Het wielerjaar 2009 is inmiddels zo goed als voorbij, maar dat betekent niet dat Wielerflits op zwart gaat. Naast het veldrijden en baanwielrennen kijken we de komende weken aan de hand van een aantal terugblikken terug op het afgelopen wegseizoen. Dit is het zevende deel al weer, en hierin kijken we terug naar de maand augustus. Hierin komen veel wedstrijden aan bod, van de Clasica San Sebstian tot aan de Tour du Limousin.

Clasica San Sebastian
De maand augustus begon in Spanje met de Clasica San Sebastian. De vroege vlucht bestond uit maar liefst achttien man, met onder meer Paul Martens, Simon Spilak, Evgeny Petrov, Chris Anker Sörensen en Jerome Pineau slaagden niet de minste namen erin om weg te komen. Opvallend was dat dé Baskische ploeg Euskaltel-Euskadi niemand mee hadden zitten, zij mochten dan ook in de achtervolging samen met Bouygues Telecom, die eveneens de slag hadden gemist.

Aan de voet van de beruchte Alto de Jaizkibel was het verschil tussen de achttien het peloton teruggebracht tot slechts een minuut. De Jaizkibel werd door zowel het peloton als de kopgroep hard opgereden, wat resulteerde in een uitgedunde kopgroep en een peloton dat bovenop nog maar dertig seconden achter lag. Door de regen lag de afdaling van de Jaizkibel er gevaarlijk bij en dat kwam Simon Spilak ook te weten.

De Sloveen nam veel risico’s en sloeg daardoor ook een gat met de rest van zijn medevluchters. Maar niet veel later viel hij, door de grote risico’s die hij nam, drie keer vlak achter elkaar. Het was uiteindelijk Evgeny Petrov die zijn medevluchters achter zich liet en solo richting de finish in San Sebastian ging. Ondanks het kopwerk van Caisse d’Epargne in het peloton, lukte het hem om een voorsprong van vijftig seconden bij elkaar te fietsen.

Spilak gaat het decor in

Uiteindelijk had hij aan de voet van de Arkale, op vijftien kilometer van de streep, nog twintig seconden voorsprong. Na een hevige strijd op de Arkale werd Petrov bijgehaald door het peloton, waaruit Pierrick Fédrigo en Carlos Barredo zich hadden losgemaakt. Bovenop hadden zij zeven seconden voorsprong op de eveneens weggesprongen Roman Kreuziger, die Kim Kirchen, Sylvain Chavanel en Luis Leon Sanchez met zich mee nam.

In de afdaling nam Barredo grote risico’s en dat kostte de kop van Fédrigo. De Fransman kon het wiel van de Spanjaard niet houden. Luis Leon Sanchez, een uitstekend daler, slaagde er in om bij Barredo te komen op een goede twaalf kilometer van de streep. Luis Leon en Barredo werkten goed samen en dat moest ook wel, op slechts tien seconden van de twee vormde zich het trio Kim Kirchen, Roman Kreuziger en Pierrick Fédrigo.

In de slotfase smolten de vijf weer samen en kwam zelfs Filippo Pozzato nog opzetten vanuit het peloton. Toch bleven de zes niet lang samen, want Barredo en Kreuziger muisden er weer vanonder. De sprint-à-deux die volgde werd met gemakt gewonnen door Carlos Barredo. De pelotonspurt werd verrassend gewonnen door de Fransman Mickaël Delage.

Samenvatting van de wedstrijd

Ronde van Polen
Een dag na de Clasica San Sebastian werd er in Polen al weer gestart voor een andere ProTour-koers en wel de Ronde van Polen. Een ronde die eigenlijk lijkt op de Eneco Tour: veel massasprints en weinig tot geen selectieve etappes. Dit jaar was het bij beiden eigenlijk niet anders. De eerste vier etappes van de Ronde van Polen eindigden allemaal in een massasprint en telkens was er een andere winnaar

Borut Bozic bezorgde zijn werkgever Vacansoleil een heel groot plezier door de etappe van en naar Warschau te winnen, voor André Greipel en Francesco Gavazzi. Een dag later werd het weer sprinten, maar een heel ander trio eindigde op het podium. Het was Angelo Furlan die won, voor Jurgen Roelandts en Juan José Haedo. Verrassend was de winst Jacopo Guarnieri in de derde etappe. De jonge Italiaan versloeg Allan Davis en André Greipel, die zo weer naast de zege greep.

