De Tour de France is nu echt in de Alpen aanbeland. Over de Izoard en de Galibier is al gekoerst, nu is het tijd voor het dak van de Tour de France op meer dan 2.700 meter boven zeeniveau. De Col de l’Iseran vormt in deze korte bergetappe het middelpunt, al mag de aankomst in Tignes er ook zijn. WielerFlits blikt vooruit.

Parcours

Donderdag trok de karavaan al over de hoogste bergtoppen, maar tijdens de negentiende etappe gaan de renners naar het dak van deze 106e Tour de France: de Col de l’Iseran. De start van de etappe is in Saint-Jean-de-Maurienne, waar de Tour vier jaar geleden nog aankwam. Het bleek een bijzonder mooie dag voor het Franse wielrennen, aangezien publiekslieveling Romain Bardet op knappe wijze naar de zege wist te soleren, voor Pierre Rolland en Winner Anacona. Toen ging de etappe onder meer over de Col du Glandon en de bochtenrijke Lacets de Montvernier.

Ditmaal koerst het peloton echter niet in zuidwestelijke richting, maar meer naar het oosten, op weg naar de gevreesde Iseran. Als de renners na tien kilometer Saint-Michel-de-Maurienne (niet te verwarren met de startplaats) uitrijden, begint de weg al zoetjesaan omhoog te lopen richting de Côte de Saint-André (3,1 km aan 6,8%). Na een korte afdaling en ‘vlakke’ tussenstrook is het tijd voor de Montée d’Aussois (6,5 km aan 6,2%). Op de top is er even de tijd om op adem te komen, alvorens de renners de Col de la Madeleine aansnijden.

Het is niet gek als je koershart nu een sprongetje maakt, aangezien de Col de la Madeleine misschien wel een van de zwaarste Alpencols is. Het is zeker een van de beroemdste bergen in dit bergmassief. Alleen, we hebben het hier niet over de klassieke Col de la Madeleine zoals we die kennen: bijna twintig kilometer lang aan ruim 8%. Dit klimmetje is ‘slechts’ 3,9 kilometer lang is aan een gemiddelde van net geen 6%. En dus hoeven we niet veel te verwachten op de flanken van deze helling.

Het zal toch vooral moeten gebeuren op de flanken van de daaropvolgende klim: de Col de l’Iseran, die begint net na het skidorpje Bonneval-sur-Arc. Er zijn dan nog ruim vijftig kilometer af te leggen naar de streep in Tignes, maar de koers zal ongetwijfeld ontbranden op de flanken van de hoogst verharde bergpas van de Alpen. De renners hebben net een kilometer of vijftien door de vallei van de Maurienne gekoerst, waardoor het toch even omschakelen is. De Iseran is officieel 12,9 kilometer lang, met een gemiddeld percentage van 7,5%.

Het begint meteen steil met vierduizend meter aan ruim 8%, maar daarna vlakt de weg voor één kilometer af. De niet-klimmers zullen opgelucht ademhalen. Maar niet voor lang, want vervolgens schieten de percentages weer boven de 7%. Het venijn zit hem duidelijk in de staart; de laatste drie kilometer lopen omhoog aan 8%. De voorlaatste kilometer (10,2%) van de Iseran is zelfs loodzwaar. Eenmaal boven bevinden de renners zich 2770 meter boven zeeniveau. Hoger dan dit zal de Tour niet komen. Op de top zijn ook weer enkele bonificatieseconden te verdienen, voor het laatst in deze Tour.

De Col de l’Iseran: het is een beklimming die onlosmakelijk is verbonden met de Tour. En toch is het pas de achtste keer dat de Franse ronde deze Alpenreus beklimt. Félicien Vervaeke was in 1937 de eerste die als eerste wist boven te komen, Yaroslav Popovych was in 2007 dan weer de laatste. Maar herinnert u zich vooral de zesde en (voorlopig) voorlaatste passage van de klim, in 1992. Toen was de Iseran een van de vele obstakels in de zegetocht van Claudio Chiappucci. De Italiaan wist op 18 juli een solo van meer dan tweehonderd(!) kilometer af te ronden, dwars door de Alpen, over de Iseran op weg naar Sestrières.

