Nico Dick

• zondag 9 mei 2021 om 19:47

Interview Duimen tegen elkaar, wijsvingers omhoog. Het W-teken ter ere van Wouter Weylandt. Zo had Tim Merlier vooraf het zegegebaar in gedachten. “Dat me dat lukte aan die hoge snelheid? Het ging vanzelf”, vertelde hij na afloop.

Merlier is afkomstig van, en woont nog steeds in, Wortegem-Petegem. Wie daar in de regio fietsambities heeft, trekt van jongs af aan richting de Schelde, waar zowat dagelijks een grote groep renners tussen Gent en Oudenaarde aan hoge snelheid kilometers maalt op het autovrije jaagpad. Daarbij een pak wielertoeristen, maar ook een aantal profs.

Onder meer Thomas De Gendt, Iljo Keisse, Kurt Hovelynck en Wouter Weylandt fietsen er regelmatig mee. “Ook ik reed meermaals mee”, vertelde Merlier op de persconferentie in Novara na zijn triomf in de eerste rit in lijn van de Giro d’Italia. “Ik was toen al rap, ook al was ik nog volop veldrijder. Wouter was ook een sprinter, dus keek ik op naar hem.”

‘Het ging vanzelf’
Merlier herinnert zich ook de bewuste 9 mei, tien jaar geleden. “Ik was met mijn toenmalig veldritteam (Sunweb-Revor, vandaag Pauwels Sauzen-Bingoal, red.) op stage in de Ardennen.” De voorbije dagen dacht de Oost-Vlaming al na over een bijzonder zegegebaar. “Ook mijn kamergenoot (Gianni Vermeersch, red.) maakte me er vanmorgen nog attent op. Als je wint, moet je misschien de W maken. Ik heb niet getwijfeld toen ik over de finish reed. Het ging zelfs vanzelf, wellicht door de emoties.”

Duimen tegen elkaar, wijsvingers in de lucht – foto: Cor Vos

Want emotioneel was Merlier wel, al bleef hij uiterlijk verrassend kalm.  “Ik heb vooraf gezegd dat een ritzege in de Giro een nieuwe stap in mijn carrière zou zijn. Het is geweldig dat het al bij de eerste kans lukt. Het was nochtans een hectische sprint, maar de ploegmaats hebben me zo goed voorin gehouden. Eigenlijk al vanaf twintig kilometer van de finish, terwijl ik normaal liever wat later gebracht wordt.”

“Maar in deze hectiek was het gewoon een goede keuze”, gaat hij voort. “Op die manier kon ik veel energie sparen voor de finale. Daarin was het Alexander Krieger die me in ideale positie loodste. Op 250 meter moest ik nog een gaatje dichten, maar dat was net goed. Zo belandde ik met voldoende snelheid in de slipstream van die mannen en besliste ik meteen vol aan te gaan.”

Verrassen
“Ja, het was nog ver. Maar onze sportdirecteur had verteld dat we de aankomstlijn pas op honderd meter echt goed konden zien. Dus wilde ik de concurrentie een beetje verrassen door vroeger aan te gaan. Dat is wellicht gelukt. Goh, dit is geweldig. De Giro is de eerste grote ronde voor ons team, voor mij, en ik maak het meteen af. Natuurlijk is dit de mooiste zege uit mijn carrière.”

Ook het ‘maglia ciclamino’ is voor Merlier – foto: Cor Vos

In een voorbeschouwing met Elia Viviani in een Italiaanse krant, gaf de Cofidis-sprinter al aan dat hij Merlier als een van zijn voornaamste rivalen zag, naast Ewan en Sagan. “Ah, ik wist niet dat Elia mij kende”, reageerde Merlier stoïcijns kalm. “Dat is goed om te horen. Nu zullen ze mij allemaal wel kennen, zeker?”

Morgen mag Merlier van start in het ciclamino-shirt als leider in het puntenklassement. Eerder gaf hij al aan dat dit geen doel was en die mening stelt hij voorlopig niet bij. “Daar ben ik echt niet mee bezig. Laat me maar even van deze triomf genieten. En daarna hopen dat ik de bergen overleef. Dat wordt ook al een avontuur op zich.”

Geschiedenis
De ploegmaat van Mathieu van der Poel schreef overigens een paar keer geschiedenis vandaag. Uitgerekend Eddy Merckx pakte in 1968 in Novara zijn allereerste ritzege en roze trui in de Giro. En elf jaar na Wouter Weylandt in Middelburg is Merlier de eerste Belg die een massasprint wint in de Ronde van Italië. “Daar word ik toch een beetje emotioneel van. Misschien heeft Wouter me van hierboven wel gesteund…”