Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Stikkapotte Reusser over beslissend moment op de Baneberg: “Ik viel niet aan”
Marlen Reusser pakte zondag op indrukwekkende wijze de zege in Gent-Wevelgem. De Zwitserse van SD Worx reed op meer dan veertig kilometer van de streep weg bij de concurrentie en hield haar inspanning vol tot op de streep. “Ik ben superblij, maar ik ben zo moe dat ik er met mijn hoofd nog niet helemaal bij ben”, zei ze in het flashinterview na afloop.
“Ik viel niet aan”, vertelde ze over het moment dat ze wegreed op de Baneberg. “Ik dacht dat we misschien voor een beetje schifting konden zorgen, dat we er misschien een kleine groep van konden maken. Maar er zat niemand in mijn wiel. Toen dacht ik: laten we gewoon wat proberen. Het was heel, heel zwaar. Vooral mijn armen. Ik kan mezelf niet eens aankleden, ik ben helemaal af.
Wat dacht ze, nadat ze alleen was weggereden? “We hebben zo’n sterk team, we hadden misschien wel zes kaarten om te spelen. Dus op een gegeven moment moesten we wat doen. We hadden zo’n overtal in deze groep, ik denk dat we er met bijna het hele team zaten. We moesten het spel dus spelen, maar ja, ik dacht zeker: het is nog wel heel ver naar de streep”, lachte Reusser.
In de laatste vijf kilometer dreigde het nog even fout te gaan voor Reusser, die een verkeerde afslag nam. Ze kon gelukkig snel omkeren en haar weg vervolgen. “Ik weet niet wat daar gebeurde, ik zag de mensen die de richting aangeven niet. Ik ging rechtdoor. Dat was mijn fout, dat was niet zo goed. Ik was niet geconcentreerd. Of er paniek was? Nee, maar ik was wel een beetje boos. Ik had het gevoel dat ze niet goed lieten zien dat er een bocht aankwam. Dus ik dacht: waarom laten jullie het me niet beter zien? Want het is niet fijn om zo seconden te verliezen.”
Reusser had problemen met haar communicatie, waardoor ze in de finale niet wist dat ze een veilige voorsprong had. “Ik was zo kapot, dus ik wilde echt weten of ik echt vol door moest rijden of dat ik het een beetje relaxter aan kon doen. Maar met nog één kilometer te gaan, begreep ik dat het waarschijnlijk ging lukken. Maar zelfs op driehonderd, vierhonderd meter keek ik nog om om te checken of er niemand kwam.”
Om te reageren moet je ingelogd zijn.