Bozic, Angelo Furlan en Jacopo Guarnieri vieren feest

Een dag later was de Duitser wel de snelste van allemaal, maar werd hij niet gekroond tot winnaar van de etappe. Die eer ging naar zijn Noorse ploeggenoot Edvald Boasson Hagen. Greipel werd door de Poolse jury gediskwalificeerd vanwege onreglementair sprinten. De vijfde en zesde etappe waren door de beklimmingen in de slotfase als lastig aangestipt maar eigenlijk viel dat reuze mee.

Onreglementair of niet?

Etappe vijf had in de laatste zestig kilometer negen korte venijnige klimmetjes liggen. Maar pas op de laatste van die negen barstte de finale enigszins open. Zes man slaagden er in om een kloof te slaan met het peloton en daar zaten zeker niet de minste renners bij: Alessandro Ballan, Daniel Moreno, Sylvester Szmyd, Pieter Weening, Francisco Reda en thuisrijder Marek Rutkiewicz. Zij bleven uit de greep van de peloton, en het was Alessandro Ballan die de groepspurt won. Bovendien pakte de Italiaan ook nog de leiderstrui. Daniel Moreno en Pieter Weening moesten zich tevreden stellen met plek twee en drie.

Alessandro Ballan!

De zesde etappe was op papier een stuk lastiger dan de vijfde, maar het werd lang niet zo spannend. Een kopgroep van ruim twintig man met daarbij dezelfde zes als gisteren, aangevuld met onder meer Oliver Zaugg, Johnny Hoogerland en David Loosli reed weg in de Poolse heuvels. Niemand van de twintig lukte het echter om weg te rijden uit de groep, het werd dan ook een groepsspurt die gemakkelijk gewonnen werd door Edvald Boasson Hagen.

Weer Hagen

De jonge Noor kon echter niet voorkomen dat Alessandro Ballan zich tot eindwinnaar mocht kronen, want in de laatste etappe kwam de leiderstrui niet meer in gevaar. Succes was er dit keer dan wel voor André Greipel, die voor de tweede keer de snelste was van het peloton. En deze keer was hij dat ook op een reglementaire manier.

Ronde van Burgos
Tegelijk met de Ronde van Polen werd er in het noorden van Spanje de Ronde van Burgos verreden. De eerste etappe was er eentje voor de echte sprinters en die werd dan ook gewonnen door een sprinter, namelijk Koldo Fernandez. Etappe twee kende een lastigere slotfase en daar werd dan ook handig van geprofiteerd door Joaquin Rodriguez. Hij troefde bovenop de Alto de San Juan del Monte Ben Hermans en Alejandro Valverde af.

Een zege voor Koldo

Maar in de derde etappe zouden de Belgen hard terugslaan. Na 175 kilometer koers won Nikolas Meas de massasprint voor Alexei Markov. Niemand minder dan Ben Hermans, ploeggenoot van Meas, werd derde. Het werd een waar Topsport Vlaanderen feestje, want Hermans mocht ook nog eens de leiderstrui aantrekken. Maar die wist hij slechts één dag vast te houden, want tijdrijden kan niet echt zijn specialiteit worden genoemd.

De Belgen slaan terug

Wie wel kunnen tijdrijden zijn de mannen van Garmin-Slipstream en dat lieten ze dan ook zien in en rond Roa. Tom Danielson mocht zich na 17 minuten en 9 seconden tot winnaar kronen, voor landgenoot Dany Pate. Danielson mocht eveneens de leiderstrui aantrekken, maar met een finish op de 1900 met er hoge Lagunas de Neila voor de boeg, zou het zwaar worden.

Hoewel de Amerikaan sinds lange tijd een van de beste dagen in de bergen had, kon hij de leiderstrui toch niet vast houden. Die eer ging naar Alejandro Valverde, maar bij hem ging het ook niet zonder slag of stoot. Want de Spanjaard moest Ezequiel Mosquera, Xavier Tondo en Francesco Masciarelli voor zich laten gaan. De verschillen waren echter beperkt, waardoor Valverde tien seconden overhield op Xavier Tondo en twaalf op Tom Danielson.

