De tweede en laatste etappe door de Vogezen is gewonnen door Dylan Teuns. De renner van Bahrain Merida kwam als eerste boven op La Planche des Belles Filles. De Belg versloeg zijn Italiaanse medevluchter Giulio Ciccone na een beklijvend duel. De Italiaan heeft echter wel reden tot lachen, aangezien hij het geel veroverde.

Vandaag moest het voor de eerste keer gebeuren voor de klassementsrenners: La Planche des Belles Filles! De tweede en laatste etappe door de Vogezen ging ook over beroemde cols als de Grand Ballon en de Ballon d’Alsace, maar het was toch vooral uitkijken naar die 8,7 kilometer lange slotklim, met als toetje een onverharde passage van 900 meter. Kon Julian Alaphilippe boven zichzelf uitstijgen en de gele trui behouden?

Of kregen we een nieuwe leider in deze Ronde van Frankrijk? De renners vertrokken om 13.00 uur vanuit industriestad Mulhouse, om enkele kilometers later definitief te worden losgelaten door Tourbaas Christian Prudhomme. Een groot aantal renners had wel interesse in de vroege vlucht, waardoor het in een rotvaart naar de eerste klim van de dag (Le Markstein) ging. Na goed tien kilometer kon de ardoisier de namen van de vluchters op zijn bordje schrijven.

Tim Wellens ging opnieuw in de aanval – foto: Cor Vos

Vroege vlucht kleurt Belgisch 
Bolletjestruidrager Tim Wellens liet gisteren nog doorschemeren dat hij een snipperdag zou nemen, maar de renner van Lotto Soudal zat ‘gewoon’ mee vooraan. De Belgen waren überhaupt goed vertegenwoordigd met ook nog Wellens ploeggenoot Thomas De Gendt, Dylan Teuns, Serge Pauwels en Xandro Meurisse. De kopgroep werd aangevuld met André Greipel, Benoît Cosnefroy, Julien Bernard, Giulio Ciccone, Nikias Arndt, Natnael Berhane, Fabien Grellier, Nils Politt en Andrea Pasqualon.

Het peloton liet al vrij snel de teugels vieren, waardoor de voorsprong van de koplopers groeide tot maximaal zeven minuten. Hierdoor mocht Ciccone zich virtueel leider noemen, aangezien de Italiaan de etappe begon met een achterstand van 1:43 op de geletruidrager. Alaphilippe’s werkgever Deceuninck-Quick-Step reed wel plichtmatig op kop van het peloton, maar het echte vuur ontbrak toch bij Kasper Asgreen en Maximiliano Richeze.

Klimmen geblazen! 
Inmiddels waren de koplopers al bij de eerste en enige tussensprint: Pasqualon pakte de volle buit, voor Politt en Greipel. Dit was ook meteen het laatste wapenfeit van Pasqualon en co, aangezien de vluchters begonnen aan de bijna elf kilometer lange Le Markstein. Na iets minder dan een halfuur kwam Wellens als eerste boven, goed voor tien extra punten. En ook op de Grand Ballon (derde categorie) greep een Belg de meeste punten, maar ditmaal was het De Gendt.

foto: Cor Vos

Wellens bleef echter ook punten sprokkelen voor zijn bolletjestrui, al wist Berhane hem te vloeren in het bergspurtje op de Col du Hundsruck van tweede categorie. In het peloton was men tevreden met de situatie, waardoor het een vrij gezapige etappe leek te worden. Het was vooral wachten op de Col des Chevrères en de slotklim naar La Planche des Belles Filles. Want ook op de beruchte Ballon d’Alsace werd er conservatief naar boven gereden, al nam Movistar wel het commando over van Deceuninck-Quick-Step.

