Maxim Horssels

• woensdag 15 september 2021 om 10:56

Interview Taco van der Hoorn doet niets liever dan in de aanval rijden. Bij zijn ploeg Intermarché-Wanty-Gobert krijgt hij daar alle ruimte voor. Het leverde hem dit seizoen al ritzeges op in de Giro d’Italia en Benelux Tour, en recent een tweede plaats in de Antwerp Port Epic. Dit najaar hoopt hij toe te slaan in de vele Belgische en Franse eendaagses, met een goede prestatie in Parijs-Roubaix als hoofddoel.

Om te beginnen: je bent niet geselecteerd voor het WK wielrennen. Een grote teleurstelling?
“Dat is wel een teleurstelling. Ik had er nooit zo op durven hopen, maar nu ik de laatste weken heb laten zien dat het best goed gaat, had ik het wel gehoopt. De bondscoach heeft anders beslist en er gaan nu acht andere supergoede renners naar het WK met ieder een taak in de ploeg. Ik had daar graag onderdeel van uitgemaakt, omdat ik denk ook mijn steentje te kunnen bijdragen op dat parcours en met die afstand.”

“Ik denk dat ik mijzelf niet veel kan verwijten. Ik heb mijn best gedaan om het te laten zien. Toen Koos (Moerenhout, bondscoach, red.) gisteravond belde met de boodschap dat ik niet geselecteerd ben, was dat natuurlijk wel even jammer. Het komt niet vaak voor dat je in goede vorm bent en een WK-parcours hebt dat je goed ligt. En ik heb nog nooit een WK gereden, dus dat is sowieso speciaal. Ik focus mij nu op andere koersen en gelukkig volgen er nog veel die mij goed liggen. Daar kijk ik wel naar uit.”

Hoe komt het dat je weer zo vaak in de aanval rijdt?
“Ik zit in een andere ploeg met een andere rol. Bij Jumbo-Visma haalde ik bij vlagen ook een goed niveau, maar als je in een dienende rol op kop moet rijden om de vroege vlucht terug te halen, is dat minder zichtbaar dan wanneer je zelf in de vlucht zit en het afmaakt.”

“En juist dat laatste is wat ik goed kan; het in de vlucht rijden. Lange inspanningen en dan aan het eind wat overhebben om voor de overwinning te strijden. Bij Jumbo-Visma was daar natuurlijk wat minder ruimte voor, dat is ook logisch met alle kopmannen en sprinters in die ploeg. Maar dat zorgde er wel voor dat ik minder kansen kreeg om te doen wat ik graag doe. Bij Intermarché-Wanty-Gobert kan ik precies doen wat ik wil. Én ik denk dat ik fysiek net weer een stapje beter ben geworden.”

Van der Hoorn werd tweede in de Antwerp Port Epic – foto: Cor Vos

Rijd je met meer plezier rond dan de afgelopen twee jaar?
“Niet per se met meer plezier. Bij Jumbo-Visma heb ik het ook echt naar mijn zin gehad. Ik kijk terug op twee heel mooie jaren, waarin ik veel geleerd en gezien heb. Bij Intermarché-Wanty-Gobert heb ik net iets meer vrijheid en dat doet mij goed. Zowel tijdens als buiten de koers. Daar word ik wel blij van.”

Het is nogal een contrast met een jaar geleden. Toen moest je op zoek naar een nieuwe ploeg en dreigde je op continentaal niveau te stranden. En nu heb je twee WorldTour-zeges erbij en je contract met drie jaar verlengd.
“Zeker een groot contrast! Als je vorig jaar november had het gezegd dat het zo zou lopen, dan had ik het niet geloofd. Het was voor mij ook wel frustrerend. Ik had niet verwacht een rit in de Giro d’Italia te winnen, maar ik wist wel dat ik in de WorldTour thuishoorde. Zo’n dag als zondag in de Antwerp Port Epic… Ik weet dat ik dat kan. Het is dan lastig te verkroppen als je geen plekje kunt vinden. Al kon ik het ergens ook wel begrijpen, want ik heb het de afgelopen twee jaar ook niet meer laten zien. Dat is een beetje mijn eigen fout geweest.”

Koester je gevoelens van revanche naar jezelf en misschien wel naar je oude ploeg? Zo van, kijk eens: ik ben het winnen niet verleerd.
“Bij mij geen wraak- of revanchegevoelens. Ik ben ook blij dat ik daar gereden heb. Om te zien hoe het is om te rijden bij misschien wel de beste ploeg van de wereld. Daar heb ik geen spijt van. Als je het niet probeert, weet je nooit hoe het is. Het heeft wel mijn zelfvertrouwen als renner veranderd. Dat heeft de afgelopen twee jaar wel een beetje een knauw gekregen.”

“Nu ik het weer laat zien, is dat wel weer terug. Het geeft mij meer vertrouwen in het proces, in de trainingen die je doet en de keuzes die je maakt. Als je vertrouwen wegneemt, maak je misschien net andere keuzes. Als het op een gegeven weer loopt, durf je bepaalde trainingen wel te doen, die je anders uit voorzorg toch maar niet zou doen.”