Valverde gaat met de zege aan de haal

Ronde van Portugal
Er werd in augustus ook in het zonnige zuiden van Europa gereden. In Portugal stonden een hoop renners klaar voor de plaatste ronde aldaar. De grote vraag is hoe betrouwbaar alle resultaten zijn. Twee renners die een redelijk grote rol speelden in de wedstrijd zijn namelijk een maand na de wedstrijd betrapt op het gebruik van verboden middelen.

Zo kon eindwinnaar Nuno Ribeiro zijn handen niet van de CERA afhouden, net als ploeggenoten Isidro Nozal en Hector Guerra. Guerra wist net als Ribeiro een etappe te winnen, terwijl hij ook nog een boel ereplaatsen bijeen wist te fietsen. De drie verpestten het ook nog eens voor hun ploeggenoten, Liberty Seguros stopte na het bekend worden namelijk direct met de sponsorig. Voorlopig mag David Blanco zich eindwinnaar noemen, tenzij hij betrapt wordt of dat de B-Staal van Nuno Ribeiro negatief uitvalt.

Tour de l’Ain
Nu we het toch over doping hebben, in Frankrijk maakte een dopingzondaar zijn rentree na een tweejarige schorsing. Natuurlijk gaat het hier over de held van Kazachstan: Alexandre Vinokourov. De Tour de l’Ain kreeg zo een pak meer bekendheid dan het gewend was. De eerste etappe probeerde Floris Goesinnen zijn kunstje van vorig jaar te halen: een dag vooruit rijden en zijn medevluchters kloppen in de sprint. Helaas waren Mickaël Buffaz en Rémy Cusin dit keer te sterk voor hem.

Floris haalt het niet

De tweede etappe werd het meteen een stuk lastiger, want in de finale lag de altijd vervelende Cote d’Absent. Schijnbaar had Alexandre Vinokourov niet stilgezeten de afgelopen twee jaar, want hij probeerde een aantal keer weg te komen. Maar ook Vino kon niet voorkomen dat er uiteindelijk een semimassasprint was, die werd gewonnen door Joaquin Rojas Gil, voor Greg van Avermaet.

Rojas sprint naar de zege

Dag drie telde twee etappes, eerst een korte etappe van iets meer dan 100 kilometer van en naar Lélex. Die werd een prooi voor Ludovic Turpin, de Fransman maakte samen met Chris Horner, David Moncoutié en Rein Taaramae uit van een tienkoppige vluchtgroep die in de slotfase uiteenviel. Van de vier bleek Turpin over de beste sprintersbenen te beschikken.

Dag drie werd afgesloten met een tijdrit van maar liefst 8,6 kilometer in Saint-Genis-Pouilly. Verrassend genoeg werd die gewonnen door Alexandre Vinokourov, schijnbaar was hij het tijdrijden nog niet verleerd. Michiel Elijzen werd tweede voor de Amerikaan Chris Horner, die laatste nam wel de leiderstrui over van Ludovic Turpin.

Samenvatting dag drie

De slotetappe was nog een pittige kluif voor de renners, de finish lag namelijk op 1505 meter op de Grand-Colombier. Daar demonstreerde Cofidis zijn echte klasse door het gehele podium te bezetten. De beste renner van de Franse ploeg was Rein Taaramäe. De Est kwam een halve minuut voor zijn ploeggenoten David Moncoutié en Damien Monier boven. Chris Horner werd vierde en zag daardoor de eindzege door zijn handen glippen.

Zo, die is kapot

Vattenfall Cyclassics – Hamburg
Natuurlijk mag de Vattenfall Cyclassics in deze terugblik niet ontbreken. Dit jaar werd de 14e editie van de Hamburgse-eendagskoers verreden. Al snel trokken de Oekraïner Yuriy Krivtsov en de Spanjaard Sergio de Lis in de aanval. Het duo kreeg een maximale voorsprong van negen minuten, maar zagen hun vluchtpoging op de tweede beklimming van de Waserberg geneutraliseerd worden.

Op diezelfde beklimming trok Deens kampioen Matti Breschel in de aanval, maar liet zich al snel weer inlopen. Toen was het de beurt aan de Belg Philippe Gilbert om op avontuur te gaan. Samen met zijn landgenoot Nick Nuyens reed hij 20 seconden weg, maar werd uiteindelijk toch weer ingelopen. Een ronde later reed een groep van dertig man weg, (waaronder Sebastian Langeveld, Greg van Avermaet , Fabian Cancellara en Daniele Bennati) maar ook zij kregen geen ruimte. Op de laatste passage van de Waserberg ontbond Philippe Gilbert nog maar eens zijn duivels, maar werd wederom ingelopen. Ook Gilberts ploegmaat Greg van Avermaet kon niet weggeraken.

