Tom Dumoulin is, na een periode vol twijfels, weer helemaal klaar om te schitteren als wielrenner. In een uitgebreid en openhartig interview met het Algemeen Dagblad blikt de Nederlander terug op een veelbewogen jaar, maar kijkt ook alvast vooruit naar 2022. “In training of voeding of weet ik veel wat ga ik niet zoveel anders doen. Daar zit mijn winst niet. Het is vooral een andere state of mind”, klinkt het.

Dumoulin is ook aan het einde van 2021 bijzonder openhartig als het gaat over de voorbije periode en zijn mentale problemen. De winnaar van de Giro d’Italia 2017 was lange tijd op zoek naar zichzelf. 2021 was op sportief vlak misschien niet het beste jaar uit zijn carrière, maar was om andere redenen wel zeer leerzaam, zo laat Dumoulin weten. “Dit jaar is veel waardevoller geweest voor mij.”

“Het is een speciaal en bijzonder jaar geweest, op meerdere vlakken. Niet te vergelijken met 2017, wat op prestatieniveau een topjaar was. 2019 en 2020 hebben me ook veel opgeleverd, maar waren geen leuke jaren. Dit jaar heb ik als heel leuk ervaren. Het gevoel van vrijheid. Niks moet, alles mag in de maanden februari, maart en april. Dat heb ik als geweldig ervaren. Ik heb mogen beleven hoe het is om helemaal geen wielrenner te zijn.”

En toch begon het al vrij snel weer te kriebelen bij Dumoulin, die zijn rentree van extra elan wist te voorzien door een zilveren medaille te pakken op de Olympische Spelen in Tokio. De inmiddels 31-jarige renner van Jumbo-Visma zal zich volgend seizoen weer richten op het rijden van een algemeen klassement in een grote ronde. Om welke grote ronde het gaat, dat is nog niet duidelijk, maar Dumoulin kijkt weer uit om zichzelf pijn te doen over drie weken.

“Deze uitdaging ga ik nooit meer vinden in de rest van mijn leven”
“Ik ben wel benieuwd waar ik nu sta tussen de grote mannen in rondes. Dat is het gevoel wat ik nog één keer wil ervaren. Ik wil gewoon weer eens een keer een grote ronde rijden. Mezelf daar volle bak zo goed mogelijk op voorbereiden. En dan kijken waar het schip strandt zonder daar verwachtingen aan te hangen. Er zullen altijd verwachtingen zijn, maar dat is ook niet waarom ik ben gestopt of waarom ik een pauze heb genomen.”

Dumoulin kijkt nu anders naar zichzelf. “In training of voeding of weet ik veel wat ga ik niet zoveel anders doen. Daar zit mijn winst niet. Het is vooral een andere state of mind. Het besef dat ik een heel bijzonder talent heb. Dat ik het mega uitdagend en gaaf vind om daar alles proberen uit te halen. Op dit moment in mijn leven. Vaak geeft me dat ook heel veel plezier. Soms niet. Maar die uitdaging ga ik nooit meer in de rest van mijn leven vinden.”

“Ik vond het fantastisch toen ik even pauze had, met de hond ging wandelen en de bladeren in de tuin op ging ruimen. Dat kan ik misschien nog wel vijftig jaar doen. Deze uitdaging in mijn leven komt nooit meer terug.”