• donderdag 17 maart 2022 om 09:28

Tim Merlier genoot van feestje op Nokereberg: “Alsof ik wereldkampioen ben geworden”

Interview “Echt! Toen ik over de finish reed, voelde het alsof ik wereldkampioen was geworden. Nu ja, bij wijze van spreken, hé…” Het is maar een van de uitspraken van Tim Merlier na zijn zege in Nokere Koerse gisteren. De sprinter van Alpecin-Fenix genoot met volle teugen op en naast het podium.

Het was voor Tim Merlier nog maar zijn eerste deelname aan Nokere Koers. En dat is best verbazend, want zijn ouderlijk huis in Wortegem-Petegem is in vogelvlucht maar een paar kilometer verwijderd van Nokereberg. “Maar ik ken deze wedstrijd uiteraard als geen ander. Dit was mijn eerste koers die ik als klein manneke live meemaakte. Na het crossseizoen en de winter, ik was toen nog een aspirantje, was Nokere Koerse iets om naar uit te kijken. Eindelijk goed weer, dus kon ik met mijn vrienden in korte broek naar de koers. Mooie herinneringen.”

“Vandaag was dan ook een van mijn grotere doelen en daar droegen mijn supporters hun steentje toe bij”, vertelt Merlier honderduit. “Zot hoe het de voorbije dagen leefde. Ik kan me niet voorstellen dat ik voor een wedstrijd ooit meer berichtjes kreeg dan voor deze. Bovendien was het vijf uur koersen over mijn trainingswegen. En die ambiance onderweg… Niet normaal. Voor het publiek was er vandaag maar een renner die mocht winnen, denk ik. Ik ben dan ook oprecht blij dat ik mijn supporters de zege heb kunnen schenken.”

Keelpijn
Al was hij naar eigen zeggen zelf absoluut niet overtuigd dat het zou lukken. “Ik ben met wat keelpijn teruggekeerd uit de Tirreno. Maar eenmaal de koers vertrokken, werd ik snel gerustgesteld. De benen voelden meteen goed aan. Het was nochtans moeilijk controleren, want de laatste honderd kilometer werd met open vizier gekoerst, nul controle nog. Maar het bleef uiteindelijk toch samen en in de sprint kon ik het mooi afmaken.”

“Of ik me extra had voorbereid? Een beetje wel, ja. Ik ben niet meer extra komen verkennen, maar ik bekeek op YouTube wel nog een aantal beelden van eerdere edities. Die waarin Nacer Bouhanni won (2017, red.) bleef me het beste bij. Hij ging van ver aan en nam zijn snelheid mee op de berg. Zo had ik het dan ook in gedachten en toen ik in positie kwam, heb ik niet meer getwijfeld en ben ik vol aangegaan.”

Voor Merlier was het zijn tweede zege in een week tijd, nadat hij ook in Tirreno-Adriatico zijn ritje meegraaide. “Ik had die vorm al even beet, maar dat resulteerde niet in overwinningen. Dat het opnieuw lukt om te winnen, doet deugd. Mijn hoogtestage rendeert. De druk is van de ketel, nu. Hopelijk kan ik dit vrijdag in Koksijde (Bredene-Koksijde Classic, red.) nog eens herhalen.”

Milaan-San Remo
Geen Milaan-San Remo voor Tim Merlier. “Of ik dat spijtig vind? Een beetje. Anderzijds… Ik reed de Primavera nooit eerder. Ik heb nog geen 300 kilometer gefietst in koers. Ik ken de streek en de bergskes ginder niet. En een echte pelotonsprint in San Remo, dat is toch alweer even geleden. En dit jaar, met een Van Aert, een Pogacar en een Roglic… Die mannen rijden alles aan flarden bergop. Ik denk niet dat er zaterdag gesprint gaat worden.”

Na Bredene volgt Brugge-De Panne en Gent-Wevelgem. “Ik hoop ook de selectie van Parijs-Roubaix te halen. Dat is met voorsprong de klassieker die me het beste ligt. Als ik één monument wil rijden, dan wel deze. Maar dat ligt dit jaar best moeilijk. Hoe overbrug ik de periode tussen Gent-Wevelgem en Roubaix, nu niet alleen de Ronde maar ook de Amstel Gold Race er nog tussen zit? Ik sta immers ook op de planning voor de Giro. Het wordt nog even kijken hoe we dat kunnen combineren met een eventuele hoogtestage.”

“Maar eerst naar het Sint-Arnolduspleintje (brasserie in Wortegem-Petegem, al meer dan 30 jaar uitgebaat door Merliers moeder Heidi, red.)”, besluit hij. “Dat wordt een vat trakteren, denk ik. Maar dat doen we na deze overwinning met plezier.”