Uiteindelijk was het dus toch een sprint die de beslissing moest brengen. Team Columbia regelde zoals verwacht de voorbereiding, maar moest toezien dat kopmannen André Greipel en Edvald Boasson Hagen er niet aan te pas kwamen. De Deen Matti Breschel deed dat wel, maar werd vervolgens ingehaald door de Tyler Farrar. De Amerikaan mocht na vele ereplaatsen dan eindelijk eens de bloemen in ontvangst nemen. Na Farrar en Breschel werd Gerald Ciolek derde, voor Allan Davis en Koldo Fernandez. Martijn Maaskant en Danilo Napolitano kwamen in de slotfasen nog ten val.

Tre Valli Varesine
Achttien augustus was de dag van de Tre Valli Varesine. En al in de beginfase van de 190 kilometer lange koers reed een kopgroep van twaalf man weg, waarvan er uiteindelijk negen overbleven. Doordat alle grote ploegen een mannetje mee hadden zitten in de ontsnapping, werd er niet achtervolgd door het peloton en konden de vluchters gaan strijden om de overwinning. Allessandro Proni waagde in de slotfase een poging, maar werd bijgehaald door Marco Marzano.

De Italiaan deed dan voor niemand minder dan kopman Mauro Santambrogio. Santambrogio had zijn goede vorm uit de Ronde van de Portugal, die hem drie podiumplekken opleverde, meegenomen naar zijn thuisland. Direct nadat Proni was bijgehaald ging Santambrogio zelf aan. De kopman van Lampre nam Masciarelli en Botcharov met zich mee. Maar de Italiaan en de Rus konden Santambrogio niet bijhouden op de laatste omhooglopende kilometer.

Niemand kan Santambrogio stoppen

Eneco Tour
De Eneco Tour is in deze terugblik al eerder aan bod gekomen, toen ging het over het feit dat bijna elke etappe tijdens deze ronde in een massasprint eindigt. Dit jaar was het eigenlijk niet veel anders. Gestart werd er met een 4,4 kilometer lange proloog in Rotterdam, een opwarmertje voor de Tour de France van volgend jaar. Drie renners eindigden in dezelfde tijd, maar toen er naar de honderdste werd gekeken bleek Sylvain Chavanel toch de snelste voor Tyler Farrar en Tom Boonen.

Chavanel is toch de snelste

De Amerikaan Farrar zou een dag later al weer revanche pakken voor zijn tweede plek. Dat deed hij door de etappe van Aalter naar Ardooie met gemak te winnen voor Tom Boonen en Edvald Boasson Hagen. De tweede etappe van de Eneco Tour liep tussen Ardooie en Brussel over een afstand van 178 kilometer en kende onderweg enkele pittige hindernissen, zoals de Muur van Geraardsbergen en de Bosberg. Al vroeg in de wedstrijd muisden Juan José Haedo, Mathew Hayman, Tanel Kangert, Jérémy Roy en David Deroo er vanonder. Maar nadat de zeer actieve Juan Antonio Flecha onder andere op de Muur alles uit elkaar trok waren zij eraan voor de moeite. De Duitser Andreas Klöden moest de ronde ondertussen met een polsbreuk via de achterdeur verlaten.

Op iets minder dan 60 kilometer van de aankomst maakte tien renners, met onder andere Edvald Boasson Hagen en Maarten Tjalingii, zich los van het peloton. Op de Putberg kwamen daar nog eens tien bij, met onder andere het Rabobank trio Flecha, Nuyens en Posthuma. Laatstgenoemde koos op iets minder dan 20 kilometer van de streep het hazenpad. Ondanks goed afstopwerk van zijn ploeggenoten kwamen eerst Boasson Hagen en later Frank Hoj aansluiten. Met de twee Scandinaviërs waren echter ook Raborenners Tjalingii en Nuyens meegesprongen waardoor de boerenleenbank met drie renners aan het front kwam. Nuyens maakte daar dankbaar gebruik van en waagde op 8 kilometer van de aankomst een poging.

