan moet ik een goede vorm halen en er alles voor doen. Als het niet lukt, kan ik mezelf ook niets verwijten.”