Stefan Küng kon zichzelf na de WK-wegwedstrijd niets verwijten. De Zwitserse tijdrijder had er alles aan gedaan om zijn medevluchters Mads Pedersen en Matteo Trentin los te rijden, maar zij bleken sterk genoeg om te volgen. “Ik had het niet beter kunnen doen.”

Nadat de elf vroege vluchters waren ingelopen, sloeg Stefan Küng een gaatje samen met Lawson Craddock. De twee aanvallers reden een tijdje samen vooruit, maar kregen op 46 kilometer van de streep gezelschap van Mads Pedersen. De Deen ging erop en erover, waarna alleen de Zwitser in staat was om zijn wagonnetje aan te haken. Korte tijd later zagen zij ook Mike Teunissen en Gianni Moscon aansluiten.

Teunissen kwam vooraan in de problemen, maar vanuit het peloton staken Mathieu van der Poel en Matteo Trentin dan over. De vijf mannen vooraan moesten toen nog zo’n 25 kilometer afleggen. “Toen ik aanzette zag ik dat het goed was om vooraan te zitten”, blikte Küng terug. “En toen Van der Poel, Trentin en Pedersen erbij kwamen, voelde ik dat ik nog wat in de benen had, terwijl de anderen moe waren.”

Aanval
Van der Poel stortte in de laatste ronde plots in en ook Moscon viel weg, waardoor Küng samen met Pedersen en Trentin overbleef in de titelstrijd. De Zwitser versnelde op vijf kilometer van de finish, maar zijn medevluchters bleven in zijn wiel. “Aan het einde realiseerde ik me dat ik mogelijk de sterkste was en voor de laatste klim zei ik tegen mezelf: ik moet er alles aan doen om weg te komen”

“Ik moest het op zijn minst geprobeerd hebben. Ik gaf alles en met de aanmoedigingen van de toeschouwers nam de adrenaline toe. Ik ging voluit, maar Trentin en Pedersen waren sterk genoeg om me te volgen. Met zijn drieën gingen we naar de finish, maar in de sprint had ik niets meer, ik was leeg. Ik pakte de derde plaats, maar heb nergens spijt van. Ik stelde mezelf op de proef en ik had het niet beter kunnen doen.”