Achter de koplopers kwamen enkele groepen samen waardoor er een uitgedund peloton ontstond. Grote afwezige was Tony Martin, die meer dan 6 minuten aan zijn broek kreeg. De vijf achtervolgers werden op enkele kilometers van de streep bijgehaald. In de laatste honderden meters moest ook de dappere Nuyens het hoofd buigen, waardoor opnieuw een sprint de beslissing moest brengen. Wouter Weylandt ging die vroeg aan, maar werd al snel voorbijgesneld door Tyler Farrar. De Wit-Rus Yauheni Hutarovitch kwam nog dicht bij de Amerikaan, maar ook hij kon hem niet van een tweede opeenvolgende zege afhouden. De Nederlander Tom Veelers werd knap 5de.

Nuyens komt net te kort

Ook de derde etappe van Niel-Hasselt was weer ouderwets sprinten, maar dit keer ging de zege niet naar Tyler Farrar. De Amerikaan bleek toch niet zo superieur te zijn als Mark Cavendish. Want Tom Boonen wist te namelijk te winnen, wel voor Tyler Farrar. Maar de Amerikaan hoefde niet lang te treuren want ook de vierde etappe eindigde in een massasprint, en na een wat mindere dag wist hij deze keer wel te winnen. Tom Boonen was in geen velden of wegen te bekennen, de tweede plek ging dan ook naar Edvald Boasson Hagen voor Francesco Gavazzi.

Boonen en Farrar

Op papier was de vijfde etappe de lastigste, grote vraag was of de Rabobank mannen Edvald Boasson Hagen er af zouden krijgen. De voorsprong van de ontsnapping van de dag bedroeg deze keer maximaal 17 minuten. Het waren naast de Nederlander Jens Mouris, de Fransman David Deroo en de Spanjaard Sergio de Lis die liever voor de groep uitreden.

In de achtergrond werd het spannend op de Eyserbosweg, waar Rabobank een achtervolgende groep van vijftien renners forceerde. De bankiersploeg had hier zelf Joost Posthuma, Sébastian Langeveld en Juan Antonio Flecha in zitten. Ook Silence-Lotto en Columbia, met Edvald Boasson Hagen, hadden drie mensen mee zitten. Op vijftig kilometer van de finish was het al einde verhaal voor de drie man voorop, waardoor er een groep van 18 man met man en macht voor het peloton uit probeerde te blijven.

Vooral Garmin en Caisse d’Epargne voerden de boventoon in het peloton. Vooraan werd er ook goed samen gewerkt, ondanks een mislukte ontsnappingspoging van Flecha en Posthuma op de Doodemansweg. De Deen Lars Ytting Bak, die in de kopgroep zat samen met ploegmaat Jurgen van Goolen, vond het op vijf kilometer voor het einde tijd voor een nummertje. De Deen sprong weg bij zijn medevluchters en pakte al snel een handvol seconden. Hij werd nog bijgehaald door Vincenzo Nibali, die al de hele dag ijzersterk reed, maar de Italiaan kwam ten val en zag Bak weer voorbij komen. Op de streep in Sittard had Bak twee seconden voorsprong op Edvald Boasson Hagen, die Francesco Gavazzi in de sprint versloeg.

Ze krijgen Hagen er niet af

De laatste twee etappes waren een formaliteit voor Hagen, hij wist ze namelijk allebei te winnen. Eerst versloeg hij in de zesde etappe Matthew Goss en Tyler Farrar in de sprint, maar de laatste etappe was een stuk spannender. Dat was een slottijdrit en dat werd een uiteindelijk nog een interessante strijd tussen Langeveld en Hagen. Eerstgenoemde reed in droge omstandigheden een hele scherpe tijd, één seconden voor ploeggenoot Maarten Tjallinggi. Toen Edvald Boasson Hagen van start ging, begon het echter met regen. Maar dat deerde de Noor totaal niet: hij zette gewoon de snelste tijd neer.

Tour du Limousin
Robert Gesink moest zoals bekend, de Tour de France met een polsbreuk verlaten. De Condor uit Varsseveld zat de weken na zijn val echter niet stil. Hij wilde gewoon gaan starten in de Ronde van Spanje, waarin hij vorig jaar zevende werd. Als voorbereiding reed hij de Tour du Limousin, een iets minder hectische koers dan de Eneco Tour. Rabobank was niet de enige Nederlandse ploeg daar, ook Vacansoleil, dat in de Vuelta mocht starten, was van de partij.