Movistar en BORA nemen het initiatief 
Vooraan wist Wellens als eerste de top te ronden van de Ballon d’Alsace, wat hem nog maar eens tien extra punten opleverde. De koplopers hadden nog altijd een voorsprong van zeven minuten, maar plots begonnen Movistar en BORA-hansgrohe in de achtergrond vol op kop te rijden. Hierdoor schoot het tempo de hoogte in, wat voor een kleine breuk zorgde in het peloton. Onder meer Wilco Kelderman en Ilnur Zakarin hadden zich laten verrassen.

Hoe dichter de renners in de buurt kwamen van de Chevrères, hoe hoger de nervositeit werd in het peloton. Maar ook vooraan was de cohesie inmiddels ver te zoeken, waar De Gendt optimaal van wist te profiteren. De rasaanvaller van Lotto Soudal ging vol door na de Col des Croix, en wist een dertigtal seconden uit te lopen op de eerste achtervolgers. Met deze voorsprong begon De Gendt ook aan de voorlaatste klim van de dag: de Chevrères.

Afzien op de Col de Chevrères
Maar dertig seconden is niks op de Chevrères (3,5 km aan 9,5%), met zijn maximale stijgingspercentages van maar liefst 18%. Vraag het maar aan De Gendt, die meer en meer begon te zigzaggen. De kilometervreter werd nog voor de top ingerekend en achtergelaten door de betere klimmers: Teuns, Meurisse, bolletjestruidrager Wellens en Ciccone. Het was de Italiaan die de bergpunten en acht bonificatieseconden wist te pakken.

En ook in het – inmiddels flink uitgedunde – peloton zagen we een sterke klimmer op kop rijden. Wat heet, want wereldkampioen Alejandro Valverde besloot zich dubbel te plooien voor zijn kopmannen Mikel Landa en Nairo Quintana, waardoor meer en meer renners moesten lossen. De eerste ‘favoriet’ die moest passen was Tejay van Garderen. De nummer twee van het voorbije Critérium du Dauphiné stond volledig geparkeerd.

foto: Cor Vos

Teuns wint na beklijvend duel 
De overige klassementsrenners konden het tempo van Valverde wel volgen, waardoor het toch allemaal moest gebeuren op La Planche des Belles Filles. We kregen een strijd op twee fronten, want Ciccone, Teuns, Wellens en Meurisse begonnen met een mooie bonus (lees: vier minuten) aan de laatste klim van de dag. De vier koplopers hielden zich aanvankelijk wat in, uit respect voor de zeven kilometer lange slotklim.

Op ruim vier kilometer van de top moest Wellens als eerste afhaken. De bollenman zou de etappe niet winnen, net als Meurisse, die niet veel later ook zijn eigen tempo moest kiezen. Het was Ciccone die de forcing voerde, maar Teuns was in staat om de springveer van Trek-Segafredo te volgen. We kregen dan ook een tweestrijd om de ritzege. Op de onverharde stroken probeerde Teuns zijn Italiaanse metgezel uit het wiel te kletsen, maar Ciccone was taai. Teuns had echter nog een versnelling in petto, waardoor de Italiaan definitief moest passen.

foto: Cor Vos

Landa versnelt, maar Thomas pakt tijd 
En wat gebeurde er allemaal bij de favorieten? Movistar en Valverde probeerden de koers zo hard mogelijk te maken, maar niemand bleek bereid om de lont in het kruitvat te steken. Het was uiteindelijk de Franse kampioen Warren Barguil die voor de aanval koos, maar hij werd vrijwel meteen gecounterd door Mikel Landa. De versnelling van de Spaanse klimmer was sterk en sierlijk, maar Team Ineos raakte niet in paniek.

De Britse formatie werd echter afgelost door de jonge Fransman David Gaudu, die z’n longen uit zijn leef reed voor zijn kopman en thuisfavoriet Thibaut Pinot. Het tempo voor Gaudu lag moordend hoog, waardoor Landa weer werd ingerekend. Dit was het sein voor een bijzonder sterke Alaphilippe om te versnellen. De Fransman leek op weg naar tijdwinst, maar Geraint Thomas bleek het beste te hebben ingedeeld op de loeisteile stroken.