Tom Pidcock is deze zomer pas 19 geworden. De jonge Brit is tweedejaarsbelofte en heeft op een paar jaar tijd best wel een evolutie ondergaan. Hij is volwassener geworden, iets geduldiger ook. Maar zijn ambitie blijft dezelfde: de beste van de wereld worden. Volgend jaar zet hij de stap naar de profs.

Tom – officieel Thomas, maar dat hoort hij niet graag – Pidcock werd gisteren vierde in Gavere. Na afloop mocht hij samen met Mathieu van der Poel mee het podium op. Als beste belofte, wel te verstaan. In de Superprestige moeten beide categorieën samen aan de slag. Veel jongere U23-renners vinden dat een spijtige zaak. Pidcock niet, hij vindt het plezant om zich op zijn 19de al te kunnen meten met de toppers. “Leuk dat ik vandaag op het podium mag als beste belofte”, klonk het. “Maar ik ben vooral blij dat ik vierde werd tussen the big boys.”

We herinneren ons Pidcock begin februari 2017, nadat hij in het Luxemburgse Bieles wereldkampioen bij de junioren was geworden. Ra-zend ambitieus was de kleine Brit toen. “Ik word volgend seizoen belofte, maar binnen de twee jaar wil ik wereldkampioen bij de profs worden”, vertelde hij daar zonder blozen.

De zucht van Sven Nys
September 2017: Pidcock wordt in het Sven Nys Cycling Center voorgesteld als nieuwe aanwinst van Telenet-Fidea. Pidcock is niet lijfelijk aanwezig, omdat hij zich voorbereidt op het WK op de weg in Bergen. Hij heeft wel een videoboodschap ingesproken voor pers en publiek. Daarin stelt hij onomwonden dat hij wereldkampioen bij de U23 zijn grootste doel was. Sven Nys zuchtte diep. “Hoe kan ik die jongen in godsnaam intomen”, vroeg hij zich hardop af.

Maar zie, dat gebeurde spontaan. Pidcock deed het verre van onaardig in zijn eerste winter bij de beloften. Met maar liefst elf zeges in negentien wedstrijden waarin hij aan de start stond. Maar op de belangrijkste dag van het seizoen zakte hij door de mand: terwijl concurrent Iserbyt zich in Valkenburg al had opgefrist om de regenboogtrui aan te trekken, bolde Pidcock diep ontgoocheld als vijftiende over de streep.

Little kid-ambitions
Sinds dat WK beseft Pidcock dat hij iets meer geduld aan de dag zal moeten leggen dan hij vooraf had gedacht. En dat werd tijdens dit seizoenbegin nog eens extra in de verf gezet. Dat hij traag op gang kwam, geeft hij toe. Maar gelukkig wel net op tijd om in Rosmalen Europees kampioen te worden. Die vorm wilde hij nog drie weekends aanhouden.  Met succes. Gisteren werd hij dus vierde in Gavere. Na Van der Poel, Aerts en Van Aert. Opmerkelijk: van die grootspraak van in Luxemburg, was niets meer te merken.

“Honestly, this was a bit of little kid -ambitions”, antwoordde hij nederig op de vraag of hij zelf nog wist wat hij toen allemaal vertelde. “Grootspraak van een klein jongetje met grote ambities. Pas op, die ambities zijn er nog steeds, maar ik weet ondertussen dat Van der Poel en Van Aert niet alleen de beste renners in het veld zijn, maar ook op de weg. Het zal een paar jaar duren vooraleer ik hun niveau kan halen. Maar mijn ambitie blijft wel intact”, haastte hij zich om er bij te vertellen.

Podium halen
“Ik ben pas tweedejaarsbelofte, maar op de wereldbekerwedstrijden en de kampioenschappen na, rijd ik nu al de hele winter bij de profs. En ik geloof er stellig in dat ik nog dit seizoen in staat moet zijn om al een keer het podium te halen. Dat zou mooi zijn. Volgend seizoen (2019-2020, red) zet ik dan de definitieve stap en rijd ik alles bij de elite.”

Op dat podium bij de elites blijft het sowieso nog minstens vijf weken wachten. De eerstvolgende weekends beperkt hij zich tot een wedstrijd per week: de wereldbekermanches in Tabor (17 november) en Koksijde (25 november). Daarna trekt hij drie weken op stage in het Spaanse Girona, waar hij zich zal voorbereiden richting de eindejaarsperiode…