En Vacansoleil liet zich meteen al goed zien. De eerste etappe eindigde in een massasprint, en bij afwezigheid van de vele topsprinters (die reden in de Eneco Tour) wist Borut Bozic te winnen voor Xavier Florencio en Paul Martens. In etappe twee werd er eveneens gesprint om de ritzege, maar dit keer werd het een Frans feestje. Samuel Dumoulin werd eerste, Romain Feillu tweede en Sébastian Chavanel derde. Borut Bozic kwam er dit keer niet aan te pas en strandde op de veertiende plek.

Een Nederlands getint feestje

De derde etappe was een boeiende, zo zaten in de eerste ontsnapping van de dag niemand minder dan Robert Gesink en Paul Martens. De groep waarin zijn zaten kregen niet de zegen van het peloton en na een intensieve achtervolging werden ze dan ook bijgehaald. Dat was voor Arroyo, die eveneens mee zat in de ontsnapping, het sein om weg te springen en wel met ploeggenoot Mathieu Perget.

De twee werkten zoals verwacht goed samen en zo hadden ze met dertig kilometer te gaan ruim drie minuten voorsprong. Op dat moment sprong er een grote groep renners weg uit het peloton. Rabobank was ook vertegenwoordigd met ‘good old’ Koos Moerenhout. Deze grote groep kwam dichtbij, maar Perget en Arroyo bereikten toch gezamenlijk de finish. Dat was zeker voor de Spanjaard een lastige opgave, want die zat er helemaal doorheen. Hij pakte ondanks alles toch de overwinning, terwijl Perget de nieuwe leider in het algemeen klassement werd. Sebastian Hinault won de sprint van de achtervolgende groep.

Een en twee voor Caisse

In de laatste etappe was het weer ouderwets sprinten, dit keer was het Paul Martens die goed meedeed. Helaas voor de Duitser waren er twee Fransen rapper dan hem: Romain Feillu en Pierrick Fedrigo. Het eindklassement werd gewonnen door Mathieu Perget voor David Arroyo, de twee renners van Caisse d’Epargne zagen hun plekken in de laatste etappe niet meer in gevaar komen.

Giovanni Visconti
De maand augustus was ook een klein beetje de maand van Giovanni Visconti. Hij reed sterk in een aantal Italiaanse eendagswedstrijden. Zo kon de man in vorm, Mauro Santambrogio, niet voorkomen dat Visconti de zege pakte in de Coppa Agostoni. Dat deed hij door zijn zeven medevluchters er op te leggen in de sprint.

Visconti kon zijn goede vorm gedeeltelijk meenemen naar de Coppa Bernocchi een dag later. Daar gingen de renners in Legano van start onder warme omstandigheden voor een wedstrijd van 199 kilometer. Net als in de Coppa Agostoni wist een zevental zich af te scheiden van de rest. Luca Paolini was hiervan de snelste. De 32-jarige Italiaanvolgt de Brit Steven Cummings op, de titelverdediger werd vandaag vierde. Op 23 seconden won Alessandro Proni de sprint van een achtervolgende groep. Giovanni Visconti zat niet bij het zevental, maar werd wel negende.

Dan was daar ook nog de Trofeo Melinda, die eveneens een prooi werd voor Visconti. Het was een lastige koers met een omhooglopende finale, natuurlijk perfect voor de Italiaan. Hij was samen met Stefano Garzelli in de slotfase ontsnapt, ze hielden uiteindelijk drie seconden over op een achtervolgende groep, waarin niet de minste namen zaten. Onder meer Ivan Basso, Giampaolo Caruso en Mauricio Soler waren van de partij.

Tour of Ireland
Doet Lance Armstrong mee aan een wielerwedstrijd dan krijgt deze meteen een pak meer aandacht. Dat was niet anders met de Ronde van Ierland, waar Astana met een sterke selectie aan de start stond. Toch was het een Brit van een continentale ploeg die in de eerste etappe de echte profs erop legde. Op de befaamde Inistioge, die op dertig kilometer van de streep lag, scheidde zich een groep van 24 man af.

Daarbij zaten onder meer Alexandr Kolobnev, Matti Breschel, Philip Deignan, Jakob Fuglsang, Steven Kruijswijk, Haimar Zubeldia en Karsten Kroon. Daaruit reed weer een groep van acht man weg met onder meer Kolobnev, Breschel en Downing. Die laatste verraste de andere zeven renners in de straten van Waterford met een late aanval, en kwam zo solo over de streep. Een andere Brit, die een stuk bekender is dan Downing, won de tweede etappe. Mark Cavendish versloeg in de massasprint Michael van Staeyen en Stuart O’Grady.