Wellicht zien we nu weer een dergelijke solo op de Iseran, maar dan richting Tignes. Na een wonderschone maar ook listige afdaling van vijftien kilometer zoeven de renners door skiplaats Val d’Isère, alwaar ze verder dalen naar wintersportdorp Les Brévières. Hier begint de slotklim naar Tignes, die ruim zeven kilometer lang is aan 7,4%. De eerste drie kilometer zijn meteen het zwaarst, daarna vlakt het allemaal wat af. De laatste kilometer is zelfs zo goed als vlak.

Twaalf jaar geleden won Michael Ramsussen in Tignes. Niet echt bijzonder, aangezien de Deen gespecialiseerd was in het winnen van bergetappes. Maar de renner van Rabobank veroverde en passant ook de leiderstrui. We kennen allemaal nog wel het vervolg van die Tour. Rasmussen werd door zijn eigen ploegleiding uit de Tour gegooid wegens het opgeven van valse whereabouts, Alberto Contador profiteerde en won zijn eerste Ronde van Frankrijk. Het is te hopen dat de huidige geletruidrager eenzelfde lot bespaard blijft.

Start: 13.55 uur in Saint-Jean-de-Maurienne
Finish: 17.23-17.50 uur in Tignes

Favorieten

Als het dak van de Tour zich aandoet, moet je naar de klassementsrenners kijken. Zij kunnen in het hooggebergte onderling het verschil maken en zeker in zo’n korte etappe als deze zullen ze elkaar het vuur na aan de schenen leggen. Na bijna drie weken koers zal toch iemand moeten breken?

Egan Bernal – foto: Cor Vos

Op hoge hoogte is Egan Arley Bernal thuis. De Colombiaan van Team Ineos heeft zich getoond in de Pyreneeën en staat nog altijd in de top van het klassement. Zijn witte trui is in principe al binnen, maar de vraag is in hoeverre hij in staat is om het kopmanschap op te eisen. Vorig weekend bleek duidelijk dat Geraint Thomas de kopman is. Ondanks dat Bernal in de aanval was, werd er gewerkt voor Thomas. Datzelfde beeld zagen we donderdag ook op de beklimming van de Galibier.

Hoe houdt de Britse Tourwinnaar van vorig jaar zich op een col als de Iseran? Mocht Team Ineos nog een overtal hebben in de finale, dan kan het dat uitspelen tegen de concurrentie. Zij zullen de ogen houden op allebei de Ineos-kopmannen. In de etappe over de Galibier waren de kaarten van de Britse formatie snel uit het spel, maar beide klassementstroeven toonden zich. Bernal staat nu voor Thomas in het klassement. Durft het team vol op één paard in te zetten.

Thibaut Pinot – foto: Cor Vos

Na de Pyreneeën werd het bijna in koor geroepen: Thibaut Pinot is de beste klimmer in deze Tour de France. Toch is het onzeker hoe de vorm van de kopman van Groupama-FDJ zich houdt in de Alpen. Zijn vele inspanningen om die opgelopen achterstand in de waaierrit goed te maken, kunnen hem wel eens duur komen te staan. In de Giro d’Italia van vorig jaar moest hij uitgedroogd opgeven. In hoeverre heeft hij daarvan geleerd om met zijn krachten om te kunnen gaan? Mocht hij er op de slotklim nog bij zitten, dan is hij met zijn punch een grote kanshebber voor ritwinst. Donderdag kende hij een naar eigen zeggen een mindere dag.

Steven Kruijswijk heeft niet de versnelling om zijn concurrenten uit het wiel te sprinten, maar zijn kracht komt er nu juist aan. Hij rijdt vrijwel altijd constant en naarmate een grote ronde vordert, is hij minder snel slecht dan de rest. De Nederlander van Jumbo-Visma doorstaat de extreme hoogte normaliter erg goed. Zou hij daar al het verschil kunnen maken en zich zo al een goede uitgangspositie kunnen verschaffen voor de laatste bergrit in de Alpen? Het is wel afwachten hoe het met George Bennett is na zijn valpartij in de afdaling van de Galibier. Hij was donderdag de laatste helper van Kruijswijk. Laurens De Plus zakte er iets eerder doorhaan.

