Kerckhoffs Raymond

• dinsdag 13 september 2022 om 07:30

De oprechte vreugde van Tadej Pogačar voorbij de streep sprak boekdelen. Eindelijk kon de tweevoudig Tour de France-winnaar weer eens afrekenen met Wout van Aert. En dan ook nog op het terrein van de Belg: in een rechtstreekse sprint.

De nieuwe edtie van RIDE Magazine is nu verkrijgbaar! Onze nieuwe 188 pagina’s dikke voorjaars-editie staat vol met schitterende wielerverhalen over o.a. Mathieu van der Poel, Lotte Kopecky, Demi Vollering, Sepp Kuss en Matej Mohoric. Verzeker je van jouw exemplaar en bestel hem nu online voor slechts € 9,95. Wil je RIDE extra voordelig ontvangen? Neem dan nu een abonnement en ontvang 20% korting!

Na de harde tik die Van Aert aan de Sloveen in de Tour uitdeelde door hem in de afgelopen Ronde van Frankrijk op de klim van Hautacam letterlijk uit het wiel te rijden, revancheerde de kopman van UAE Emirates zich in de GP de Montréal.

Hautacam moet één van de meest vreselijke momenten in zijn carrière zijn geweest. Op de dag dat Pogačar zijn laatste kans had om de Tour alsnog naar zijn hand te zetten en Jonas Vingegaard alsnog uit de gele trui te rijden, moest hij zelf het onderspit delven. Niet onder toedoen van de Deen. Nee, het was de groene Hulk van Jumbo-Visma die op de laatste col van de afgelopen Ronde van Frankrijk zo’n moordend tempo oplegde dat Pogačar al zijn eerdere inspanningen moest bekopen.

“Het klopt dat er eerst ongeloof en vervolgens een enorme blijdschap in mij opkwam toen ik als eerste over de streep flitste”, vertelde Pogačar achter het huldigingspodium in de Canadese metropool.

“In de kopgroep in de finale zaten de beste renners van de wereld”, vervolgt hij. “Natuurlijk keek ik in de sprint vooral naar Van Aert. Hoe hij domineerde in de groene trui in de Tour en bijna elke sprint dit jaar won, heeft natuurlijk indruk op mij gemaakt. Om hem, maar ook de rest, in de sprint te verslaan betekent veel voor mij.”

Glimlachen
Van Aert moest glimlachen toen hij met de woorden van Pogačar werd geconfronteerd: “Het is mooi voor hem dat mij verslaan wat extra’s met hem doet. Het streelt mijn ego, moet ik bekennen.”

Of Hautacam nog door het hoofd van Pogačar spookt, kon Van Aert niet zeggen. “Dat was natuurlijk op een heel ander terrein. Hij is dit waarschijnlijk nog niet vergeten. En ik ook niet, want mijn benen hebben na die dag echt lang pijn gedaan.”

Favorieten bij elkaar: Pogačar, Gaudu, Van Aert en Matthews (v.r.n.l.) – foto: Raymond Kerckhoffs

Van Aert en Pogačar hebben in Québec en Montréal zelfvertrouwen getankt richting het WK over twee weken in het Australische Wollongong. De laatste Canadese WorldTour-wedstrijd is door een extra lusje in het circuit nog een stukje zwaarder geworden dan de voorgaande jaren, wat de koers zeker ten goede kwam. Deze eendagkoers van 221,4 kilometer met een totaal van 4.842 hoogtemeters heeft nu veel weg van een Ardennen-klassieker.

Op de 1,6 kilometer lange Côte Camillien-Houde dicteerden Pogačar en Adam Yates het tempo. Op deze klim kende Van Aert het enige moment in de wedstrijd dat hij het even moeilijk had. Nadat eerst Andrea Bagioli en David Gaudu aansloten, haakte ook de Belg aan.

Van Aert: “Ik denk dat dit circuit nog zwaarder dan het WK-parcours in Wollongong zal zijn. Deze beklimming was zeker langer dan de klim op het lokale rondje in Australië. Ik moest hier bergop alle zeilen bijzetten. Al denk ik dat de tweede lichtste van deze kopgroep van vijf nog altijd vijftien kilogram lichter is dan ik. Als je het zo bekijkt, dan was het voor mij een mooie groep om bij te horen. Al heeft die lange, zware klim er wel voor gezorgd ik in de sprint wat krachten te kort kwam.”

De kopman van Jumbo-Visma noemde de finishstraat Avenue du Parc erg zwaar. Hoewel het stijgingspercentage richting de witte kalklijn iets afzwakt, zijn de laatste 500 meter pittig.

Tadej Pogačar wint voor Wout van Aert, Andrea Bagioli – foto: Raymond Kerckhoffs

Van Aert: “Daardoor zit iedereen lang te wachten voordat ze de sprint aangaan. Ik zat in het wiel van Pogačar. Toen ik hem moest passeren, had ik geen power meer in mijn benen. De tweede plek was het hoogst haalbare.”

Dat, net als in Québec, velen hun koers vooral op Van Aert afstemden, wilde de Belg niet als een excuus gebruiken. “Dat is niet nieuw voor mij. Sterker, in alle wedstrijden waar ik rij is die rolverdeling nu een feit. Het heeft voor- en nadelen om als favoriet de wedstrijd in te gaan.”

Favorietenrol
Die favorietenrol zal Van Aert over twee weken op het WK in Wollongong ook dragen. In Québec en Montréal heeft de concurrentie twee verschillende scenario’s gezien hoe ze Van Aert kunnen kloppen. Hoe belangrijk het voor Van Aert is om nog een ploegmaat in de laatste tien kilometer bij zich te hebben, heeft de trip in Canada zeker aangetoond.

Van Aert: “Wanneer we met een kleine groep, zoals hier in Montréal, de finale in gaan, zullen waarschijnlijk alleen Remco en ik er nog bij zijn. Is het een grotere groep dan hebben we een sterk team en kunnen er ook nog een paar andere jongens mee zijn. Dat zou een groot voordeel zijn. In deze twee wedstrijden is duidelijk geworden dat ook een aantal andere jongens klaar voor het WK is.”

Van Aert, Pogačar, Yates, Gaudu en Bagioli in de laatste kilometer – foto: Raymond Kerckhoffs

Na zijn overtuigende zege in Montréal zal Pogačar zeker een aantal extra sterren krijgen in ‘Down Under’. Net als Van Aert reist de kopman van Slovenië vandaag al af naar Sydney. Waar Van Aert de tijdrit overslaat om zich helemaal op de wegwedstrijd te focussen gaat ‘Pogi’ wel de combi doen.

“De vorm lijkt op tijd in orde te zijn voor het WK”, concludeerde Pogačar. “Ik hoop op een goede dag. Het is een ander parcours dan vandaag. Door de lengte van de wedstrijd zal het desondanks een zware koers worden. Ik stap met veel vertrouwen in het vliegtuig richting Australië.”