Russel Downing verlaat de groten

Nu restte nog één etappe, maar dat was wel een pittige. De beroemde St Patrick’s Hill moest namelijk drie keer beklommen worden. Al vroeg in de wedstrijd muisde de titelverdediger Marco Pinotti er van onder waardoor de ploeg van Downing aan het werk moest. Dit deden ze echter met verve en ze neutraliseerden de coup van de Italiaan.

Nadat Pinotti was ingelopen ging Downing zelf in de aanval en scheidde zich met twintig anderen af van het peloton. Net toen ze ingelopen dreigde te worden ging de leider er nog een keer vandoor, waarna alleen voormalig Noors kampioen Lars Petter Nordhaug kon volgen. De twee reden samen naar de streep waar Nordhaug net iets sneller was. Matti Breschel won op ruim een halve minuut de sprint van het peloton, Steven Kruijswijk werd knap zevende. Lance Armstrong stapte onderweg af en beëindigde zo zijn wielerseizoen 2009 eerder dan gepland.

Nordhaug wint net als Downing

In het klassement had Downing uiteindelijk een voorsprong van 23 seconden op nummer 2 Nordhaug en 43 op nummer 3 Breschel. Beste Nederlander werd Steven Kruijswijk op een 8ste plaats, Karsten Kroon beëindigde de Ierse ronde op een elfde plaats.

GP Ouest France-Plouay
De laatste ProTour-wedstrijd van augustus was de 229 kilometer lange GP Ouest-Plouay. Nadat de vroege vluchters werden gegrepen, gooide Mauro Santamborgio in de laatste ronde een bommetje.. Na mislukte pogingen van onder meer Denis Menchov en wereldkampioen Alessandro Ballan lukte het de winnaar van de afgelopen Tre Valli Varesine wel om weg te komen. Robert Gesink was echter attent en schoof mee, net als de Italianen Davide Malacare en Michele Scarponi en de Belg Philippe Gilbert. Dit vijftal werkte goed samen, maar nadat Cyril Gautier, Anthony Charteau en even later Thomas Voeckler de sprong hadden gemaakt was alles weer te herdoen.

De actieve Gesink gaf echter niet op en zette nog een keer aan. De Nederlander kreeg de Fransen Arnaud Gérard en Pierrick Fédrigo de Spanjaard Xavier Florencio en de Italiaan Santambrogio met zich mee. Veel ruimte kreeg de groep echter niet en na een laatste poging van Florencio werden ook zij weer ingelopen. Op de laatste klim van de dag, ongeveer vijf kilometer van de eindstreep, slaagde er toch nog een groepje in weg te komen. Simon Gerrans, Paul Martens, Daniel Martin en wederom titelverdediger Pierrick Fédrigo bouwden een mooie voorsprong op.

Alleen de Fransman Anthony Roux slaagde erin aan te sluiten bij de koplopers. In de laatste kilometer lukte het ook Luis Leon Sanchez nog bijna, maar de Spanjaard van Caisse d’Epargne kwam net te laat. In de sprint stond er geen maat op Simon Gerrans. De Australiër sprintte Fédrigo op meer dan een lengte en pakte zo zijn tweede zege van het seizoen, na eerder een ritzege in de Giro d’Italia te hebben gepakt. Tom Leezer was op de twintigste plaats de beste Nederlander.

Paul Martens wordt weer derde

Tijdrijden
Drie grote wielerlanden hielden in augustus ook het Nationale kampioenschap tijdrijden. In Nederland werd het zoals verwacht een waar Rabobank-feestje. Stef Clement won met overmacht voor Koos Moerenhout en Rick Flens. Beiden gaven zo rond de minuut toe. In Amerika werd het podium gekleurd door de Z-mannen.

David Zabriskie deed over de 33,4 kilometer driekwart minuut minder dan Tom Zirbel. Nummer drie Scott Zwizanski gaf al meer dan anderhalve minuut toe. In België werd de Quick-Step ploeg verslagen door Maxime Monfort. De Waal van Team Columbia liet Sébastian Rosseler, Dominique Cornu en Stijn Devolder achter zich. De drie gaven tussen de halve en de hele minuut toe op Monfort.

Terugblik:
Januari en Februari
Maart
April
Mei
Juni
Juli