Begin deze maand heb je je contract met drie seizoenen verlengd tot eind 2024. Een flinke contractverlenging. Heb je lang nagedacht of je dat moest doen bij deze ploeg?
“Eigenlijk niet. Er is geen ploeg waar ik op dit moment liever zou rijden, dan bij Intermarché-Wanty-Gobert. Ik heb het hier super naar mijn zin. De ploeg is wat vrijer en dat past beter bij mij als renner én als mens. Ik kan hier precies doen wat ik goed kan. En ook het vertrouwen dat ik van de ploeg krijg, voelt goed. Ik heb hier niet over getwijfeld. Ik ben juist heel blij dat ik lang kon bijtekenen.”

Bij de iets grotere WorldTour-ploegen is voor alles geld, tijd en personeel beschikbaar. Bij Intermarché-Wanty-Gobert is er net wat minder luxe. Dat is geen belemmering voor jou?
“Totaal niet! Uiteindelijk vind ik dat je als renner zelf verantwoordelijk bent voor je carrière. Die autonomie vind ik ook wel lekker. Ik neem graag zelf die verantwoordelijkheid. Als ik weet dat ik iets nodig heb van aerodynamische testen of hoogtestages, dan regel ik dat zelf. Het wordt overigens super gefaciliteerd door de ploeg, die denken altijd mee. Bij Intermarché heb ik al meer hoogtestages gedaan dan bij Jumbo-Visma, bijvoorbeeld.”

“Het verschilt ook per persoon. Bij Roompot-Nederlandse Loterij deed ik het ook goed. Bij die ploeg was het ook wat vrijer, moest je ook verantwoordelijkheid nemen en investeren in je carrière. Ik vond dat prettig, maar er waren ook jongens die daar moeite mee hadden. Bij Jumbo-Visma krijg je alles panklaar aangeleverd en wordt er alles aan gedaan om een goede wielrenner van je te maken. Sommigen vinden dat lekker, ik gedij wat beter met wat meer autonomie.”

Taco van der Hoorn wint de derde etappe van de Giro 2021 – foto: Cor Vos

Wat wordt je volgende stap in de ploeg?
“Nu ik een paar jaar prof ben, weet ik goed wat ik wél en niet kan. Ik wilde altijd heel graag finales rijden in de klassiekers. In Parijs-Roubaix zou dat ook nog steeds kunnen, maar in andere voorjaarsklassiekers als de Ronde van Vlaanderen wordt dat heel lastig. Ik kom daarvoor net tekort. Als iedereen redelijk fris aan de Oude Kwaremont begint en het wordt daar een wedstrijdje hardfietsen met indrukwekkende vijfminuten-waarden, dan leg ik het gewoon af ten opzichte van een groot deel van het peloton.”

“Ik weet goed wat ik niet kan. Kopman zijn in de Ronde van Vlaanderen gaat niet. We hebben jongens in de ploeg rijden die dat veel beter kunnen. Ik vind het al fijn dat ik de kans krijg om in meerdaagses een aantal ritten uit te zoeken om mee te springen met de vroege vlucht. De vrijheid dat zelf te mogen bepalen, vind ik fijner dan in de klassiekers een paar mannetjes rondom mij te hebben. En in koersen als de Antwerp Port Epic, maar ook in Roubaix kan ik rekenen op de steun van de ploeg.”

Het niveauverschil in zo’n Ronde van Vlaanderen: is dat een fysieke barrière of een door training te overbruggen verschil?
“Dat denk ik niet. Het enige wat ik kan doen, is vroeg ten aanval trekken, om dan de eerste schifting voor te zijn. Als iedereen dan een beetje moe is, kan ik heel ver komen, want ik bot ietsje minder af dan de andere renners. In het peloton overleef ik die eerste schifting niet. Dat is ook de reden waarom ik veel in de aanval ga, juist om die schifting te overleveren. Ik heb het wel geprobeerd om dat verschil te trainen, maar dat fysieke talent zit gewoon niet in mij om dat te kunnen. Helaas, haha.”

Wel heel eerlijk om dat van jezelf te concluderen en te zeggen.
“Wat dat betreft ben ik best wel realistisch geworden in hoe ik ben als wielrenner. Bepaalde dingen kan ik best goed, en in andere zaken ben ik wat minder. In het begin vond ik dat best lastig om te accepteren. In bergetappes als een van de eersten gelost worden, bijvoorbeeld. Nu heb ik zoiets van: dat is gewoon zo. Het is niet anders. Daartegenover staan kwaliteiten die andere renners niet hebben.”

Het grote hoofddoel dit najaar is Parijs-Roubaix?
“Klopt, dat is waar ik nu naar toe werk. Van de klassiekers is dat de koers die mij het beste ligt. Ook hier heb ik nog nooit een uitslag gereden, dus is het afwachten hoe ver ik kan komen als er niet één, zoals in de Antwerp Port Epic, maar heel veel soortgelijke Mathieu van der Poels aan de start staan. Voor mij is het ook een vraag waar ik kan eindigen, maar ik ga wel proberen daar zo goed mogelijk te zijn en een goede uitslag neer te zetten.”

Wedstrijdprogramma

15 september Grand Prix de Wallonie
18 september Primus Classic
21 september Grand Prix de Denain
23 september Omloop van het Houtland
29 september Eurométropole Tour
3 oktober Parijs-Roubaix
10 oktober Parijs-Tours
24 oktober Ronde van Drenthe