Landa en Valverde – foto: Cor Vos

Movistar begon de Tour met drie kopmannen en staat nog altijd met Mikel Landa, Nairo Quintana én Alejandro Valverde hoog in het klassement. Ze staan op een ietwat grotere achterstand dan de eerste zes in het klassement, maar ze zijn daardoor wel in staat om tactisch het een en ander te proberen. Quintana deed dat al in de Galibier-etappe. Op Prat d’Albis liet Landa daarnaast zien een ontketende Pinot te kunnen volgen in de finale. Reken maar dat Movistar in deze korte rit een konijn uit de hoge hoed tovert om het klassement op zijn kop te zetten.

Emanuel Buchmann was in de Pyreneeën indrukwekkend. Hij liet zien dat hij zich mag mengen in de strijd om de eindzege, al blijft zijn doelstelling top-10 rijden. Heeft hij niets te verliezen en durft hij daarom volle bak te gaan? Of bekruipt hem de angst van ‘Oh jee, ik kan de Tour winnen’ en zakt hij erdoor? De Duitser van BORA-hansgrohe beschikt niet over de snelste spurt als het aankomt op een finale met een selecte groep. Desondanks toonde hij zich bergop tot nu toe bij de allerbeste.

Donderdag was het al een strijd van jewelste om in de vroege vlucht te geraken en dat zal ook in de etappe naar Tignes zo zijn. In de wetenschap dat de favorieten toch naar elkaar zullen kijken en een groep met vluchters waarschijnlijk een vrijgeleide zal krijgen, bestaat de kans dat de aanvallers het overleven. Warren Barguil toonde in de Pyreneeën een uitstekende vorm, nipt achter de favorieten voor het klassement. Ook in de eerste Alpenrit zat hij net achter hen. Een plek bij de eerste tien lijkt daar het hoogst haalbare, dus waarom niet proberen voor de etappezege te gaan zoals Quintana deed?

Simon Yates – foto: Cor Vos

Mitchelton-Scott is op de winnende tour. Simon Yates mocht twee keer in de aanval en won ook gelijk twee keer. Nu hij zich niet in hoeft te spannen voor zijn broer Adam Yates – wiens klassement naar de vaantjes is – mogen de Yates-brothers zich in de aanval smijten. En het zijn zeker niet de minste klimmers, al moest Adam donderdag wel snel passen. Bauke Mollema (Trek-Segafredo) en Vincenzo Nibali (Bahrain Merida) zaten in de Galibier-etappe niet mee in de grote vlucht. Zij zullen zich na een relatieve rustdag graag over de Iseran smijten, want op de – niet al te lastige – klim naar Tignes kan alles gebeuren. Verder mag je ook uitkijken naar mannen als Pello Bilbao, Alexey Lutsenko, Élie Gesbert en de piepjonge revelatie Lennard Kämna.

Tot slot is het uitkijken naar de strijd om de bolletjestrui. Romain Bardet nam de leiding in het bergklassement donderdag na vijftien dagen over van Tim Wellens. De Franse kopman van AG2R La Mondiale bleek al snel niet goed genoeg om een hoofdrol in het klassement te spelen, waar deze Tour nochtans op zijn maat gemaakt was. Een bolletjestrui zou veel goed maken, zeker als dat gepaard gaat met een ritzege. Zijn grootste concurrent voor het wit-rode tricot lijkt Damiano Caruso te zijn. Ook hij zal – Bahrain Merida speelt ook geen rol in het klassement – de aanval zoeken.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Egan Bernal
*** Thibaut Pinot, Geraint Thomas
** Mikel Landa, Steven Kruijswijk, Warren Barguil
* Romain Bardet, Simon Yates, Bauke Mollema, Vincenzo Nibali

Tour 2019: Deelnemerslijst (WielerFlits)

Weer en TV

In Tignes is vrijdag het droog en zonnig, behalve als de finish gepland staat. Volgens Buienradar gaat het namelijk vanaf 17.00 uur regenen en onweren in de finishplaats. De temperatuur schommelt rond de 20 à 22 graden Celsius. Eerder op de dag hangt de renners op de Col de l’Iseran ook al regen boven het hoofd. Rond het middaguur verwachten de weerstatations regen- en onweersbuien, bij temperaturen rond de vijftien graden Celsius.

De etappe is kort en de officiële start is pas vlak voor twee uur. Bij de NOS op NPO1, Sporza op één en Eurosport 1 beginnen de live-uitzendingen rond 13.30 uur. Kun je niet kijken? Geen probleem. Met het liveblog van WielerFlits hoef je niets te missen!