Interview Massasprint in de voorlaatste rit van de Ronde van Wallonië, gisteren. En dan ook weer niet, want het peloton bestond uit amper 60 renners. Vandaar ook dat Stijn Steels (uiterst links op de foto) er zich ‘voor een keertje’ tussen gooide. “Normaal doe ik dat nooit. Maar nu had ik mij er op ingesteld.”

“Er is vandaag immens hard gefietst”, vertelde Stijn Steels in een eerste reactie na de finish in Lierneux. “Met de wind en al die hellinkjes onderweg, we hebben echt zwaar afgezien. Vandaar ook dat het peloton zo zwaar werd uitgedund. Toen ik rondom mij keek, zag ik dat ik zowat ‘de dikste’ was die er nog zat (lacht, red.). Tja, dan heb ik ook kans om de rapste te zijn, redeneerde ik. Ik smijt me er eens tussen.”

Steels is altijd al een goede sprinter geweest. “Zeker als er met een kleine groep gespurt wordt, lukt me dat meestal aardig. Pelotonsprints zijn echter niet aan mij besteed. Veel te gevaarlijk. Af en toe eens in een kermiskoers, maar niet in UCI-wedstrijden. Vandaag wilde ik het een keer proberen. Ik had me er in de finale mentaal op ingesteld. Ik heb nu al zoveel afgezien, dan kan ik maar beter meedoen.”

“Even dacht ik zelfs dat ik kon winnen. Ik kwam er goed uit. Ik geraakte op snelheid. Maar dan schoot mijn versnelling een, twee keer over, waardoor ik die extra versnelling in de laatste honderd meter niet meer had en ik bleef hangen. Jammer. Maar eigenlijk ben ik hier wel heel content mee, hoor.”